มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

ส่วนเราได้รู้ธรรมมาเท่าไหร่เราก็สอนไปเท่านั้น...ไม่เก็บไว้หรอกธรรม...
..อันไหนยังไม่รู้ก็เรียนเอาจากพวกท่านนี่แหละ

 

ผลที่เกิดจาก ความหวังดีที่อยู่เหนือความถูกต้อง ดูได้จาก


รัฐบาลของ ประเทศบางประเทศแถวนี้แหละ

ตอนนี้คนในประเทศนั้นเป็นไงครับ ผู้ติดตามข่าวสารคงจะรู้ดี

จะหวังผลสมบูรณ์แบบจากการกระทำที่หวังดี แต่ไม่ถูกต้อง มันเป็นไปไม่ได้

 

ที่จริงแล้วอีกเหตุผลหนึ่งค่ะ ที่คนไม่ค่อยเข้าใจและไม่ค่อยรู้กัน ว่าที่โลกเกิดภัยธรรมชาตินี้ เพื่อยกระดับมิติโลกให้สูงขึ้น นอกจากที่เรารู้กันแล้ว อีกเหตุผลหนึ่งที่สำคัญเลยค่ะ ....การ"นิพพาน"ของมนุษย์ในยุคปัจจุบันค่ะ ซึ่งจิตยิ้มไม่อยากฟันธงอยากให้ผู้รู้ขี้แจงอีกที แต่ที่รู้มาว่าก็คือ คำกล่าวที่ว่า "สิ้นยุคของเจ้าแล้ว กลับบ้านกันเถิดลูก" อุปมาปมัยเปรียบเทียบนะคะ ว่าการหลงวนเวียนว่ายในวัฏสงสารทุกข์ไม่มีที่สิ้นสุด ประมาณนี้นะค่ะ

 

คนเราอยู่กับธรรม เป็นไปตามธรรม

ไม่ได้อยู่แยกจากธรรม

แต่ธรรมก็มีทั้งธรรมที่ดีและธรรมที่ไม่ดี

เพียงแต่ว่ายุคนี้คนเราอยู่กับธรรมที่ไม่ดี

 

จริงๆแล้วอยากเจอหน้าท่านซาลาเปามาก..อยู่ในพื้นที่เดียวกันด้วยนะเรา...ท่านเป็นศิษย์หลวงปู่ไดโนเสาร์หรือเปล่าท่านซา..
...แต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะยังไม่ถึงเวลา

 

ผมเป็นศิษย์พระอาจารย์หลายท่าน เพราะฟังธรรมหลายท่าน
แต่พระอาจารย์รูปแรกของผมที่ผมยอมรับ คือ พระอาจารย์วิชัย จันทสโร
สำนักปฏิบัติธรรม ธรรมทินโน ศิษย์วัดไตรสิิกขา พระอาจารย์สมภพ โชติปัญโญ

ผมโดนแม่เอาไปฝากท่านทั้งที่ผมไม่รู้จักท่านเลย ไม่เคยฟังธรรมของท่านเลย บอกแม่แค่ว่าอยากบวช
ที่่ผมยอมรับท่าน เพราะท่านมีเมตตากับผมมาก ผมเลวแค่ไหนท่านก็ยังเมตตากับผม


ครูบาอาจารย์ที่สำนักธรรมทินโน ก็ดีกับผมมาก ญาติโยมก็ดี เสียดายที่ผมเลวเกินกว่าที่จะอยู่ร่วมกับพวกท่าน
ผมออกมาจากสำนักท่าน เพราะผมยังเลวเกิน
เพราะได้เรียนรู้แล้วว่าตนเองยังไม่พร้อมที่จะบวช
ตอนนั้นผมเพียงอยากหนีจากความทุกข์เท่านั้น

และมีใจอยากจะป็นพระพุทธเจ้ามาตั้งนานแล้ว แต่ไม่ได้บอกความปรารถณาที่แท้จริงกับพระอาจารย์ไป บอกท่านเพียงว่า อยากนิพพาน ท่านก็สอนทางเข้านิพพานให้

แต่ในที่สุดก็ไม่มีความสุข เพราะเราไม่ได้อยากนิพพานจริง
ตอนนั้นไม่รู้ความอะไรครับ

ตอนนี้รู้แล้ว ว่าการไม่ซื่อตรง มีผลยังไง ทุกวันนี้ผมเลยเป็นคนแบบนี้่แหละ

 

ท่านเล่าปัง..รู้มาก..รู้หมด




แสบมาก (ในร่างกายเราก็มีม๊ด)

 

ทุกวันนี้ผมไม่ได้แสวงหานิพพาน แต่แสวงหาความรู้แจ้งทางโลกิย์ครับ

 

ตอนนี้ก็รู้เยอะแล้วนี่ฮับสำหรับโลกียะแต่แค่ยังไม่หมดและบางอย่างไม่ได้ทดลอง

 

ไม่แน่ ถ้าภัยมาผมคงลงไปทาง 101 ญาติอยู่ที่นั่นครับ

 

คนเราใช่ว่าจะดีมาตั้งแต่เกิด..ชั่วมาเลวมาไม่ดีมาทุกคนนั่นแหละ..อยู่ที่ว่าจะสำนึกเมื่อไหร่...บางครั้งการที่เรายอมรับความจริงยอมรับโทษตั้งแต่แรก..มันก็จบ..ถ้าโทษนั้นเป็นโทษของเรา
...มันก็มีกฏระเบียบเหมือนทำงานโรงงานนี่แหละ..
..ผิดครั้งแรกแค่ตักเตือนเล็กน้อย..ผิดครั้งต่อไปก็เพิ่มโทษหนักขึ้นอีก

..ถ้าท่านสำนึกผิดทีหลัง..ท่านก็รวบรวมกำลังใจแล้วขออโหสิกรรมไปแล้วแผ่เมตตาเดี๋ยวโทษก็เบาบาง

 

มาทางนี้ก็ได้..วนอุทยานภูแฝก..เราเลี้ยงไดโนเสาร์อยู่บนเขานี้แหละ

 

อภัยให้ตัวเองได้แล้วล่ะครับ

ผมก็ไม่ต่างจากสิ่งอื่นที่อยู่ในธรรมชาตินั่นแหละ

ถ้าไม่รู้ก็ต้อง
เป็นไปตามเหตุปัจจัย เป็นไปตามกรรม

ถ้ารู้แล้วก็ต้องควบคุมกรรมของตน
แต่ผมยังปล่อยอยู่บ้าง เพราะอยากลองเรียนรู้ดู

 

สุดแล้วแต่เวรแต่กรรม บุญทำกรรมแต่ง ก็ต้องปล่อยและปลง ตามกำลังบุญวาสนาที่ได้กระทำกันมาถ้าใช่ก็ดีถ้าไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ติดตามดูและอ่านอยู่ บางทีก็รู้สึกขำขอเสียมารยาทหน่อยนะจ๊ะ ไปล่ะผ่านมาดูเฉยๆ

 

คนแปลกหน้าผ่านมาบ่อยนะซอยนี้
..ซอยพระยาธรรม..ซอยนี้คงซอยใหญ่นะ
..เริ่มตั้งเค้าความเจริญให้เห็นบ้างแล้ว
..พระพุทธศาสนา

 

เปล่า ที่นี่เป็นซอยแมวยิ้ม

ผมคุมซอยนี้อยู่นะเออ

 

เราเรียกผิดซอย..โทษที(มันใกล้กัน)

 

สร้างซอยพระยาธรรมใหม่ คนจะได้ตามง่าย ๆ เดี๋ยวผมสร้างให้ เข้ามาในกระทู้ผมคนก็ได้อ่านแต่ที่ผมพูด ไม่ใช่สิ่งที่พระยาธรรมพูด

 

มิตรน้ำใจไมตรีเป็นสิ่งที่สวยงาม ความมีน้ำใจอันดีปรารถนาดีต่อผู้อื่นเสมอ แสดงซึ่งความมีน้ำใจอันงดงาม
การให้ที่ยิ่งใหญ่ คือการปราถนาให้คนอื่นพ้นทุกข์ และมีกำลังใจในการฝ่าฟันอุปสรรคทั้งปวงค่ะ

 

พอเรากลับมาคนอื่นๆหายหมดเหลือเรากับท่านสองคนนะท่านซาลาเปา..