เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

เป็นธรรมชาติมากค่ะ คุณหงบที่รัก ไม่ใช่เรื่องคุยโว โอ้อวด อะไรเลย
พลังงานเหล่านี้ มีอยู่ในตัวเราทุกคน เพียงแต่เราไม่รู้วิธีที่จะนำมาใช้เท่านั้น
การไปศึกษาหาความรู้ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็เพียงแต่ ไปเรียนรู้เทคนิค มาเท่านั้น
เหมือนวิชาความรู้ทั่วไปที่ต้องมีการเรียนรู้ ทักษะ วิธีที่จะฝึกฝน และนำมาใช้

ไม่มีอิทธิฤทธิ์ ปาฎิหาริย์ ใดๆ ทั้งสิ้น เรื่อง ธรรมด๊า ธรรมดา
ถ้าฝึกฝนบ่อยๆ จนชำนาญ เราก็เป็นผู้เชี่ยวชาญได้ เป็นยอดมนุษย์ได้...อิอิ
แต่..ความสามารถพิเศษ เหล่านี้ ควรเป็นไป ภายใต้จุดประสงค์
การทำประโยชน์ ทั้งต่อตนเอง และผู้อื่น

ไม่ใช่เพื่อ ยกอัตตาตัวเอง ให้สูงขึ้น ว่าเราพิเศษกว่าคนอื่นๆ เหนือคนอื่น
เราทุกคน มีความพิเศษเท่าเทียมกันหมด ไม่มีใครเหนือใคร ในฐานะจิตวิญญาณร่วม
เพียงแต่จะรู้ และเข้าใจหรือไม่ เท่านั้น

อย่างกรณี การนอนสมาธิรักษาโรค ที่พี่นักเขียนเคยสอน ก็เป็นการนำพลังงานเหล่านี้มาใช้
พลังงานเหล่านี้เปรียบเหมือนวัตถุดิบ ที่ไม่ต้องซื้อ ต้องหา
วิธีที่พี่เค้าสอน ก็คือวิธีการปรุงยา แม้ไม่ป่วย ก็ปฎิบัติ เพื่อรักษาสุขภาพได้

ของดี มีอยู่ในตัวเราทุกคน หัดกัน ฝึกกันเถอะค่ะ ไม่เห็นจำเป็นต้องไปพึ่งพิงสิ่งภายนอก..นี่นา

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
อัตตาหิ อัตตโนนาโถ... สาธุ... ผู้วิเศษ ทุกๆท่าน
^
^
ปล.หาก สะกด ผิด ขออภัย มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ...

 

มาแชร์ประสบการณ์อันน้อยนิดครับ

เวลานั่งสมาธิ จิตกับกายรวมตัวกัน จะรู้สึกถึงอาการหมุนของจักระทั้ง 7

หมุนขึ้น หมุนลง ไล่ไปทีละจักระ

หมุนแรง และเร็วมาก (เข้าใจว่า ปกติมันก็หมุนรับและส่งปราณอยู่แล้ว แต่เราไม่ทันสังเกตุ)

จนสั่นพร้อมๆกัน ทั้ง 7 จุด ในความถี่ที่เท่าๆกัน หมุนขึ้น หมุนลง จนพอใจ แล้วก็โล่งไปหมด

สั่นสะเทือน แบบไม่สั่นสะเทือน


การที่ปราณไหลลื่น ไม่ติดขัด โรคทางกายก็ไม่ถามหาครับ

เคยปวดฟัน แล้วนั่งสมาธิ จนจิตรวมตัวกัน จักระในร่างกายจะรับส่งปราณ โดยการหมุน

(จักระในร่างกาย ไม่ได้มีแค่ 7 จุด แต่ 7 จุดนั้น เหมือน port ใหญ่ ที่กระแสปราณจะมารวมตัวกันอย่างเข้มข้น)

ปราณจะวิ่งมากระจุกตัวที่จักระหลักๆก่อน แล้ววิ่งไปตามเส้นเลือดเล็กใหญ่ ภายในร่างกาย

หากร่างกายตรงไหนอุดตัน ก็จะวิ่งเข้าไปทะลวงออก

ตอนปวดฟัน ปราณก็จะวิ่งเข้าไปที่เส้นประสาท รู้สึกกระแส วิ่งขึ้นลงตามเส้นปราสาทตั้งแต่หัวไหล่ ขึ้นไปจนถึงโพรงประสาทฟัน วิ่งทะลวงแล้ว ทะลวงอีก จนเส้นทางที่อุดตันนั้น หายอุดตัน ก็จะระงับอาการเจ็บปวดได้อย่างรวดเร็ว (แต่หลังจากนั้น ก็ต้องไปอุดฟันนะครับ อิอิ)

เคยไปหาหมอจีน ตอนนั้นเป็นหวัดปวดหัวมาก

เค้าก็แมะ แล้วเอาเข็มมาเจาะที่ขมับ แล้วใช้หลอดแก้วกลมๆ ลนไฟ ไล่อากาศออก นำมาโปะไว้ที่ขมับทั้งสองข้าง

เลือดที่คั่งก็ไหลออกมา

อาการปวดหัวก็หายทันที

หมอให้ความรู้ว่า โรคที่เกิด เกิดจากการอุดตัน เลือดลมเดินไม่สะดวก เค้าเลยดูดเอาเลือดที่คั่งออกมา เลือดลมก็เดินได้ อาการต่างๆจึงหายไป


ศาสตร์การรักษาทางตะวันออก จึงสอดคล้องกับการรักษาโรคโดยใช้สมาธิ อย่างแยกกันไม่ออก

น้ำที่ขัง ไม่ไหลเวียน ก็มีแต่เน่าเสีย จริงมั๊ยครับ

 

คุยกันครึกครื้นดีนะครับ ช่วงนี้

คุณ mead เกรงว่ากระทู้ยูเรอัสจะถูกลบหายไปแล้วหน่ะสิ แต่เพราะอะไรยังไงนั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน

 

นั่นซิค่ะคุณzipper สงบระงับเองก็ไปอ่านอยู่เหมือนกันแต่ช่วงหลังนี้หายไป(แนะนำโดยคุณเดรดค่ะ ต้องขอขอบคุณไว้ณ.ที่นี้ด้วย) ความจริงในเว็บพลังจิตเนี่ย สาระประโยชน์ที่นำไปใช้ในชีวิตประจำวันมีมากมายจริงๆ ตอนที่รู้จักเว็บนี้ใหม่ๆมีคนบอกว่า อ่านได้ทั้งวันไม่เบื่อตอนแรกก็ยังงๆ ว่าอ่านอะไรกันนักหนาทั้งวัน แต่ตอนนนี้เข้าใจแล้วค่ะ ว่ามีเรื่องน่าสนใจมากมายจริงๆ สงบระงับก็ตั้งใจไว้ว่า ถ้าได้เงินมาจากที่ตั้งใจไว้ก็จะ ร่วมบริจาค ค่า Hosting ของ Servers เว็บพลังจิต ด้วยนะค่ะ เพราะอานิสงฆ์มากมายจริงๆ อย่างน้อยก็สงบคนนึงล่ะค่ะ ที่เห็นประโยชน์จริงๆของเวปพลังจิต
คุณmead หายหน้าไปนะค่ะ สงสัยงานคงยุ่ง แต่ก็คิดถึงทุกคนนะค่ะ
จะพยายามปลีกเวลามาโพส และพูดคุยกับทุกๆท่านค่ะ

 

คุณหมอคะ..

นอนประมาณเที่ยงคืนหลับฝันไปว่า..สมาชิกในบ้านคนหนึ่งเป็นเด็กผู้ชายเป็นเด็กพิเศษและเขาก็เป็นคนพิเศษของฉันจริง ๆ ฉันรักและห่วงเขามากที่สุดด้วยต้องคอยดูแลตลอด ฉันบอกให้หลานสาวลูกของน้องชาย เอาแก้วที่มีสตอเบอรีอยู่ในตู้เย็นออกมาวางไว้ข้างนอกตู้ให้หน่อย บอกเดี๋ยวจะเดินไปหยิบกินเองเพราะไม่ว่างมีธุระทำอยู่กำลังหาวิธิใดที่จะรักษาอาการป่วยของพี่สาวคนรองไม่สบายไม่รู้เป็นอะไร ผอมแห้งแรงน้อยซูบซีดแข้งขารีบเล็กเท่าข้อมือเด็กเล็ก ๆ ตลอดทั้งลำตัวเล็กเหลือตัวนิดเดียว ปากเล็กเหลือครึ่งหนึ่งของช้อนชงชา อาการแย่แน่ ๆ ทางญาติสามีเขาให้กลับมารักษาที่บ้านแม่นี้ ญาติ ๆ ที่อยู่รอบ ๆ คนไข้มองมาที่เป็นตาเดียวว่าจะช่วยพี่สาวคนนี้อย่างไร ฉันก็ไม่ใช่หมอไม่มีวิชาความรู้ที่แพทย์แผนปัจจุบันที่เขาร่ำเรียนกันมา แต่พวกญาติตั้งท่ารอที่ฉันคนเดียว ฉันรู้สึกถึงความหวังของพวกเขาว่าฉันต้องทำได้ แต่ฉันก็บอกพวกญาติของเราทุกฝ่ายว่า จะลองดูนะจะหายหรือไม่หายเป็นอีกเรื่อง แล้วฉันก็เป่าพรวดเดียวจริง ๆ ไปที่ร่างที่นอนแบบของพี่สาว ครู่เดียวเท่านั้น พี่สาวลุกขึ้นมานั่งและยิ้มให้ทุกคนที่อยู่ใกล้ ๆ และมีร่างกายกลับเป็นปรกติมีอาการครบสามสิบสองเหมือนตอนที่ยังไม่ป่วย ญาติ ๆ พากันดีใจกันใหญ่ แต่ยังไม่ทันจะดีใจกันให้เต็มที่ ก็มีเสียงหลานสาวคนเดิมเรียกคนเสียงหลงบอกว่าเด็กพิเศษในบ้านชักตาตั้ง ฉันลุกจากที่พี่สาวที่หายแล้วทันควันตะโกนให้เรียกรถมาเร็ว เห็นอาการชักตาตั้งหน้าเขียวฉันตกใจแต่ตั้งสติไว้ ตะโกนซ้ำบอกให้ใครก็ได้ไปเรียกรถแท็กซี่มาเร็วด่วน รออยู่อึดใจเดียวรถที่ให้เรียกมาจอดตรงหน้า ห่างจากที่ยืนรอประมาณเมตรกว่า ๆ ฉันไม่รอให้ใครมาช่วยอุ้มเขาขึ้นทั้งที่ตัวเขาหนักมากถึงที่รถจอดรออยู่แล้ววางเขาลงบนพื้นเหล็กด้านหลังของตัวรถคันยาวใหญ่และกว้างพอสมควร หลังคาสูงส่วนท้ายและข้าง ๆ รถนี้เปิดโล่งไม่มีประตู มีผู้โดยสารหรือไม่ใช่ก็ไม่รู้เป็นผู้ชายซึ่งนั่งอยู่บนเบาะเดียวนั่งอยู่หลังคนขับเท่านั้นนอกนั้นก็ยืนในรถแถวริมไม่กี่คน ฉันประคองศีรษะเขาไม่ให้หินก้อนคมซึ่งบ้างเล็ก บ้างใหญ่ที่กระจายทั่วพื้นท้ายรถด้านหลังกระทบที่หัวเขาเวลารถกำลังแล่น จนมาถึงโรงพยาบาลแห่งหนึ่งฉันบอกให้พวกพยาบาลเปิดประตู ฉันอุ้มเขาอยู่ขึ้นไปชั้นบนนับจากชั้นล่างขึ้นบันไดเดียว แต่ไม่วายได้ยินเสียงนางพยาบาลบอกให้จ่ายเงินก่อนหนึ่งพันบาทฉันไม่สนใจหรอกคนกำลังจะเป็นจะตายยังมาบอกให้จ่ายล่วงหน้าอยู่อีก ถึงห้องฉุกเฉินที่โชคดีมีแพทย์ใหญ่กำลังดูแลคนป่วยไข้คนอื่น ๆ เห็นมีเตียงใหญ่สูงและกว้างเรียกว่าเป็นเตียงเดียวคนไข้นอนเรียงกันได้ไม่เบียดหรือนอนชิดกันเกินไปฉันวางเขาลงตรงริมขอบเตียงคุณหมอสูงอายุท่าทางใจดีเห็นเข้าผละจากคนไข้คนหนึ่งเดินมาที่ตรงเด็กพิเศษของฉันโดยที่ฉันไม่ทันได้อธิบาย แต่คุณหมอทำไมหน้ายิ้ม ๆ ไม่แสดงเห็นว่าเด็กของฉันอาการหนักเลย คุณหมอหันไปที่เด็กเพียงเอามือสองข้างยกจะจับที่ตัวเขา อยู่ ๆ เหลน(หลานแล้วก็เหลน)เด็กพิเศษเหลนรักคนนี้แหละลุกขึ้นนั่ง หันเห็นคุณหมอที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มือยังยกค้างอยู่เข้า และพูดว่าคุณหมอกำลังทำอะไรเค้า ฉันไม่ทันระวังฝ่ามือของเหลนตบเข้าที่ใบหน้าคุณหมอสองฉาด ฉันยืนนิ่งด้วยใจประหวั่นกลัวคุณหมอโกรธ และดุเหลนรักแต่เมื่อลอบมองหน้าคุณหมอกลับเห็นสีหน้าที่มีเมตตาอยู่เต็มเปี่ยมและยังยิ้มอยู่ไม่ถือสาเด็กเลย ฉันนี้ประใจคุณหมอผู้อารีจนฉันตื่น./<O</O
<O</O
ฝันสดชื่นเบิกบานใจจริงเอยขอบคุณคุณหมอในฝันตอนจบนะคะ คุณหมอเป็นใครกันน๊า..มีหนวดงามซะด้วยจิ..แถมยิ้มให้ฉันด้วยซิ<O</O
<O</O

รักผู้แวะอ่านและเพื่อนสมาชิกที่อารมณ์ดีกันทุกคนนะ<O</O
สดชื่นดีจริง ๆ ค่ะวันนี้<O</O
Wideheart<O</O​

อิอิ..เดี๋ยวมีใครแซวเล่นอีกจะแต่งกลอนคุณหมอคะ..เสียให้เข็ดจริงมะ..ๆ คุณสงบระงับและคุณเดรดที่รักขา..อารมณ์ดีจังเลย..หนุกดีออก ฮิฮิ<O</O

 

(good)
ดีครับคุณสงบฯ Motana sathu ล่วงหน้าเลยครับ
ใช้พื้นที่เวปเค้าแล้วก็มาช่วยกันบริจาคหน่อย คนละกิ๊กสองกิ๊ก (Gigabyte..)
ช่วงก็นี้ไม่ได้หายไปไหนไกลครับ กำลังปั่นงาน landscape ให้ทางเขากะลาอยู่เลย
เดี๋ยวว่างแล้วจะมาเทคแคร์ครับ หวังว่าคุณสงบกับเพื่อนๆทุกคนสบายดีนะครับ..

ตกลงกระทู้หายจริงๆนะครับคุณซิปฯ หายไปแบบไร้เงาซะด้วย
ถ้างั้นคงต้องแจ้งบอกอาจารย์กับน้องๆเค้าตั้งกระทู้ใหม่จะดีกว่า
เสียดายแทนนะครับ ข้อมูลดีๆที่น่าสนใจก็หายไปหมดแบบนี้
เป็นเพราะ"ระบบ"เล่นกลรึเปล่าครับ?

 

อนุโมทนาด้วยครับ
แค่คิด แค่รู้สึก กุศลก็เกิดแล้วหละครับ

วันนี้เก็บตังค์ได้ หลายร้อย หาเจ้าของไม่เจอ แอบเอามาบริจาคให้ห้องสมุดพลังจิตแห่งนี้ละกันครับ ความปิติสุขที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ ขอมอบให้กับเจ้าของเงินบริจาคนี้ และเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านข้อความนี้ด้วยกันครับ ;aa34

 

ที่ไหนสักแห่ง..<O</O
<O</O
เมื่อคืนหลับฝันไปว่า..บังเอิญค่ะว่าเจอเพื่อนหญิงคนหนึ่งสถานที่บังเอิญไม่ทราบว่าที่ไหนหล่อนเป็นนักธุรกิจที่ Busy ตลอดแล้วเธอก็เป็นสาวนำสมัยแต่งตัวตามแชฟั่นอีกต่างหาก พูดว่าเธอกำลังจะบินไปต่างประเทศที่ไหนไม่ได้บอกอย่างรวบรัดเพื่อไปประชุมที่โน่นพอดีมีตั๋วฟรีอีกหนึ่งใบขอให้ฉันไปเพื่อนด้วย ฉันนี่ก็เป็นคนว่าง่ายซะจริง ๆ อิอิ..แล้วก็อยากไปเที่ยวฟรีด้วยสิ ตอนขาไปไม่รู้สึกว่าได้นั่งเครื่องบิน เมื่อมาถึงรู้ว่าตัวเองกับเพื่อนนักธุรกิจคนนี้ก็อยู่บนสะพานโค้งซึ่งเป็นสะพานคอนกรีตสูงแห่งหนึ่งแล้ว เธอขอตัวบอกว่าจะรีบไปประชุมด่วน ทิ้งฉันไว้ตรงที่นี่ฉันก็โอเคคงไม่หลงหรอกเพราะมีเบอร์โทรของเพื่อนคนนี้อยู่อุ่นใจ เมื่อเธอไปแล้วฉันก็ยังยืนอยู่บนสะพานสูงนี้มองจากที่ตรงนี้ไกลออกไปเป็นแม่น้ำสายหนึ่งก้วางยาวมากไม่อาจกำหนดว่ายาวเท่าไร ฟากฝั่งโน้นมีต้นไม้เขียวขจีเรียงรายอยู่บริเวณริมฝั่งเป็นระยะและเลยเข้าไปในจากฝั่งก็เป็นบ้านที่อาศัยซึ่งดูจากที่ไกลเป็นเหมือนบ้านหลังเล็ก ๆ สีขาวเพียงไม่กี่หลังตั้งอยู่บนที่ใกล้ ๆ ของแม่น้ำสายนั้น สภาพอากาศดูสดชื่นและเงียบดีบวกกับความปลอดโปร่งสบาย ๆ ไม่เห็นมีรถชนิดใด ๆ แล่นผ่านมาสักคัน เมื่อฉันได้รับความพอใจจากที่นี่พอแล้วก็เดินลงจากสะพานโค้งลงมาเรื่อย ๆ จนมาถึงที่แห่งหนึ่งฉันได้กลิ่นขนมปังหอมกรุ่นก็มองดูรอบ ๆ ว่ากลิ่นหอมเตะจมูกนี้ลอยมาจากที่ไหนหรือร้านขายเบเกอรี่แถว ๆ นี้กันแน่ ฉันหยุดเดินและมองไปทั่วบริเวณรอบ ๆ ก็ไม่เห็นมีร้านที่ว่านี้สักร้าน เห็นก็แต่บ้านดูโดดเด่นตั้งตระหง่านอยู่บนเนินดินสูงก็คิดว่าเมื่อไม่มีอะไรอยู่แถวนี้นอกจากบ้านหลังนั้น แล้วกลิ่นมาจากไหนกัน รู้สึกได้เพราะกลิ่นหอมกรุ่นเพิ่งพ้นจากเตาใหม่ ๆ อยู่เลย กลิ่นมันอยู่ใกล้ ๆฉันนี่ไม่จางหายเลยสักนิด แต่ฉันก็ต้องอุทานและทึ่งถึงสิ่งที่เมื่อฉันก้มลงดูภายใต้ฝ่าเท้ามันคือถนนทำจากขนมปังท่อนยาวล้วน ๆ ปักเอนเป็นแนวเฉียงตลอดเป็นริมทางเดินช่วงสั้น ๆ ถึงหน้าประตูทางเข้าหน้าป้อมยามของบ้านหลังที่เห็น ขนมปังท่อนยาว ๆ ที่อ่อนนุ่มน่ากินจังและก็ไม่รู้สึกว่าสิ่งที่เรียกว่าถนนนี้มันแข็งกระด้างแต่อย่างใด แล้วที่นี่มันที่ไหนที่ฉันกำลังอยู่ในที่ต่างแดนนี้./

น่าทึ่งแท้..แน่ประหลาด..ไม่อาจคิด
มันมีสิทธ์..เป็นไป..แค่ไหนหนอ
ถนนขนมปัง..ช่างหอมกรุ่น..ละมุนรอ
ใครเคยผ่านเดินละก็...พอรู้บ้าง​

อยากรู้จัง..มันอยู่..ไหนสักแห่ง<O</O
เลยอยากแบ่ง..ปันฝัน..กันไม่ห่าง<O</O
เพราะฝันนี้..ไม่เคย..ปิดอำพราง<O</O
พอรุ่งสาง..อยากกิน..ขนมปัง<O</O

กับกาแฟ..คนละถ้วย..ช่วยรสชาด<O</O
หากยังขาด..น้ำตาล..นั่นทุกครั้ง<O</O
เขาชอบรส..ขมแก่..แน่จริงจัง<O</O
แต่ก็รั้ง..ร่างหวานใจ..ไว้แนบชิด./<O</O​

<O</O

17 มิถุนายน 2552 โดย wideheart<O</O​

<O</O
อิอิ.. ก็หาทางแต่งกลอนเพื่อผู้อ่านและเพื่อนสมาชิกให้สุขใจกันไปก็เท่านั้น ตามประสาของคนช่างชอบฝันมันทุกวันอย่างไวด์ฮาร์ทนี่แหละ ไม่มีอะไรในกอ เอ๋ย กอไผ่.. เพลินดีให้มันสัมผัสนอกสัมผัสในไพเราะได้อารมณ์ตามแบบฉบับในตัวของมันเอง รักทุกคนเลย..</O
<O</O
<O</O
อ้อ! ถึงเพื่อนสมาชิกที่รัก วันนี้ไวด์ฮาร์ทไปที่ธนาคารมาเพื่อ ร่วมบริจาค ค่า Hosting ของ Servers เว็บพลังจิต เป็นจำนวนเงินหนึ่งพันบาทถ้วนตามสำเนาใบสลิบของธนาคารไทยพาณิชย์ ใบสลิปไม่ระบุสาขา<O</O
<O</O
เลขที่ 0365 17:19:25 17/06/52 3652150487 yosutee THAK C1 ***********1,000.00 CASH 39085 0317C <O</O
<O</O
ไวด์ฮาร์ทไม่ได้เขียนอะไรเพียงแต่ส่งเงินให้พนักงานไปเสร็จแล้วเธอก็ส่งสำเนาใบสลิปที่ไม่ระบุสาขาที่ว่านี้มาให้ไม่ทราบว่า ครั้งต่อไปหากบริจาคอีกเพื่อความสะดวกจะต้องเขียนอะไรลงในใบสลิปอีกหรือเปล่าคะ ที่ถามมานี้เพื่อยืนยันว่าเบอร์บัญชีของบุคคลดังกล่าวถูกต้องตามที่ไวด์ฮาร์ทไปเอามา หรือไม่ต้องเขียนอะไรลงในใบสลิปของธนาคารเพียงส่งเงินให้พนักงานทำให้เหมือนครั้งแรกนี้ อยากทราบแค่นี้ค่ะ ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย <O</O

 

เหตุเกิดขึ้น ณ โลกเสมือนจริง
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกนี้ล้วนเกิดจากใจของเราทั้งสิ้น ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ไม่มีสิ่งใดที่เที่ยงแท้เท่าใจของเรา
ใจมีความสุขมากแค่ไหน โลกเสมือนจริงของเราก็จะดีเท่านั้น
เมื่อถึงจุดๆหนึ่งคุณคิดว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามคุณจะมีความสุขกับทุกสิ่ง เมื่อนั้นโลกเสมือนจริงใบนี้จะเป็นของคุณทั้งหมด

 

ขออนุญาตินอกเรื่อง ผู้ใดพบเห็น กระทู้ของคุณชยุต บ้าง ติดตามอยู่แล้วก็หายไป หาไม่เจอ

ขอบคุณครับ

 

;34
ผมก็หาเหมือนกันครับ หายไปต่อหน้าต่อตา พอคลิกหน้า สาม มันก็หายไปแล้ว

 

นั่นซิคะ ดีว่าอ่านหมดแล้ว
แต่เมื่อคืน กะจะข้ามา save เอาไว้...หายเฉยเลย

กระทู้ก็เพิ่งตั้ง กำลัง Run ฉิวๆ
ไม่น่าหายไปแบบไร้ร่องรอย แบบนี้ แปลกๆ
คุณ Chayutt อุตส่าห์ ตั้งใจมานำเสนอ เสียดายจัง

 

อนุโมทนาค่ะ พี่ใหญ่ใจกว้าง...
ส่งข้อความไปบอกทาง webmaster หน่อยก็ดีค่ะ
เค้าจะได้เชคได้ว่ามีการโอนมาหรือยัง หรือไปโพสบอกเขา ในกระทู้ก็ได้ค่ะ
แต่ถ้า บริจาคผ่านปุ่มนี้ v

รายชื่อผู้บริจาค | ร่วมบริจาค
มันก็จะ รายงาน ไปที่ web เลย ไม่ต้องแจ้งก็ได้ สะดวก และปลอดภัยดีค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะคุณเดรดที่รัก..และก็น่ารักด้วยจ้า..

 

หรือเสี้ยมสอน..

เที่ยงคืนไปแล้วหลับฝันว่า..เพื่อนคนหนึ่งซึ่งทำงานด้วยกันครั้งสุดท้ายชื่อ..ตกงาน(เรื่องจริง) ฉันไปบังเอิญเจอเธอเข้าที่ร้านขายเสื้อผ้าร้านหนึ่งซึ่งกำลังจะปิดกิจการตั้งอยู่ในทางเดินซิกแซกชั้นบนที่ไม่ต้องขึ้นบันไดเลื่อนหรือลิฟท์อีกหลายชั้นซึ่งก็ฉันซอกแซกตามประสาคนช่างซื้อในห้างดังห้างหนึ่ง เจอกันที่นี่เพื่อนคนนี้เป็นผู้หญิงพอเธอหันมาเห็นฉันเธอแสดงอาการดีใจเข้ามาหา ถามสารทุกข์สุกดิบกันแล้วเธอพาฉันมาที่ที่หนึ่งเป็นห้องเช่าแสนคับแคบ ๆ นิดเดียวที่แค่ซุกตัวนอนไม่มากกว่าหนึ่งคน เราก็นั่งห่างระหว่างกันสักแค่วาเดียวเท่านั้น ฉันไม่เห็นมีเฟอร์นิเจอร์อะไรสักชิ้น เธอพูดได้ทำงานที่ใหม่เพิ่งเริ่มทำไม่กี่เดือนแต่เงินเดือน ๆ สุดท้ายนี่ทางบริษัทฯจะมีให้พนักงานหรือเปล่าไม่รู้ แต่ฟังน้ำเสียงเหมือนว่าคงไม่ได้รับแน่นอนสีหน้าเพื่อนดูเศร้าและกังวลมากจริงจนฉันรู้สึกตาม ยังบอกอีกว่าถ้าเงินเดือนไม่ออกไม่รู้จะเอาเงินค่าเช่าที่ไหนมาจ่ายค่าเช่าห้องเท่ารูหนูนี้ เพื่อนคงอัดตคัดขัดสนเงินมากซินะ ฉันก็สงสารเพื่อนจับจิตเลยชวนมาอยู่ด้วยกันสักระยะจนกว่าจะหางานที่ดีกว่าและต้องมั่นคงอีกด้วยภาพต่อมาบังเอิญ(เอ๊ะแปลกฝันคืนนี้มีแต่บังเอิญเจอแต่คนก็ไม่รู้)เด็กนักเรียนหญิงแต่ชุดนักเรียนชั้นมัธยมคนหนึ่งเห็นเดิน ๆ ก้มดูที่พื้นในห้างเดิมชั้นล่าง จนเดินมาเกือบจะชนฉัน ๆ ถามว่ากำลังมองหาอะไรนักเรียนหญิงคนนี้เงยหน้าขึ้นพูดกันฉันว่าทำแฟลชไดร์ฟหายยังหาไม่เจอ หาอยู่นานมากแล้วยังไม่เจอเลย ฉันก็อีกสงสารเลยบอกว่าอันที่หาอยู่นี่มันกี่ตังค์ล่ะเด็กทำท่าอึกอักอยู่ไม่พูดฉันก็บอกว่าไปซื้อเอาใหม่ก็ได้อันนึงคงซักสามร้อยได้มั้งแล้วฉันก็ก้มค้นหาหยิบกระเป๋าตังค์เงินใบเล็กในกระเป๋าสะพายใบใหญ่ออกมาเปิดช่องที่ใส่แบงค์ห้าร้อยคือคิดว่าจะให้ห้าร้อยบาทเผื่อเหลือเผื่อขาดถ้าเหลือเด็กจะได้เอาไปซื้อขนมกินตอนกำลังส่งเงินให้มีผู้หญิงรุ่น ๆคนหนึ่งยืนอยู่ใกล้เด็กนักเรียนหญิงคนดังกล่าวเอามือโอบไหล่เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทันสังเกตุได้ตังค์แล้วไหว้รีบวิ่งออกไปทั้งสองคนแต่ที่แน่ ๆ ผู้หญิงคนทีโอบไหล่เด็กนักเรียนชั้นมัธยมนั้นไม่อยู่ในเครื่องแบบนักเรียนภาพต่อมาในห้องรับประทานอาหารกลางวันโต๊ะและเก้าอี้นั่งสำหรับทานอาหารเหมือนกับโต๊ะเก้าอี้เรียนหนังสือไม่ผิดฉันกำลังสาละวนสั่งเด็ก ๆ ในครัวใหญ่ช่วยกันยกอาหารที่แม่ครัวปรุงเสร็จแล้วเมื้อกี้ทยอยมาวางไว้ตามโต๊ะอาหารแต่ละตัวที่จัดวางไว้เป็นแถวเป็นแนวอย่างมีระเบียบเกือบห้าสิบที่นั่ง อาหารที่จัดวางนั้นในจานกลมใบเขื่องมีสปาเก็ตตี้เส้นแบนใหญ่กับข้าวตังที่ดูแล้วแม่ครัวทำให้มันจะกินเข้ากันไหมเนี่ยเนื้อสัตว์อะไรก็ไม่มีสักอย่างและข้าวผัดแก้วคือชื่อเรียกน่ะอีกจานหนึ่งคู่กันคิดได้ว่าหากใครไม่ชอบกินอย่างหนึ่งก็เลือกกินอีกอย่างหนึ่งก็ได้คงงั้น ได้เวลาอาหารมื้อกลางวันแล้วฉันยืนอยู่ตรงราวบันไดขั้นต้น ๆ ของบันไดกว้างขึ้นลงสะดวก มองลงไปเห็นแถวเรียงกันของพนักงานในชุดกางเกงเสื้อผ้าและหมวกสีขาวล้วน ยาวตั้งแต่ปลายแถวยันต้นแถวคือระดับหัวหน้าก็ไม่เว้น ฉันคอยโบกพัดมือเรียกให้ผ่านขึ้นมาจนหมดแถวไปยังห้องทานอาหารกันมื้อนี้ ระหว่างที่รับประทานกันก็ไม่เห็นมีใครบ่นในเรื่องอาหารสักคนหลังกินหนำสำราญกันแล้ว ฉันก็แปลกใจอีกและระคนสงสัยว่าทำไมเด็กนักเรียนมัธยมคนเดิมที่ฉันให้เงินไปห้าร้อยนั้นมานั่งเก้าอี้ชิดติดกับผนังห้องด้านหลังของห้องทานอาหารนี้ได้ซึ่งมีเพื่อนของเธอคนนั้นคนที่เอามือโอบไหล่นั่งติดกันเลย ฉันเลยถามว่าเงินที่ให้ไปนั้นเอาไปซื้อแฟลชไดรฟ์มาหรือยังเด็กตอบว่าไม่ได้ซื้อทำเงินหล่นหาย เลยคราวนี้อยากขอยืมอีกสักห้าร้อยได้ไหมจากเด็กหน้าซื่อ ๆ แต่กล้าโกหกว่าทำเงินหายต่อหน้าซึ่งไม่ต้องดูจับพิรุธอะไรมากนักจากผู้หญิงที่นั่งข้างเอ่ยขึ้นตำหนิพร้อมกับมองหน้าเด็กหญิงมัธยมเพื่อนตัวเองว่า นี่ถ้าชั้นเป็นคุณคนนี้ปราณีช่วยเหลือเธออย่างนี้แล้วยังจะมาขอเอาอีกชั้นคงไม่ใจดีจะให้เธออีกหรอกด้วยน้ำเสียงจัดจ้านพูดเสร็จ แล้วฉันก็ต้องหันไปตามเสียงผู้ชายคนหนึ่งซึ่งฉันจำได้ว่าเป็นผู้จัดการชื่อคุณทวีซึ่งเรื่องจริงฉันเคยทำงานกับผู้จัดการอารมณ์ดีคนหนึ่งคนนี้ของที่ทำงานแห่งหนึ่งในอดีตเมื่อปี พ.ศ. 2526 พูดอย่างเหลืออดกับเด็กมัธยมว่าให้รีบเคลียร์เงินที่ยืมเขาไปเป็นเงินหนึ่งหมื่นสองพันบาทให้เร็วที่สุดแล้วให้ออกจากงานนี้ไปด้วย ตกลงว่าเด็กคนนี้ไม่ได้หลอกฉันคนเดียวผู้จัดการก็โดนด้วยแต่มากกว่าฉันเยอะเลย เฮ้อ!เด็กหน้าซื่อเอ๋ยเด็กหน้าซื่อทำเขาด้าย..แต่ฉันอโหสิจ้ะเพราะฉันให้เด็กเอง./<O</O
<O</O

ขอบคุณเพื่อนสมาชิกและผู้แวะอ่านเช่นเคย <O</O
รัก... <O</O
Wideheart<O</O​

 

สวัสดีครับคุณเดรด เรื่องฝึกจิตแล้วอาการร้อนคลุมร่างกายเนี่ย ปัจจุบันผมก็เป็นอยู่แฮะ มันร้อนๆหนาวๆอ่ะครับ

 

ทั้งๆที่เรานอนหลับ แต่จิตใจมันเหมือนไม่ได้หลับไปด้วย
เรานอนหลับ เราปิดการรับรู้ ไม่มีการรับรู้จากภายนอก ไม่มีความรู้สึกจากภายนอก
แต่เรากับมีการรับรู้ มีความรู้สึก ในขณะที่เราฝัน
มีหลายครั้งที่ผมฝันว่า ผมเหาะได้ ผมรู้เลยว่า ความรู้สึกที่เราเหาะได้นั้น มันเป็นยังไง
มันเป็นประสบการณ์ในโลกของความฝัน ที่น่าตื่นเต้นดี

ผมอยากรู้ครับว่า ถ้าเราตาย ในขณะที่เรากำลังนอนฝันอยู่มันจะเป็นยังไงครับ
สมมติว่า เรากำลังฝันว่า ได้ไปเที่ยวในที่แห่งหนึ่ง
แล้วบังเอิญในขณะนั้นเกิดมีเหตุที่ทำให้เราต้องตาย
เช่น อยู่ๆมีคนมาฆ่าเรา ซึ่งตอนนั้นเรากำลังฝันอยู่มันจะเป็นยังไงครับ
เมื่อเราตาย เราจะหลุดไปอยู่ในความฝันนั้นหรือเปล่าครับ

 

สวัสดีค่ะ คุณ The Key...
อือ...แล้ว ปรับสมดุล ไงค่ะ
ตอนนี้ มีเพื่อนๆ หลายคน ที่คุยๆกันอยู่ ก็มีอาการแบบนี้
พอดีเดรด ได้รับคำแนะนำจากเพื่อนบางคน ว่า อาจจะเกิดจาก การรับพลังงานเข้ามามากเกินไป
แล้วไม่ได้ถ่ายเทออก เลยเกิดพลังงานส่วนเกิน
โดยปกติ ร่างกายเมื่อมีการรับอะไรเข้ามา ก็ควรถ่ายเทออกไปด้วย เป็นการหมุนเวียน ถ้ารับอย่างเดียวมันก็คงไม่สมดุลย์

ก็กำลังทดลอง อะไรบางอย่างกันอยู่กับเพื่อน คือ พยายามเคลียร์ทางเดินลมปราณ ให้มันFlow
จะได้มีการถ่ายเท สะดวก ก็กำลังทดลองอยู่ค่ะ เบื้องต้น ก็ได้ผลดีค่ะ
รู้สึกคลายอึดอัดลงบ้าง

เดรดว่าพลังงาน ไม่ว่าจะร้อน หรือเย็น มันก็น่าจะอันเดียวกันนะ
เพียงแต่ถ้าอันไหน มันมากเกิน มันก็ก่อความอึดอัดได้ ที่บอกร้อนๆ หนาวๆ นะใช่เลยค่ะ(จับจากความรู้สึกนะค่ะ)

ตอนนี้เลยใช้วิธี จับความรู้สึก เอาเย็นมาไล่ร้อน ... อธิบายไม่ถูก แหะ แหะ...

(มันมีบทสนทนา ที่ข้าพเจ้าคุยกับเพื่อน แต่ไม่กล้าเอามาเล่า เดี๋ยวคนหาว่า อิชั้น กะเพื่อนๆ บร้า .. เดี๋ยวไปปึกฉาเพื่อนๆก่อนนะ )

 

สงบระงับขอยกมือด้วยคนค่ะ ที่มีอาการเช่นนั้น(มีพลังมากที่ฝ่ามือ )ปัจจุบันนี้มีที่ฝ่าเท้าข้างซ้าย ด้วย ท่าทางมีมากกว่ามือเสียแล้วซิ แต่ก็แปลกใจเวลาเป็นที่มือ มันเป็นข้างขวา แต่พอที่เท้าไมมันเป็นข้างซ้ายหว่า ก็รอๆจนกว่ามันจะหายไปเองก็เลยมาคิดว่า เวลามันมีพลังมันเหมือนเราชาร์ตแบตเตอรี่ทุกวัน แล้วปล่อยให้มันหมดไปเอง แล้วมันก็ชาร์ตใหม่ทุกวัน เสียดายพลังงานที่สูญไปเปล่า มันน่าจะไปทำอะไร ให้เกิดประโยชน์กับมนุษย์โลกบ้าง เหอ เหอ ที่คุณเดรดบอกว่า มีบทสนทนากับเพื่อนรีบไปปึกฉาเพื่อนๆเร็วๆหน่อยนะ สงบอยากอ่าน ขอให้สวยวันสวยคืนทั้งคู่เลยนะค่ะ

 

wel lcome_
ยินดีต้อนรับ คุณkittitpx เข้าสู่ห้องวิทย์ค่า..

อือ...เท่าที่ เดรดเคยฝันมานะ มีอยู่ครั้งฝันว่า ปีนตึกอยู่(ก็ไม่ทราบว่าจะไปปีนทำไม..?? )
ที่นี่ ตอนแรก ก็ไต่ๆ ไปตามกันสาด ที่ยื่นออกมา ก็โอ ค่ะ พอเดินได้
พอซักพัก กันสาดเริ่มแคบลง ๆ เราก็ปีนลำบากขึ้น แล้ว มันก็ค่อยๆหด เหลือแค่เป็นขอบบัวของตึก

ในฝัน จะกลับไปทางเดิม ก็ไม่ได้ จะไปต่อ ก็ไม่รู้จะเหยียบอะไรแล้ว เหลือแต่ผนังตึกเกลี้ยงๆแล้ว
ถ้าเป็น ไอ้แมงมุม คงจะไม่มีปัญหา.. แต่ตอนนั้น รู้สึกว่าจะหยุดก็ไม่ได้
เอาไงดีหว่า??? ตกลงไปแหงๆ ไม่รอด

ชั่ววินาทีนั้น เราระลึกได้ว่าเราอยู่ในความฝัน นี่หว่า เลยบอกตัวเองว่า ก็ตื่นดิ
แล้วก็ตื่นเลย...ลืมตาพรวดขึ้นมา ไม่ง่วงเลย แถมจำความฝันได้ด้วย
สติสัมปชัญญะ มันต่อเนื่อง ไงค่ะ

แต่เรื่องฝันว่าตาย เดรดไม่เคยนะ แต่เห็นคนอื่นตาย บ่อย เราก็จะรู้สึกเสียใจที่ไปช่วยเค้าไม่ได้
ก็ได้แต่ พยายามเปลี่ยนความรู้สึกในฝัน บางทีก็กลายเป็นเรื่องอื่นไป(แบบเปลี่ยนฉาก อันนี้ มันฟลุ๊ค ง่ะ)

อันนี้ก็ยังไม่คล่องนะคะ ยัง มือใหม่หัดฝันอยู่ ก็กำลังฝึกอยู่ค่ะ
แต่หลายๆเหตุการณ์ จัดการเหตุไม่พึ่งประสงค์ได้ พอสมควร(เช่น ไล่ผี อิอิ)

ความฝันเป็นโลกต่างมิติ มีเรื่องราวเกิดขึ้นจริง เพียงแต่มันนอกเหนือประสาทสัมผัสทั้ง5 เหมือนยามตื่น
เรารับรู้ได้ผ่านอารมณ์ ความรู้สึก เท่านั้น เพราะฉะนั้น สิ่งที่ต้องพกเข้าไปด้วย ก็คือ สติสัมปชัญญะ
แล้ว อยากจะแก้ไขสถานการณ์ อย่างไร จัดไปเลยค่ะ in control จริงๆนะ

ปล.ใครเคยฝันว่าตัวเองตายบ้าง มาเล่าหน่อยซิค่ะ แล้วทำไง???