มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

ไม่ได้นิพพาน ได้การรู้แจ้งก็ยังดีครับ ท่าน Zalievan จะได้ไม่ต้องมาตกเป็นทาสของสิ่งทั้งหลายทั้งปวงแบบนี้ ผมก็ไม่ได้ดี เลยต้องหาหนทางหนี้ทุกข์เหมือนกัน

 

เพราะอย่างนี้แหละครับ ภัยพิบัตมันเลยเกิด มันอาจจะมาทวงความยุติธรรมให้คนอย่างท่านและผมก็อาจจะเป็นได้ครับ

 

5 บุคคลจำพวกที่ไม่ได้หลับเลยหรือหลับน้อยยาม ราตรี

 

ผมเห็นด้วยกับท่านNilakranในส่วนที่ว่าพระไตรปิฏก เน้นไม่ถูกจุดสำคัญ หรือ แปลตรงจุดสำคัญผิดความหมายไป ทำให้ผู้ฝึก ผู้ศึกษา อาจหลงทางได้ ทำให้เกิดความเห็นแย้ง เกิดกลุ่ม เกิดสำนักย่อยๆ ซึ่งก็เกิดขึ้นแล้วในปัจจุบัน น่าจะมีกลุ่มคุรุอย่างพวกท่านนี้แหละน่าจะชำระในส่วนที่แปลผิดไป ของผม ยังไม่ถูกใจกับการแปล คำว่า อกาลิโก แปลตามศัพท์ว่าไม่ประกอบด้วยกาล(timeless) แต่เวลาเขาอธิบายต่อแล้วผิดความหมายไป ว่าพระธรรมคำสั่งสอนนั้นไม่ล้าสมัยบ้าง ถึงเมื่อไรบรรลุได้ทันทีบ้าง ธรรมนั้นไม่มีเวลาคั่นบ้าง ถ้าจะแปลอย่างนี้ น่าจะเอาคำว่า อมตะ(forever)มาใช้จะตรงกว่าละครับ พระพุทธเจ้าท่านเก่งเรื่องภาษา และทรงตระหนักเรื่องภาษาเป็นอย่างยิ่ง เพื่อไม่ให้ตีความเพี้ยนไป ธรรมอันวิสุทธิ์เป็นของยากแก่การรจนา ได้แต่บอกว่า ไม่มี อะไรในธรรมชาตินั้นบ้าง ฝรั่งเขาเห็นเราอธิบายนิยาม ของ timeless คงงง หรือไม่ก็คงขำเป็นแน่ 555

 

แว่ววานเสียง สำเนียง เพียรเรียกหา
สุดไขว่คว้า ตามหา กระแสเสียง
เสืองลือล่อง ปองไผ ใคร่จำเนียร
วอนเปิ้ลเวียน ข้าผ่อเจ้า เล่ากันฟัง

 

วันเวลา ลุล่วง มรณา

บ่อฮู้ไผ จะรบรา หมายอาสัญ

เชิญท้าวไท้ พระยาแล แปรพักต์พลัน

จิตประหวั่น อ้ายคนนั้น อยู่ที่ใด ...

 

หากรรมฐานที่อยู่กับมันแล้วมีความสุขทำครับ
ถ้าเรารักที่จะทำ เราจะทำมันได้ดี

ที่ผมทำสมาธิไม่ก้าวหน้าเท่าไร เพราะไม่เจอกรรมฐานที่ชอบ + น้ำเต็มแก้วน่ะนะครับ
ตอนก่อนเข้าวัด ผมทำสมถะเยอะ เลยคิดไปว่า ทำสมถะต้องทำอย่างโน้นสิ อย่างนี้สิ
ทำสมาธิเลยไม่ก้าวหน้าสักที เพราะ เราคิดเอาเอง

มารู้ทีหลังก็ไม่นานมานี้แหละครับ

 

ไม่รู้ว่าพระยาธรรมเป็นใครแหละ แต่ตราบใดที่เขายังไม่ตื่น(บรรลุธรรม) เขาก็ยังไม่ใช่

ฟังคลิปพระอาจารย์ปราโมทย์บางครั้งก็อยากฟังเทศนาธรรมดาที่ไม่ใช่การสอนปฏิบัติจากท่านล้วน ๆ ดู

แต่ท่านก็คงจะว่า เทศนาธรรมดามีเยอะแล้วฟังการสอนปฏิบัตินี่แหละ แทนกระมัง

 

ภัยพิบัติมีหน้าที่ของมัน
ไม่แน่ว่าผมก็อาจจะต้องโดนเหมือนกัน

ไม่หัวเลขก็หางเลข

หางเลขที่ว่าคือ ทำกินไม่เป็น มีโรค ไม่มีเครื่องมือทำกิน

ปล่อยไป ตามเหตุปัจจัย และวิบากกรรม

หวังว่าภัยมาคงจะมีคนให้ยืมเครื่องสูบน้ำไว้ใช้รดแปลงผักบ้างนะ

 

นิพพานในศาสนาพุทธ

 

เรื่องน้ำ ต้องถาม อีกา "กาลักน้ำ"
สูบน้ำจากคลอง

คลองข้ามคลอง พี่มาว่ายน้ำข้ามคลอง

ว่ายไปไม่เจอน้อง เจอแต่ ตา "ตะบันน้ำ"
ส่งเข้าระบบแรงดัน ขึ้นแทงค์สูงสามชั้น

 

คลองหน้านาผม น้ำนิ่งครับ นั่นแหละความซวยของผม ส่วนกาลักน้ำ ถ้า พื้นที่เป้าหมายไม่อยู่ต่ำกว่าแหล่งน้ำ ทำยังไงก็ใช้กาลักน้ำไม่ได้ครับ พญาแร้งให้น้ำ ที่เขาทำ ๆ กันเมื่อก่อนก็ไม่มีความหมาย

 

ลงทุน ทำราบบโรงเรือน ต่อระบบอากาสต่อ
เนื่อง เพื่อระบายความชื้นอกชื้นใจจาก ปากบน
ของใบไม้ที่เขาว่าเปนนิ.....(อ็วกแปป)....แล้วทำ
ระบบ กังหันแรงลม แรงน้ำ แรงฟรีเอนเนียยี่ แปลง
เปนระบบสูบอัดอากาศ เข้าสู่ระบบ กลั่นน้ำจืด
ไว้กินเองก้ได้ ให้พักก้ดี ปลอดเคมีคาราแปร์
อาจจะไม่มาก

แต่ระบบผักโรงเรือน จะใช้น้ำไม่มาก
แถม กันรังสีคุณเกษม กันแมลงหางนาค(ทำมิกะราดของจิตยิ้ม) ....

 

เงินไม่มีก็ความซวยของผมอีกเช่นกัน 555 ไม่มีงบทำโรงเรือนกะเขาหรอกครับ
ตอนนี้ปลูกผักในกระถางเอา มะนาวโหระพา กระเพรา อย่างอื่นก็ค่อย ๆ ปลูก ตามกำลังเงินอันน้อยนิด กับคำอนุมัติของพ่อ

ถ้าพ่อให้ปลูกต้นไม้ ผมจะปลูกมันทุกอย่างที่อยากกินเลยแหละ

ขอบคุณตัวเองที่เคยหลงมากกว่านี้
บางครั้ง เจอธรรมของคนหลง ก็เลยรู้ว่าเขาก็หลง
แต่ไม่ใช่ว่าผมรู้อะไร ผมแค่รู้ว่า เขาหลงเหมือนที่ผมเคยหลง

แต่เส้นทางข้างหน้า ยังมีให้ผมหลง เพราะเส้นทางข้างหน้าผมยังไม่รู้จัก

 

ป้ายบอกทาง มีอยู่ตามทางตลอดครับ ถ้าสังเกตุดีๆ

 

คนไม่เคยภาวนา สุดโต่งทางด้านหลง
นักปฏิบัติ สุดโต่งด้านบังคับตัวเอง

ส่วนผม ยังติดมโน... 555 (หลงเอาปัญญาทางโลกมาใช้กับทางธรรม แต่บางครั้งมันก็ต้องใช้ และยังเลิกใช้ไม่ได้)
แต่โชคดีที่ช่วงนี้ความสุดโต่ง ลดลงไปแล้ว

ปัญหาการปฏิบัติธรรมของผมคือ ยังไม่รู้ว่า สภาวะรู้เป็นอย่างไร
อุปสรรคในการปฏิบัติธรรมของผมคือเป็นคนที่อยากเข้าใจอะไร ๆ อย่างแท้จริง ก็เลยคิดเยอะ สงสัยเยอะ ขี้หงุดหงิดขี้โมโห ไม่ชอบการยัดเยียดบังคับ ความอดทนน้อย

 

เริ่มด้วย พืช ที่ไม่ต้องใช้ มาเล็ด เฮียใจ๋
ไม่ต้องการพื้นที่แนวราบ ซ้อนเปน ตับ
ยังไหว........

เห็ดต่างๆ

เห็ดมิวกี้ เขาว่ามาใหม่ แต่อาจจะต้อง หลอก
ชาวบ้านให้ติดใจกินนิดหน่อย เพราะ ใหม่เกิน
ปู่ย่าไม่รู้จัก รู้จักแต่พวกกินยาง มิชชลิน

อะไรเงี้ยะ......

 

ยังไม่มีปัญญาพอที่จะรู้ครับ แต่ก็จะต้องทำให้มันเกิด
ได้แต่ฟังคำสอนของครูบาอาจารย์ที่บอกทางตามที่เราเชื่อมา

ตอนเจออาจารย์ไม่หลง แต่ตอนไปคนเดียวนี่สิมันจะหลงเพราะเข้าใจทางไม่ตรงตามที่ครูบาอาจารย์ชี้

ความอยากของตัวเองนี่ก็สำคัญ
ความอยากเป็นพระพุทธเจ้าของผมก็ค้ำคออยู่ บางทีก็เลยกลัวการเข้าใกล้การบรรลุธรรมมากเกินไป ก็คงจะเป็นความหลงอย่างหนึ่งกระมังครับ

 

ทางสายกลางไม่สุดโต่งไปทางใดทางหนึ่ง(สุดโต่งคือทำอะไรไปตาม "ความเชื่อ") ขณะที่ความจริงมันปรากฏอยู่แล้ว เช่นเชื่อว่าทำแบบนี้ไม่ทุกข์ ขณะที่อัตตาจิตมันเกร็งมันแน่นซะขนาดนั้น ซึ่งผู้ไม่มีสติจะไม่รู้ตามจริง พระพุทธองค์กล่าวว่า "ตั้งกายตรง ดำรงสติมั่น รู้ธรรมเฉพาะหน้า" ส่วนอีกทางคือ "ไม่เข้าใจว่าสุขเป็นยังไง อย่างงี้ละถึงจะยาก (ในกรณีที่ปฏิบัติแบบไม่รู้อะไรเลย)

 

"อย่าใช้รู้ แสวงหารู้ อีกแสนกัปป ก้หาไม่เจอ"

หลวงพ่อชลบุรี เทศนาเล่า คำครูบาอาจารบ์
สอนไว้ (ถ้าจำไม่ผิด หลวงปู่เทสก์ )

ธรรมทุกอย่าง อาสัย เจตสิก แสดงความดับ

เจตสิกดับ จะเปนตัวแทงตลอดไปยัง ภาชนะ
ของมัน มีปรกติดับ เกิดเพราะเหตุไม่ดับ

ไตรลักษณ์จึงเปน กิจ ไม่ใช่ ไปหาอะไร
เจออะไร ยิ้ม หรือ เฮีย!ที่ไหนมากำกับ 16/11/61