กราบเรียนถามเรื่อง ภาพที่เห็น

เนื่องด้วย ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง ถือว่าเป็นคู่ธรรมกัน

มักจะคุยเรื่องธรรมกันทุกวัน ซึ่งตัวเพื่อนผมนั้นก็ฝึกฝนทางด้านกสินบ้าง (ฝึกเอง) โดยอาศัยตำรา จากครูบาทั้งหลาย

เค้าฝากผมมาถามผู้รู้ว่า

เวลานั่งเฉยๆ อารมณ์สบายๆ เค้าจะมองเห็นคล้ายๆ ทองเปลวเล็กๆ โปรบปรายในอากาศ เห็นเป็นระยิบระยับไปทั่วทั้งหมด

มองไปทางไหนก็เห็น แรกๆคิดว่าตาฝาด แต่หลังๆคิดว่าน่าจะมีส่วนเป็นผลมาจากการฝึกกสิน จึงขอเรียนถามผู้รู้ด้วยครับ

บางครั้งก็ เป็นเหมือนไอน้ำร้อนๆ แต่นิ่งไม่เคลื่อนไหว ในอากาศ

ข้อหลังนี้ผมพอทราบว่าอาจจะนะ อาจจะเกี่ยวกับกสินลม

จะขอบคุณอย่างสูงถ้ามีผู้เคยผ่านจุดนี้มาบอกกล่าวครับ

 

สิ่งที่เห็นนะจริง แต่สิ่งที่ถูกเห็นนะไม่จริง ของเกิด-ดับ ให้เฉยๆๆ

 

ทำไมเหมือนเราเลยล่ะ เราเห็นเป็นเหมือนดวง ๆ เป็นประกายดวงเล็ก ๆ ระยิบระยับออกมาจากตาของเรา ตอนที่เห็นก็อยู่ในอิริยาบทธรรมดาไม่ได้ภาวนา ไม่ได้นั่งสมาธิ ไม่ได้สวดมนต์ด้วยซ้ำ เราอยากรู้ว่าที่เราเห็นนี้มันคืออะไร เราเห็นตั้งแต่เริ่มปฏิบัติธรรมจนถึงตอนนี้ก็ยังเห็นอยู่ ใครตอบได้ช่วยตอบเราหน่อยว่ามันเป็นอะไร

 

อ้อ.. เราลืมบอกไปว่าเราไม่ได้ฝึกกสินนะ เราเห็นแล้วเราก็เฉย ๆ

 

ขอบคุณท่าน งูขาว และท่าน moodang99 ครับ สำหรับความคิดเห็น

 

ที่เห็นถ้าเปรียบเทียบ จะเล็กเท่าหัวเข็ม และจะพุ่งเกิดดับ เกิดดับ เหมือนดาวหาง เล็ก ๆ เต็มไปหมดในบรรยากาศถูกมั้ยคะ ทีนี้ถามว่าเห็นได้อย่างไร คนเราเมื่อจิตเป็นหนึ่ง มีความว่างเป็นอารมณ์ จะเห็นตรงนั้น นั่นคือ อากาศธาตุ ที่ยังไม่เกิดการปฏิสนธิ ซึ่งก็เหมือนวิญญาน แต่เป็นวิญญานบริสุทธิ์ คนเราก็หายใจเอาสิ่งนี้เข้าไปในร่างกาย เราก็เป็นวิญญานดี ๆ นี่เอง จิตตอนนั้นที่เห็น จิตละเอียดจึงจะเห็นได้ ถึงแม้ไม่ได้เกิดขณะนั่งสมาธินั่นแหล่ะ เพราะจิตเข้าไปสู่ส่วนของอรูปฌาน เอง โดยอัตโนมัติ หรือคุณอาจจะกำหนดเข้าไปเอง มันก็เลยเห็น แต่เห็นเพื่อไม่ให้ยึดติด แต่เห็นเพื่อให้ปลง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดา ธรรมชาติเท่านั้นเอง เมื่อเป็น 1 กับธรรมชาติ จึงเห็นธรรมชาติ เท่านั้นเองค่ะ