คุณได้รับผลอย่างไรจากการปฏิบัติธรรม

หยุดการปรุงเเต่งได้เร็วขึ้น เมื่อมีผัสสะทางหู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ
เพราะรู้ว่าถ้าปล่อยให้ปรุงเเต่งต่อไป ย่อมตกอยู่ใต้อิทธิพลของกิเลส
ไม่ช้าก็เร็ว เลยต้องหยุดปรุงเต่ง(หยุดคิดต่อหลังจากรูป เสียง กลิ่น
รส สัมผัสมากระทบ)เเล้วให้อารมณ์ทรงอยู่กับลมหายใจเข้าออก

 

อานิสงส์หลักก็คือ ทุกข์น้อยลง พอมันเริ่มคุกคามมาก็รู้
หาทางระงับได้ ผ่อนคลายมันได้ ไม่เครียด

ทำไมเลือกมาทางนี้...
ความรู้สึกของผมก็คือ ผมอยากมีความสุข ไม่อยากมีความทุกข์
สมัยเด็กๆได้สวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็น ในบทสังเวค... จับใจผมมาก
บางวันนั่งทบทวนบทนี้ไปมา แล้วคิดว่า ในเมื่อพระท่านว่าไว้
อุปทานขันธ์ ๕ คือตัวทุกข์
หมายความว่าเรายึดมั่นถือมั่นเราจึงทุกข์ ถ้าเราคลายมันซะเราก็สบาย
ช่วงนั้นผมเห็นอะไรก็เป็นธรรมะไปหมด
มองอะไรก็เป็นธรรมดาโลกไปหมด ผมชอบช่วงนั้นของชีวิตจริงๆ

แต่พอเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยเริ่มทำงานก็เริ่มจะเลือนๆมันไป
แน่นอนว่าความสุขยังมี ทุกข์ยังน้อยอยู่ แต่เหมือนมันค้างๆคาๆ
จนกระทั่งได้บวชในวัดสายยุบหนอพองหนอ ก็ปฏิบัติได้ดี
แต่ผมรู้สึกแปลกๆ จึงสนใจศึกษามหาสติปัฏฐาน๔ มากขึ้น
แต่อ่านสำนวนของอาจารย์หลายสำนัก แล้วรู้สึกยุ่งๆ

จนมาได้อ่านงานเขียนเกี่ยวกับนรก... ขณะที่อ่านผมรู้สึกอย่างเดียว
นั่นคือ ผมลงมาหลายขุมแล้ว นานด้วยสิ
รู้สึกไม่อยากลงไปอีกแล้ว ทำยังไงถึงจะหนีนรกได้...

ผมค้นหา จนกระทั่งได้เจอทาง ทางหนีนรก
ซึ่งตรงกับใจผมนั่นก็คือ ทางแห่งอริยมรรคปฏิบัติเพื่อการเป็นพระโสดาบัน

สำหรับผม ธรรมะควรจะง่าย ผมอ่านในพระสูตร พระพุทธเจ้าก็สอนง่ายๆ
สอนให้พิจารณาง่ายๆ ไม่ซับซ้อนไม่ยุ่งยาก ศัพท์ไม่เยอะ
แต่ความพร้อมนั้นต้องมี นั่นคือ ศีล สมาธิ
ผมเน้นสองสิ่งนี้เป็นหลัก เพราะเป้าหมายของผมก็คือ ไม่ลงมาเป็นมนุษย์อีกแล้ว

ผมเบื่อ

 

...ปรารถนายังกาลอันเนิ่นยาว
ที่มองต้นหาปลายไม่เจอ
ให้หดสั้นหายไป
ปลดปล่อยจิตนี้ที่ถูกจองจำ...

สาธุ กับทุก ๆ ท่าน

 

หันมาสวดมนต์มาขึ้นค่ะเมื่อก่อนเป็นคนขี้เกียจสวดมนต์มากปัจจุบันอาจมีอาการเป็นอยู่ค่ะหันมารักษา ศีล5มากขึ้นเชื่อในกฏแห่งกรรมว่าทุกคนอยู่ภายใต้กฏวิถีแห่งกรรมแน่นอนกลัวการทำบาปมากขึ้นใจเย็นและทำดีกับผู้มีพระคุณมากขึ้น

 

ทุกๆครั้งที่เราทำสิ่งดีๆ อย่าคิดถึงค่าตอบแทนหรือผลพลอยได้ที่จะตามมา
สนองคืน อย่ายึดติดในคำที่คนเค้าว่า"ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป"
เพราะการที่คนๆหนึ่งทำชั่วแล้วยังได้ดีอยู่นั้น เป็นเพราะผลของกรรมชั่วยังไม่
ส่งผลเท่านั้นเอง ในทางตรงกันข้าม คนที่ทำดีแล้วยังไม่ได้ดี ก็เพราะกรรมดี
นั้นยังไม่ส่งผล เหมือนเราปลูกพืชเพื่อรอผลของมัน ต้องใช้เวลาดูแลให้ดีและ
เอาใจใส่ตลอดเวลา หากดูแลไม่ดี พืชนั้นก็เหี่ยวไปตายไป ความดีก็เช่นกันก็
ต้องการดูแลเอาใจใส่ทำให้เสมอต้นเสมอปลาย หลายๆครั้งที่เราทำดีแต่
ไม่มีคนรู้ แท้จริงแล้วมีสิ่งที่คอยมองการกระทำของเราอยู่ตลอดเวลา

หมั่นทำดีเข้าไว้ให้สม่ำเสมอโดยไม่คาดหวัง
แล้วผลแห่งความดีงามจะตอบแทนเรามากเกินกว่าที่เราจะคาดคิด​

 

เมื่อก่อนตัวเองเป๋นคนด่าเก่งมาก ขี้นินทา โมโหร้าย โกรธง่าย ขี้หงุดหงิด แต่อยู่มาวันนึงอยู่ดีๆก็มาเจอ้เว็บพลังจิต จากนั้นมาก็เริ่มสวดมนต์ทุกคืน จากสวดเฉพาะกลางคืนก็เปลี่ยนมาเป็นเช้าเย็น อาราธนาศีล เช้า เย็น นั่งสมาธิก่อนนอนทุกคืน อย่างน้อยถ้าไม่นิ่งหรือเหนื่อยจากงาน สัก 5 นาทีก็ยังดี รู้สึกว่าเพื่งเริ่มทำได้ไม่นาน แต่ชีวิตดีขึ้นมาก เพราะศีล และการเชื่อในพระรัตนตรัย กฏแห่งกรรม การมีสติ การรู้ตัว สำหรับตัวเองแล้วนี่คือสิ่งที่ดิฉันหามานาน ถึง 30 ปี ความสุขที่แท้จริงสำหรับฆราวาสอย่างดิฉัน จะพึงปฏิบัติได้ แม้ทุกวันนี้ฉันจะมีหลายเรื่องราวเข้ามาให้พบเจอ ปัญหาเรื่องเดิมๆเหมือนที่ผ่านมา แต่ฉันกลับไม่รู้สึกอะไรกับปัญหาที่เข้ามาเลย แต่กลับทำให้ฉันเข้าใจอะไรมากขึ้น ตอนนี้ฉันรู้แล้วจะทุกข์ไม่ทุกข์ไม่ใช่ที่ตัวปัญหา แต่เป็นที่ตัวเราเองต่างหาก ขออนุโมทนากับทุกคนด้วยค่ะที่มาถูกทางแล้วค่ะ

 

สบายใจ มีความสุข ครอบครัวเป็นสุข นั่นคือผลของการถือศีล อย่างมีสติ นะคะ

 

เบื้องต้นปฏิบัติธรรมแล้ว ผลคือรักเทิดทูนครูบาอาจารย์
ปฏิบัติไปเรื่อยๆ ก็รักเทิดทูนทั้งครูบาอาจารย์และพ่อแม่ครูอาจารย์ขององค์ท่าน
ปฏิบัติไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกสำนึกคุณของท่านทั้งหลายที่อุปถัมภ์พระพุทธศาสนาสืบมา
ปฏิบัติไปเรื่อยๆก็รักเทิดทูนพระพุทธเจ้า
ปฏิบัติไปเรื่อยๆต่อมา รักเทิดทูนพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์
ปัจจุบัน ยังคงปฏิบัติต่อ และจะปฏิบัติต่อไปจนกระทั่งจิตหยุดอยู่ที่พระพุทธเจ้าได้ตลอดกาล

ปล.ความรู้สึกรักเทิดทูนพระพุทธเจ้า ครอบคลุมถึงความเคารพรักในผู้มีคุณทั้งหลายและพระรัตนตรัย ทั้งหมดอยู่ด้วยกัน

 

นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุปันนัง ชาติ

 

มีสติ เห็นทุกข์ในตนเองทำให้เกรงกลัวบาป ศีลสมบูรณ์มากขึ้น เบื่อความเป็นตัวตนของตัวเอง

 

ส่วนตัวเห็นได้ง่ายคือใจเย็นลง มีสติมากขึ้น ใครจะเกลียดหรือด่าว่าเราก็จะไม่เอามาใส่ใจ ที่หันมาทางนี้เพราะไม่มีที่พึ่งที่ยึดเหนี่ยวเวลาเจอความทุกข์จึงอาศัยธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งที่ยึดเหนี่ยวและก็ได้ผลจริงๆค่ะ จะทำดีต่อไปจนกว่าจะสิ้นลม สาธุๆกับทุกท่านที่เจอแสงธรรมค่ะ

 

เริ่มด้วยความอยากรู้อยากเห็น อยากช่วยเหลือ อยากเป็น
ต่อด้วยอยากระงับจิตที่ฟุ้งซ่านทั้งวัน แต่ขอแค่ชั่วโมงครึ่งต่อวันที่จะระงัีบจิตที่ฟุ้งซ่านให้มันฟุ้งซ่านน้อยที่สุด
เปลี่ยนไปไหม ยังไม่แน่ชัด ถ้าแน่ชัดเมื่อไหร่จะเข้ามาโพสอีกทีครับ

 

ละความโลภไปได้เยอะ มีเมตตามากขึ้น มีสติต่อการดำรงชีพตลอดเวลา

 

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้สู้ และพยายามนะคะ

 

ผลที่ได้รับจากการปฏิบัติธรรมของดิฉันคือได้รู้จักตัวเองมากขึ้น สิ่งแรกคือรู้ที่จะปล่อยวางเรื่องราวในอดีต ไม่ให้มามีผลในปัจจุบัน และอาจต่อเนื่องไปในอนาคต
การที่ได้รู้จักตัวเอง ทำให้รู้จักทุกข์ พอเรารู้จักทุกข์เราก็จะหาวิธีดับทุกข์ให้ได้ค่ะ

เมื่อดิฉันรู้จักตัวเอง รู้จักทุกข์ และวิธีดับทุกข์แล้ว ดิฉันรู้สึกสงบและจิตใจเย็นขึ้นแยะ ไม่ใจร้อนท้าตีท้าต่อย เหมือนหลายปีที่ผ่านมา สบายและมีพลังทุกครั้งหลังนั่งสมาธิหรือกรรมฐาน ทุกสิ่งล้วนมาจากจิตของเราที่ปรุงแต่งทุกครั้งเวลาที่มีเหตุการณ์ใด ๆ มากระทบใจ เดี๋ยวนี้ดิฉันรู้จักที่จะกำหนดจิต ให้หยุดคิด ให้มีสติรู้ตัวตลอดแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในช่วงปฎิบัติ สิ่งสำคัญคือบุญจากการไปปฏิบัติธรรม
นั้นดิฉันสามารถส่งเป็นเสบียงบุญให้คุณพ่อคุณแม่ได้โดยตรงจากการอธิษฐานจิตของดิฉันเองค่ะ

 

อย่างแรกเลยก็คงเป็น สมาธิ ครับ ทำให้จิตใจสามารถจดจ่อกับการอ่านหนังสือได้สบายๆ

ที่ตามมาและเป็นแก่นสำคัญคงเป็นการที่เราสามารถตัดกิเลสออกจากใจได้บางส่วน

และมีความอิ่มบุญขึ้นมาด้วยครับ ^_^

*ตอนแรกที่มาทางบอกตามตรงเพราะอยากได้บุญครับ หลังๆเกิดชอบและรู้สึกได้บุญเพิ่มขึ้นเรื่อยๆครับ*

 

มีสติในการใช้ชีวิตมากขึ้น กลัวบาปมากขึ้นและอยากจะปฏิบัติให้หลุดพ้นจากห้วงทุกข์นี้ให้ได้ แต่ยิ่งปฏิบัติยิ่งเหมือนยิ่งเร่งเจ้ากรรมนายเวรมาทวงหนี้จนบางทีก็ท้อ แต่ก็อดทนพยายามปฏิบัติไม่ให้ขาด

 

ภาวนาตามหลักอริยมรรค หรือ สมถะ วิปัสสนา
เจริญสติ สมาธิในชีวิตประจำวัน ด้วยอานาปานสติหรือกายานุปัสสนา
จิตตั้งมั่น มีความทุกข์น้อย อุปาทานลดลง ศีลห้าสมบูรณ์
ราคะโทสะโมหะ เบาบางลงมาก เจริญในธรรมค่ะ
ยินดีต้อนรับเข้าสู่ เว็บไซด์สวนยินดีธรรม

 

มีความสุข แบบที่ใครไม่ได้น้อมเข้ามา จะไม่เข้าใจ รวมๆแล้วเหมือนที่ทุกๆท่านลงความเห็นมา ชีวิตเราจะเปลี่ยนไปอีกด้าน สำหรับท่านที่เคยไม่สนใจในธรรมขององค์พระพุทธเจ้ามาก่อนครับ

 

น้อมใจหาธรรมะ แบบที่เขาเรียกกันว่าไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรมทุกข์ที่ว่านี้คือ

ทุกข์ในสังคมที่ทำงาน ด้วยตำแหน่งหน้าที่ ....ทำให้ต้องมีปัญหากับฝ่ายอื่นๆอยู่เรื่อย
บางครั้งอยู่เฉย๐ไม่อยากมีเรื่องๆก็มาหา ....มีความเป็นอัตตาในตำแหน่งสูง ....
หลงไหลคลั่งใคล้ ความยุติธรรม ....ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรม ....
หนักที่สุด...ปัญหากับหัวหน้าฝ่าย....อีกคนหนึ่งเธอเป็นภรรยาของผู้มีตำแหน่งซึ่งเป็นผู้บังคุบบัญชาเราอีกที .... นี่ก็ไม่แพ้กัน...เธอบ้ายังไง ...เราบ้ากว่า

มีปัญหาทุกครั้ง...จนถึงขั้น MD ต้องลงมาเคลียร์ ...สุดท้ายเกิดความเบื่อหน่าย ..........
ไม่อยากทะเลาะ....เห็นหน้าเขาขณะที่โกรธ ...ปากสั่น น้ำเสียงที่พูดก็สั่น หน้าตาแดงกล่ำ
จำไม่ได้ว่า ตัวเองเป็นอะไร ณ.ตอนนั้น จึงไม่ได้โต้ตอบ แต่กลับเห็นตัวโกรธที่สิงห์ใจเธอ

..........
หลังจากนั้น ก็ปรึกษาผู้บังคับบัญชา ขอลานาน 10 วัน ไปปฏิบัติธรรม....3 วันแรกของการปฏิบัติ สุดแสนจะทรมาน
พอเริ่มเข้าวันที่ 4 จิตใจเริ่มมุ่งสู่เข้าทางธรรม ....ไม่คิดถึงลูก ไม่ค่ดถึงสามี จิตใจเบา สบาย
พอเริ่มวันที่ 7 อาจารย์สอนเรื่องวัฏสงสาร 31 ภพ ภูมิ .....เท่านั้นเอง นี่้เราหย่อนขาลงไปจองขุมไหนไว้บ้างแล้วเนี่ย ....

หลังจากจบครอส สามีก็ไปรับ เขาตกใจเธอพกเตรื่องสำอางมาด้วยหรือ ....สามีและเพื่อที่ทำงานบอกว่า หน้าผ่องมาก ไม่น่าเชื่อ

ตัวเองก็รู้สึกใจเบากายเบา เหมือนอยู่ที่สูง ....กลับมาปุ๊บก็เจอบททดสอบ จากคู่ปรับเก่า
ก็นำวิชาความรู้ไปศึกษามาเป็นอาวุธทันที
....โกรธหนอ.....โกรธอยู่นะ นี่เรากำลังโกรธ....โกรธ 1 ครั้งหย่อนขาลงไปแล้ว 1ข้าง โกรธ 2 ครั้ง หย่อนขาลงไปแล้ว 2 ข้าง หยุดเลย