ของเก่าบางอย่างจากอดีตชาติของ น.พ. ชินโอสถ อาจเหมือนคุณก็ได้

สำรองพื้นที่

 

สารบัญ

หน้า 3 เรื่องอดีตชาติของ น.พ. ชินโอสถ หัสบำเรอ (ทักษะความสามารถการพูดภาษาจีนของหมอชินโอสถด้วยการอ่านพจนานุกรมอังกฤษ-จีนเพียง 7 วันแล้วพูดเป็นเลย)

 

น.พ. ชินโอสถ หัสบำเรอเล่าถึงเหตุการณ์ภาษาจีน นาทีที่ 12:00 - 14:00

 

ก่อนที่ผมจะเล่าถึงการปลุกของเก่าในอดีตชาติมาใช้ในปัจจุบันชาติ โดยเฉพาะเรื่องภาษาจีนนี้ ผมต้องเล่ารายละเอียดดังต่อไปนี้ เพราะถ้าไม่บอกรายละเอียด ก็จะบอกว่า ก็มีพ่อเป็นจีนแท้ๆมาจากเมืองจีน มันก็ต้องพูดได้น่ะสิ ความจริงคือพ่อใช้ภาษาไทยที่ไม่ค่อยแข็งแรงพูดกับลูกๆ เพราะผมกับพี่น้องไม่มีคนไหนพูดจีนได้เลย โดยเฉพาะจีนกลาง ส่วนภาษาจีนแต้จิ๋วนั้นถือว่าไม่เป็นกันเลย พอฟังออกบ้าง แต่พูดไม่เป็นครับ

 

จากที่คุณแม่เล่าให้ฟังว่า ไม่ได้ให้ผมเรียนชั้นอนุบาลเลย ทั้งอนุบาล 1 และอนุบาล 2 ข้ามไปเรียน ป. 1 - 4 ที่ รร. ประสาทปัญญา ตรงข้ามคุกประตูผี ซึ่งเป็น รร. ประถม 1-4 ที่สอนภาษาไทย - จีนแต้จิ๋ว แต่คุณครูจีนสมัยนั้นดุมากๆ คุณครูประจำประตูโรงเรียนจะถือไม้เรียวยาวเกือบ 1 เมตร ไล่ฟาดนักเรียนที่เข้าประตูหลัง 08.00 น. ทุกคนอย่างหนัก รวมทั้งคุณครูภาษาจีนแทบทุกท่านก็คล้ายกันหมด คือทำโทษนักเรียนอย่างหนัก ผมซึ่งเป็นคนที่แม่บอกว่า เมื่อผมพบสิ่งไม่พอใจจะเงียบ แต่จะไม่ทำตามคำสั่ง ซึ่งนิสัยนี้ทำให้ผมยอมไม่เรียนภาษาจีน ไม่ส่งการบ้าน ยอมให้ครูให้คะแนน 0 บ้าง กากะบาททั้งหน้าบ้าง เชิญผู้ปกครองพบครูกี่ครั้งผมจำไม่ได้ ตั้งแต่ ป. 1-4 ภาษาจีนแต้จิ๋วผมได้ 0/100 คือไม่ได้เรียนเลย

หมายเหตุ
สมัยนั้นเป็นธรรมเนียมว่า ไม่ให้นับคะแนนภาษาจีน ให้ถือว่าถ้าไทยสอบได้ถึง 50/100 ก็ผ่านได้เลย (ภาษาจีนไม่มีผลใดๆ ถือเป็นภาษาทางเลือก) ตอนนั้น พ.ศ. 2505-2508

 

จบ ป. 4 จำภาษาจีนได้แค่ 人， 手， 田 คน, มือ, ที่นา ถูกส่งไปเรียน ป. 5 ที่ดรุณาราชบุรี ปี พ.ศ. 2508 พี่ชายที่ไปเรียนดรุณาราชบุรีอยู่ก่อน 1 ปีมีเรื่อง คุณแม่จึงเอาออกหมด ย้ายไปเรียน ป. 6 ป. 7 ที่ รร. วัดชัยชนะสงคราม ( ป. 5 - 7 ไม่มีภาษาจีน)

พอจบ ป. 7 แล้วคุณแม่ได้ให้คนคนหนึ่งจัดการทำพาสปอร์ตปลอมให้ผมไปเรียนชั้น ม. 1 ที่ รร. หันเจียงไฮสคูล ปีนัง มาเลเซียตอนนั้นปี พ.ศ. 2512

 

คุณแม่รู้จักกับบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์จีนฉบับหนึ่ง เพราะสมัยนั้นมีติดต่ออะไรกันอยู่ จึงเชิญท่านมาสอนจู้อินแบบไต้หวันให้ผมในช่วงก่อนเดินทางประมาณ 1 - 2 เดือน (เพราะผมไม่มีพื้นฐานจีนอะไรเลย จึงต้องเรียนจู้อินใหม่หมด และเริ่มเรียนนับ 1 - 10 )

 

ถ้าผมจำไม่ผิด ดูเหมือนตอนนั้น ท่านมาสอนผมในวันอาทิตย์สัปดาห์ละ 1 หรือ 2 วันผมจำไม่ได้แล้ว วันละ 2 ชั่วโมง เพราะคุณแม่ผมบอกว่า ขอให้ท่านมาสอนเพื่อไม่ให้ผมอะไรก็ไม่เป็น แต่หาญกล้าไปเรียนชั้นมัธยม 1

 

ด้านล่างนี้คือตัวจู้อินแบบไต้หวัน สมัยนั้นในมาเลเซียใช้ตัวจู้อินแบบไต้หวันกันทั้งหมด ซึ่งพยัญชนะ สะระ และวรรณยุกต์แบบจู้อินนี้ คาดว่าในปัจจุบันจะเหลืออยู่แค่ในไต้หวันที่เดียวที่ยังเรียนยังสอนกันอยู่

ทั่วโลกเขาใช้พินอินแบบจีนแผ่นดินใหญ่มานานมากแล้ว ก็คือการใช้อักษรโรมัน a - z นั่นเองครับ

………………..中（TW)…………
คำว่า 中 แปลว่า จีน ในที่นี้คือแป้นพิมพ์อักษรจีนในมือถือ และ (TW คือไต้หวัน)

 

เมื่อ พ.ศ. 2512 ก่อนเดินทางไปเรียนที่ปีนัง คุณครูบรรณาธิการ นสพ. จีนบอกให้ไปหาดิ๊กชั่นนารี่เอง เพราะท่านกลัวว่าจะไม่ถูกใจ ผมไปหาตามร้านต่างๆในเยาวราช สมัยนั้นมีแต่ร้านนานมีที่เรียกว่าร้านใหญ่ นอกนั้นก็ร้านเล็กๆ ผมหาแล้วไม่พบว่ามีดิ๊กไทย-จีน หรือแม้แต่จีน-ไทยก็ไม่พบ เท่าที่จำได้ว่า คนขายบอกว่า มีแต่ดิ๊กชันนารี่จีน-จีน

เมื่อไปถึงปีนังผมก็พยายามหาดิ๊กจีน-ไทย ไทย-จีน หายังไงก็ไม่พบ จึงเลิกค้นหาครับ

 

ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2512 ถึง พ.ศ. 2561 ผมไม่เคยซื้อดิ๊กชันนารี่ไทย-จีน หรือ จีน-ไทยเลย กระทั่งหลังปี 2561 ผมเริ่มวางมือจากงานสร้างพระแก้วแล้ว จึงคิดซื้อพจนานุกรมจีน-ไทยมาใช้เล่มหนึ่งของ อ. เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ เมื่อเปิดเข้ามาอ่านบทคำนำ จึงทราบว่า พจนานุกรมจีน-ไทย ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2529

 

คนที่ทำพาสแอร์ตปลอมให้มารับตัวผมจากกรุงเทพ ขึ้นเครื่องบินที่สนามบินดอนเมืองไปลงปีนัง เมื่อถึงที่นั่นเขาเรียกแท๊กซี่เข้าบ้านเขา พอถึงบ้านเขา เขาบอกให้นั่งรถประจำทางไปที่บ้านแฟมมิลี่เอง โดยบอกให้พูดประโยคหนึ่งว่า “อะเยอไอตั้ม อีเต้อ” กับพนักงานขับ