"ทำแล้วไม่เปล่าประโยชน์ดอก" (หลวงปู่ขาว อนาลโย)

.
"ทำแล้วไม่เปล่าประโยชน์ดอก"

" .. เราเกิดมานี่ "เทียวไปเทียวมาอยู่นี่น่ะ ไม่ต้องการอะไรทั้งหมด ทั้งนั้นแหละ ไม่ต้องการความทุกข์" ไม่ต้องการวันตาย "ต้องการหาความสุข แต่หาไม่พบ เพราะศรัทธาของเราไม่เพียงพอ เชื่อไปตามกามกิเลส ประพฤติไปทางอื่นไปทางโลกเสีย" ทางธรรมของพระพุทธเจ้าไม่เอาใจใส่ ไม่มีความสนใจ ไม่พอใจ

ที่จริงถึงเรา "ไม่อยากไปพระนิพพานก็ตาม แต่ก็ควรปฏิบัติไว้ ควรอบรมจิตใจของตนให้มัน เป็นอุปนิสัยเป็นปัจจัยต่อพระนิพพาน อบรมไว้บางทีไปชาติหน้า" ชาติใหม่เราเกิดความเบื่อหน่ายอย่างใดอย่างหนึ่ง เราจะกลับมาปฏิบัติ

"มันจะได้บรรลุคุณวิเศษโดยเร็วไม่เฉื่อยช้าไป" พวกเราได้คบกับนักปราชญ์อาจารย์บ่อย ๆ สนใจบ่อย ๆ ทำไป ๆ ก็จะเป็นไปวันหนึ่งนั่นแหละ จะได้รับผลอยู่นั่นแหละ

"ทำแล้วจะไม่เปล่าประโยชน์ดอก" ทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนพวกคุณหมอทั้งหลายได้ศึกษาวิชาศิลปศาสตร์มาแล้ว ก็ได้มาแล้ว รู้อย่างนั้นอย่างนี้ "ทำอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วก็ได้ผล เมื่อทำลงก็ได้รับผล" มืผลตอบแทนอยู่อย่างนั้นแหละ

"ผลคือลาภยศ เพราะเรามีวิชาศิลปศาสตร์ เพราะเราทำคุณความดี ทางที่ไปสู่ความสงบสุข นี่พระพุทธเจ้าประกาศไว้แล้ว"ถ้าเรามีความสนใจพอใจ "ตั้งใจทำก็คงได้รับผลตอบแทนเหมือนกัน ไม่ตอบแทนกันไม่มีดอก" ทุกสิ่งทุกอย่างน่ะ

"ความดีก็ดี ความชั่วก็ดี ตอบแทนครือกัน" ถ้าทำชั่วลงไปแล้วก็ได้รับความเดือดร้อนขึ้นกับตัวกับบ่อนนั่นแหละ .. "

"โอวาทธรรม ๒๖ ปีวันละสังขาร"
(หลวงปู่ขาว อนาลโย)