ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

ข่าวดีมากๆ "พระผู้สร้าง" ได้ยกเลิกกรรมในอดีตชาติให้ทุกคนในโลกนี้ !!

แชนเนล "ท่านกรรม" ของคุณเอรินา
11 เม.ย. 2021​

 

ศุภวรรณถาม พระพุทธเจ้าตอบ

9 ธ.ค. 2020​

 

ความลับไม่มีในโลก

9 ธ.ค. 2020​

 

ทำความรู้จักพระพุทธเจ้ามากขึ้น

9 ธ.ค. 2020​

 

ศุภวรรณถาม พระพุทธเจ้าตอบ (ต่อ)

9 ธ.ค. 2020​

 

สาสน์จากพระพุทธเจ้า

9 ธ.ค. 2020​

 

สาสน์จากพระพุทธเจ้าในวันวิสาขบูชา

9 ธ.ค. 2020​

 

เกริ่นความหมายของไท้เก็กขี่กง

23 ธ.ค. 2020​

 

ไท้เก็กขี่กง 18 ท่า...อีกวิธีหนึ่งของการฝึกสติปักฐาน

23 ธ.ค. 2020​

 

ทางออกโรคระบาด ด้วยภูมิปัญญาไทย

6 ส.ค. 2021​

 

ทำสมาธิกลุ่มในวัน 8-8-8 The Lion's Gate Portal

9 ส.ค. 2021​

 

หน้าที่ของ Billie Woodard ชาวลูมีเรียที่เคยอยู่ "ในโลก" Hollow Earth

8 ส.ค. 2021​

 

โลกนี้ ย่อมแจ่มใส สำหรับคนใจกว้าง
โลกนี้ ย่อมอ้างว้าง สำหรับคนใจดำ

ทำใจให้กว้างขวาง เต็มไปด้วยความเมตตา กรุณา รู้จักเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ เจือจาน ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ ก็จักมีแต่ผู้คนเข้ามาห้อมล้อม อบอุ่นใจ ชีวิตก็จักเต็มไปด้วยความสุข

หากทำใจให้คับแคบ หน้านิ่วคิ้วขมวด จิตใจมีแต่ความเคียดแค้น ชิงชัง อิจฉาริษยา ไร้น้ำใจ ไร้จิตใจที่คิดเอื้อเฟื้อใคร ก็จักมีแต่ผู้คนเดินหลีกหนี ด้วยความระอาใจ ชีวิตก็จักเต็มไปด้วยความทุกข์

เมื่อเรารักเขา เขาก็รักเรา
เมื่อเราสงสารเขา เขาก็สงสารเรา
เมื่อเรายินดีกับเขา เขาก็ยินดีกับเรา
เมื่อเราเฉยๆ กับเขา เขาก็เฉยๆ กับเรา

#พ่อ #พระธัมมสรโณ

 

เหมือนจะรู้ว่าผมจะเข้ามาดูเลยแฮะ *0* ยังไงก็ขอบคุณนะครับ ไม่รู้ว่าท่านโพสถึงใคร แต่ มันเป็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับผมในช่วงนี้พอดี

ไม่รู้ว่าท่านส่งข้อความถึฃใครล่ะนะครับ แต่พอดีมันตรงกับสิ่งที่ผมเจอ


งั้นผมก็ขอตอบในมุมมองของผม คนอื่นจะได้รู้เรื่อง เอาไปประกอบการคิดวิเคราะห์ทำความเข้าใจโลกไป ถ้าหากพวกเขาต้องการก็แล้วกัน

ถามตัวเองอยู่นะ ว่า เมื่อไรจะเป็นคนที่ใจกว้างได้เสียที เราตั้งป้อมกับชาวบ้านชาวช่องเขามากเกินไปมั้ย

แต่ก็ไม่รู้ว่าจิตใจฝ่ายไหนมันบอกมาว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน
การที่เราตั้งป้อมใส่ชาวบ้านไปทั่ว มันก็อาจจะเป็นไปได้ทั้ง
- สิ่งที่เราเจอมา มันทำให้เราเป็นคนแบบนี้
หรืออาจจะเพราะ
- สิ่งที่เราเป็นอยูแล้วมันทำให้เราเป็นแบบนี้ เพียงแต่เราเองไม่ยอมรับหรือเปล่า ว่าเราเป็นคนแบบนั้น ใจแคบ อิจฉาริษยา

ไอ้ผมสำรวจตัวเองแล้ว
ใจแคบนะใช่ อิจฉาเหรอ......
การที่เราไปมองว่า ไอ้คนโน้น คนนั้น คนนี้ ไม่ดี แต่ยังได้มีหน้าที่รับผิดชอบที่ดี คนอื่นควรจะได้ดีก็นี่ ซึงสิ่งที่เขาแสดงให้เราเห็นมันแย่จริง ๆ ใช่เป็นความริษยาได้หรือเปล่านะ ก็คงใช่แหละมั้ง
แต่นั่นแหละ โลกก็คือโลก เขาได้อยู่ที่นั่นเพราะเขามีความสามารถมากพอ
แต่ด้วยความ เลว ระยำของเขา การที่เขามีอำนาจมันก็ทำให้เขาใช้อำนาจหน้าที่โดยมิชอบ
ซึ่ง มันก็น่าอึดอัดใช่หยอก ที่จะต้องมาเจอ คนแบบนี้ เบียดเบียนเอา



เจอเรื่องประมาณนี้ ใคร ๆ ก็บอกว่า ให้ปล่อยวาง
อยากปล่อยวางอยุ่แหละ แต่พอจะออกไปใช้ชีวิตนอก โลกส่วนตัวเมื่อไร มันก็เจอคนที่ทำให้เราต้องกลับมาตั้งป้อมได้ตลอด พับผ่าสิเอ้า
ผมคงจะติดอยู่ในความคิดทีว่า ถ้าเรายอมให้กับเรื่องแย่ ๆ แล้วบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร มันก็คงจะเหมือนเป็นการยอมให้คนอื่นทำเรื่องแย่ ๆ ต่อไปด้วย
แล้วเขาก็จะทำแต่เรืองแย่ ๆ เป็นเรื่องปกติไป แตผมก็ไม่ได้ไปแก้ไปอะไรกับเขาหรอก
สิงที่ผมทำก็คือ เก็บมาคิดมาแค้น แล้วก็ตีตัวออกห่าง ไม่อยากบอกเขาว่าสิ่งที่เขาทำน่ะมันไม่เป็นไร เพราะมันเป็น ทำได้แค่ไม่คบค้า ไม่ทำงานร่วมด้วย

ไม่เป็นพวกกับเขาด้วย ลาออก ปล่อยเขาทำอย่างที่เขาอยากไป
แต่จะให้เราเป็นมิตรกะเขา เราไม่เอา ที่เราทำคือปลีกตัวออกห่าง ออกมาทำใจสงบร่ม ๆ คนเดียว

หลาย ๆ คนก็อาจจะมองว่าไม่ถูก อาจจะบอกผมว่าปลง ๆ บ้าง
อ่าถ้าปลงแล้วมันจะดีก็ควรปลง
ผมปลงได้แต่กลับไปเกี่ยวข้องกะพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้ ไม่อยากปลงเพราะถ้าปลงแล้วอยู่ร่วมกับเขาไปมันก็ไม่ต่างจากการ ร่วมกรรมกับเขา ในการที่มันยังทำให้เขาเป็นคนแบบนั้นอยู่ เอาจริง ๆ ผมยังรู้สึกด้วยซ้ำว่า ถึงผมจะออกมาแล้ว มันก็ยังเป็นการปล่อยให้เขาทำกรรมแบบเดิมต่อไปเรือย ๆ เหมือนเดิม แต่ก็นั่นแหละ เรามันก็ทำได้แค่นี้ มีอำนาจหน้าที่ไปทำอะไรเขาซะที่ไหน ปล่อยวางสิ่งที่เราทำไม่ได้ไป แล้วออกมาพักรักษาใจอยู๋อย่างสงบ ๆ สิ่งที่ยังไม่ค่อยอยากจะปล่อยวางก็คือ ไม่อยากให้คนอื่นที่่เข้าไปทำงานหลังจากเรา ต้องมาเจออะไรแย่ ๆ แบบนั้น
แต่มันก็คงเป็นไปไมได้ เลยจำใจต้องปล่อยวางไปเหมือนกัน แต่ก็ปล่อยได้ไม่หมดหรอกครับ

เพราะเราอยากให้คนอืนมีความสุข
- อยากให้คนดี ๆ ไมต้องมาเจออะไรแย่ ๆ
- กังวลว่ามันจะมีคนดี ๆ มาเจอเรื่องที่เราไม่อยากให้มันเกิดอีก
555 มันน่าตลกที่เราเป็นความสุขให้ใครไม่ได้ แต่ก็อยากให้คนอื่นมีความสุขนี่แหละ




คำว่าไม่เป็นไรนี่ บางครั้งมันมีผลมากนะ
ทำให้เราทำกรรมบางอย่างโดยที่เราไม่เคยรู้เลยว่า เรากำลังทำผิดอะไรอยู่มายาว ๆ ได้ดีเลยแหละ


ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่เฉยชาไปเกือบหมดทุกเรื่องเสียแล้ว
บางครั้งก็รู้สึกว่าตัวเองไม่น่าจะสามารถอยู่บนโลกนี้ได้อีกแล้ว หลังจากที่ มีความคิดว่า ตัวเองเป็นคนใจแคบเกินไปจนไม่สามารอภัย ปลง หรือมองข้ามสิ่งที่คนอื่นปฏิบัติกับเราได้ในบางเรื่องไปได้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันก็เป็นเรื่องธรรมดาของโลก แต่มันก็คงเป็นเพราะ เราก็มีความคิดด้วย ว่า เราไม่่อยากให้คนอื่นเจอคนแบบนี้เหมือนกัน

ช่วงหลัง ๆ มา ผมชักจะเริ่มเฉยชามากขึ้น จนไม่รู้จะทำให้ตัวเองกลับไปเป็นคนมีชีวิตชีวาได้อย่างไร จะทำตัวเบิกบานทางธรรม ปัญญาเราก็ไม่พอ
จะทำตัวให้เบิกบานทางโลก ก็...... เหมือนจะรู้สึกว่าบางครั้งการมีความสุขในทางโลกมันก็ชักนำให้เราต้องเข้าไปสู่เส้นทางที่ต้องเจอแต่อะไรที่ทำให้เราไม่สบายใจ หรือ วุนวาย มากยิ่งขึ้น ๆ ท้ายสุด ก็ต้องปลีกตัวออกมา


คนพ้นแล้วก็ใช้คำว่าไม่เป็นไรได้แหละนะ เพราะ เดี๋ยวอีกไม่กี่ชาติภพก็ได้ไปที่อื่นที่ไม่ใช่ที่ที่วุ่นวายแบบโลกนี้แล้ว
ส่วนไอ้คนที่ ยังต้องอยู๋ในโลกต่อไปโดยที่รู้ว่ายังจะต้องเจอกับโลกแบบแย่ ๆ ที่เราไม่่อยากให้คนที่เรารักต้องมาเจอเรืองแย่ ๆ พวกนี้ มันก็ต้องเครียดกับไอ้เรืองพวกนี้ไปอีกยาว ๆ เพราะตั้งใจจะสอนคนอื่นให้เข้าใจโลก ก็ต้องอยู่ในโลกด้วยสุขภาพจิตแย่ ๆ ต่อไป ทำความเข้าใจโลกทีละน้อย ๆ ไป

เพื่อความยุติธรรมกะ คนพวกนั้น ไอ้ผมมันไม่ใช่คนดีเด่นอะไรหรอกครับ และด้วยความที่เป็นคนไม่เคยเข้าสังคม ก็คงจะทำอะไรที่คนทั่วไปเขาไม่ชอบโดยที่ไม่รู้ตัวอยูบ่อย ๆ ก็เลยน่าจะทำให้คนที่ร่วมงานด้วยทำงานกะผมแบบยากลำบากพอสมควรล่ะมั้ง

สภาพจิตใจมันไม่เคยปกตินี่นะ


ก็คงต้องหาทางไปเรื่อย ๆ

 

ภัยพิบัติโลกจะมายาว ๆ ช่วงนี้เพิ่งอยู๋ในยุคโรคร้ายระบาด
แล้วมันจะมีช่วงไหนมาอีก ผมจำไม่ได้ละ
ท้ายสุดเราจะได้เห็นยุคศิวิไลซ์ว่างั้น

มีคนพูดกับผมไว้อย่างนี้ แล้วแกก็ให้ไพ่ราชพรหมญาณกับผมมาชุดนึง ตอนรับมานี่ขนลูกเลย
เป็นรุนพี่แถวที่พักที่ผมคุยกะแกถูกคอ

แตก็นั่นแหละคับ เรืองภัยพิบัติ ผมรอจนเฉยแล้ว บ้าจนเฉย ๆ
ช่วงนี้ก็ รอ รอ รอ และ รอ

ไม่รู้ว่า พอมันมา และผ่านไป ผมจะอย่ในกลุ่มไหนเหมือนกัน
ตาย
รอด
รอดแต่บ้า แต่ผมว่าข้อนี้ น่าจะใช่ เพราะลำพังสภาพจิตใจตอนนี้ก็ไม่น่าจะต่างจากคำว่าบ้าสักเท่าไร

ยังไงก็ตาม คำทำนายภัยพิบัติ มันก็เป็นคำทำนายทีผมเริ่มจะไม่เชื่อมานานแล้ว เพราะผมตีว่า หลาย ๆ คำทำนาย มันไม่จริง พระศรีอาริย์ ก็ยังไม่เกิดมีขึ้นมา เพรราะพระศรีอาริย์เป็นชื่อพระพุทธเจ้า ซึงท่านยังไม่มาในยุคนี้

ถ้าจะมาในรูปพระโพธิสัตว์ ก็ควรเรียกชื่อท่านในชาตินี้ไปเลยสิ ไม่ใช่ไปเรียกท่านว่าพระศรีอาริย์



ในเมื่อมีคนที่ยังเชื่ออยู่ ยังพูดอยู
ก็คงต้องติดตามต่อไปละนะครับ

 

อ่านดูจากที่ท่านซาเล่ามา
ก็ไม่ได้คับแคบอะไรหนักหนาหรอก
ส่วนตัวมองว่าเป็นแรงบันดาลใจที่จะขับเคลื่อน
ไม่ชาตินี้ก็ภพหน้าๆ ก็เอื้อต่อการเป็นทนาย
หรือผู้พิพากษาได้

เคยฟังมาจากท่านดังตฤณ
คนได้มาเป็นหมอ ก็มีเหตุกาลก่อนๆที่เคยคิด
อยากจะช้วยเหลือผู้คนด้านสุขภาพมาก่อน

 

เปล่าครับ ตามจริง ผมเป็นคนใจคอคับแคบจริง และตอนเป็นเด็กใจคอคับแคบกว่านี้มาก
เพียงแต่รู้สึกว่า ช่วงหลัง ๆ มานี้ อาจจะใช้ความใจคอคับแคบไปในทางที่ ดี กว่าตอนเป็นเด็กมากขึ้นล่ะมั้งครับ

อยากเป็นคนใจกว้างแบบชาวโลกทั่วไปปกติ ๆ เขาได้บ้าง
แต่ก็นั่นแหละครับ ทำไม่ได้สักที

เพราะน่าจะยังโง่อยู่ หัวทึบ ๆ ของผมนี่ไม่ยอมเข้าใจพระธรรมคำสอนของพ่อแมครูบาอาจารย์ท่านสักที เอาแต่ตั้งคำถามหาคำตอบโน่นนี่นั่น เพราะ อยากเข้าใจทุก ๆ อย่าง

ก็เลยปล่อยวางอะไร ๆ ไม่ค่อยได้
ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะไปรับความรู้แปลก ๆ ที่ไม่รู้ว่าจริงไม่จริงถูกไม่ถูกมายึดไว้ด้วยล่ะมั้งครับ



ตอนนี้ทุกข์หนักครับ 555 ซึมเศร้าหนักมากไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิต ช่วงนี้ได้แต่บอกตัวเองให้ทำใจเย็นลง ๆ ไว้


ชีวิตไม่รู้จะไปทางไหนดี
ไม่รู้ตัวเองจะทำอะไรหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องได้ เพราะไม่เห็นทางที่จะอยูกับคนอื่นได้เลย
(ผมมีปัญหาทางสุขภาพจิตนิดหน่อย หรือไม่ก็น่าจะมีปัญหาทางจิตนิดหน่อยเลยแหละครับ)



เมื่อเรารักเขา เขาก็รักเรา
เมื่อเราสงสารเขา เขาก็สงสารเรา
เมื่อเรายินดีกับเขา เขาก็ยินดีกับเรา
เมื่อเราเฉยๆ กับเขา เขาก็เฉยๆ กับเรา


เมื่อเขาไม่รู้ใจเรา
เขาก็เข้าใจเราผิด
เมือเขาถือไม่เหมือนเรา เขาก็มองว่าเราแปลก
เมือเราไม่เหมือนเขา เราก็ไม่น่าเข้าใกล้

วิธีแก้ง่าย ๆ มันก็คงจะเหมือนที่ท่านบอกนั่นแหละครับ
เพียงแต่ว่า ผมน่าจะเป็ฯคนที่ ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองเกินไปมั้ง ผมก็เลย ทำแบบนั้นไม่ได้สักที
สรุป
ทำคุณอะไรไม่ขึ้นครับโผมมมมมม


จริง ๆ แล้วผมคิดว่าผมอยากเป็นครูมากกว่านะครับ แต่เป็นผู้พิพากษาในชาติภพต่อ ๆ ไปงั้นเหรอ? เอ๊ะ? ทำไมผมสะกิดใจแปลก ๆ หรือว่าจะมีโอกาสหรือเปล่า?

 

ชอบครูก็คงได้เป็นซักวันครับ
ไม่ชาตินี้ก็ภพๆหน้า คงได้สมใจ

ทนายนี้แค่แสดงความเห็นเฉยๆ
เพราะไม่ต้องใช้โหมดปล่อยวาง
แต่ต้องตามคดีให้ถึงที่สุด
แล้วท่านซาก็ว่าอึดอัดใจเวลาเห็นคนไม่ดีได้ดี
ก็อาชีพนี้หละ ไม่ต้องปล่อยวาง
บำบัดทุกข์ให้ผู้ถูกกระทำให้เขาได้รับความชอบธรรม
และมีสุขขึ้น ไม่ต้องให้อะไรก็ให้มันแล้วๆกันไป
ให้มันผ่านไปเอง โดยที่ใจเราก็ยังไม่รู้สึกยอมรับ
กับสิ่งที่มันเป็นกับผู้อื่นหนะ

 

แอบไปดูเรื่องราวเกี่ยวกับพระศรีฯในกระทู้อื่นมา
เทียบจิตใจของตัวเองเมือก่อนกับตอนนี้แล้ว

ผมอาการดีขึ้นเว้ยเฮ้ย

สงสัยเพราะผมเกือบจะพ้นจากโรคคิดว่าตัวเองเป็นพระศรีฯแล้วแน่ ๆ
ต้องพูดว่าเกือบแหละ เพราะตราบเท่าที่ยังไม่รู้ก็ยังปล่อยวางไมได้สนิท

ช่วงนี้ก็แบบ แสวงหาความเข้าใจที่แท้ทรูของธรรมะระดับรากหญ้าไปวัน ๆ
เอาแค่ธรรมที่สามารถทำให้ปล่อยวางสิงที่ตัวเองอยากปล่อยวางได้ก็พอ
สวนธรรมชั้นสูงอย่างการนังสมาธิให้เข้าถึงสภาวะนั่น โน่่น นี่
ดูสภาพตัวเองแล้วเป็นเรื่องไกลตัว
ไกลจากสมัยคุณซาตาน กับ ทานเทวดา วสิ มาช่วยสอนมาก
แต่ตอนนี้ผมเองก็ทำ ๆ บ้าง ไม่ได้จริงจัง แตก็ถือว่าบ่อย
แบบจับความรู้สึกตัวเองจนหลับได้บ้างนิด ๆ หน่อย ๆ ก็พอใจ

จะว่าไปตอนนี้ผมมีเองก็เริ่มอยากได้ความรู้เดิมในชาติที่ผ่าน ๆ มากลับมาแล้ว
ชวงนี้พึ่งคลิปหมอดู แต่เป็นการดูหมอแบบดวงรวม เปิดเจอคลิปไหนเขาก็บอกคนทีเข้ามาดูในนั้นส่วนใหญเป็น old soul คุณมาทีนีเพือสังสมบารมี ความรู้เก่า ๆ ของคุณจะทำให้ชีวิตคุณดีขึ้น ช่วงนี้ควรปฏิบัติได้แล้ว บลา บลา บลา อะไรทำนองนี้ = =
ได้ฟัง อยางน้อยมันก็ตรงกับความรู้สกเราละนะ ถึงไมรู้วาตัวเองเป็นใคร ตอนนี้ก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังสั่งสมบารมีบางอย่างอยูจริง ๆ ถึงแม้จะไมใชการสร้างบุญเหมือนคนอื่นเขาก็เถอะ และผมก็ไมรู้ด้วยว่าผมสร้างถูกจุดหรือเปลา ได้แต่สร้างแบบที่ตัวเองอยากสร้าง เพราะคิดว่า บ้านของเรา เราไม่ต้องฟังคนอืน สร้างเองอยูเอง เสร็จช้าแต่มีความสุขกับเสร็จเหมือนกับเขาแต่ไมมีความสุข เอาเสร็จช้าแต่่มีความสุขดีกว่า สร้างไปเพือจะเป็นพระพุทธเจ้าไปก่อน หรือถ้ารู้สึกว่าเหนื่อยแล้ว และจะเป็นแค่อรหันต์ ก็ค่อยเอาไว้คิดอีกทีตอนที่่รู้มากกว่านี้

คนหลงมักไม่รู้ว่่าตัวเองหลง แม้จะรู้ว่าหลงแตก็ไม่่รู้ว่าทางทีถูกไปอย่างไร หรือถึงแม้จะรู้ถ้ายังอยากทำอะไรตามความพอใจอยูก็คงจะทำตามความพอใจนั้นไปก่่อนจนกว่าจะพอใจแล้วค่อยไปตามทางที่ถูกให้ถึงเป้า บางคนจะถึงอยู่แล้วแตติดอะไรบางอย่างอยุก็ต้องมีคนอื่นมาช่วยคลายการติดข้องนั้น เอาตัวเองมาพูดนี่แหละครับ ไม่่ใช่ใคร เพียงแต่ว่าผมอยากเป็นคนทีชวยคนอืนคลายความติดข้องนั้น

ใจจริงก็อยากนั่งสมาธิได้ความรู้เดิมกลับมาอยู่หรอก แต่นึกภาพตอนตัวเองทำสำเร็จไม่ค่อยออก เพราะที่ผ่านมา ไม่เคยเข้าสมาธิลึก ๆ ได้เลย ทำได้อย่างมากก็แค่รู้สึกตัวว่ากำลังฝันอยูได้ สองสามครั้ง


ช่วงนี้เกิดความสงสัยครับ
การเข้าถึงสภาวะนิพพานกับบรรลุอรหันต์ เป็นสิ่งเดียวกันหรือไม่
ถ้าไม่ การเข้าถึงสภาวะนิพพาน ต่างจากการบรรลุอรหันต์อย่างไร
ถ้าคนทั่วไปทำได้ หมายถึงถ้าคนทั่วไปสามารถเข้าถึงสภาวะนิพพานได้แล้ว ทำไมยังไม่ใช่พระอรหันต์
ที่ถามคำถามนี้ เพราะ ผมรู้ว่าเมือได้คำตอบแล้วผมจะไม่่บ้าเหมือนเมื่อก่อนแน่ ๆ

 

นานแล้วเนาะ ได้คำตอบรึยังคะ
การเข้าถึงสภาวะนิพพาน ต่างจากพระอรหันต์อย่างไร ทำไมคนทั่วไปเข้าถึงสภาวะนิพพานยังไม่ใช่พระอรหันต์

ก็นึกอยู่เหมือนกันค่ะ

ได้คำตอบมา
1.อารัมณูปนิชฌาน/ลักขณูปนิชฌาน
2.สภาวะไฟสิ้นเชื้อ

การเห็นสภาวะนิพพาน หรือการเข้าถึงสภาวะนิพพาน ก็คือ เอโกทิภาวะ จิตเข้าถึงอารมณ์อันเอก เป็นสัมมาสมาธิ

ส่วนพระอรหันต์ จิตต้องเป็นแบบไฟหมดเชื้อ จุดไม่ติดขึ้นมาอีก ค่ะ