เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

อ้อ...เป็นเหรียญรุ่นเดียวกันครับท่านบก. แต่เป็นเนื้อทองแดงไม่ลงยา ไม่มีกาไหล่ เผอิญติดอยู่ในกล่องตอนนำพระไปแพ็คที่สนง. ก็เลยจัดการส่งท่านคู่กันไป

---อย่างน้อยก็ตอบแทนท่านบก.เล็กๆน้อยๆ ที่กรุณาดูแลข้อเขียน แก้ไขคำผิด ตัด-ต่อวรรคตอนให้อย่างดีตลอดเวลา ปิดทองหลังองค์ปฏิมาโดยท่านผู้อ่านไม่รู้ แต่ผมคนเขียนรู้ทุกคำ ขอบพระคุณไว้ที่นี้อีกครั้ง

 

---ญี่ปุ่นเมืองหนาว(มากกก) บางทีแมวชอบนอนเกาะหม้อหุงข้าวที่เปิดอุ่นไว้ หรือกระติกน้ำร้อน อะไรก็ได้ที่ทำให้อุ่น ทำให้ได้ภาพเหมียวน่ารักแบบนี้มากมาย

---สงสัยเป็นพวกกุมารหรือสัมภเวสีประเภทดี ที่ติดตามหนูมุฯกลับจากวัดเวลาไปทำบุญ เห็นว่าบ้านนี้ทำบุญบ่อยก็ตามมาขอส่วนบุญสักหน่อย อาจแสดงอะไรให้คนช่างสังเกตเห็นเอาไปตีเป็นหวยถูกก็ได้

---ข้างบ้านผมห่างสัก2-3 หลัง ก็เคยปรากฏเหตุแบบนี้ อยู่ๆมะม่วงหน้าบ้าน ออกใบอ่อนที่ลำต้น(ไม่ใช่ที่กิ่งก้าน) เป็นพวงเบ้อเร่อ นักเลงหวยผ่านมา แวะดูเลขบ้านเอาไปซื้อถูกจังเบอร์ ผมคนผ่านทุกวัน เห็นตำตา แต่ไม่ได้คิดลึกขนาดนั้น เก๊าะเลยอด-ฮ่า

---ต่อไป เวลาทำบุญอะไรก็ตามเสร็จ ก็อุทิศเสียให้เรียบร้อยที่วัด แล้วบอกว่าไม่ต้องตามมา เอาบุญไป ต่างคนต่างอยู่เด้อ

 

---โมทนาบุญสุนทานชั้นเยี่ยมที่ได้ร่วมกันกระทำ ช่วยเพื่อนร่วมโลกทีเดียวหลายร้อยชีวิต อย่าให้อดอยากเร่ร่อนจรจัดเป็นปัญหาสังคมมากกว่าที่เป็น

---ปัจจัยคนละเล็กน้อยที่ช่วยกันสละ เพียงแค่ประทังชีวิตรอด แต่น้องหมาจรจัดส่วนใหญ่อายุไม่ยืนเพราะโรคภัยกับสารพัดอย่างเบียดเบียน ต้องยกนิ้วคารวะแด่ผู้ลงแรงทั้งกาย-ใจในการสงเคราะห์ทำสิ่งนี้ เราแค่ส่งปัจจัยไม่ต้องออกพลังมากมาย

---หากพอมีกำลังช่วยกันได้ ก็แบ่งบริจาคตามสถานะภาพครับ ผมยังยืนยันเรื่องเล่าเดิมๆว่า คนทำบุญกับหมา-แมวจรจัด ชีวิตนี้ไม่มีวันอดอยาก และจะเป็นผู้มีโชคลาภด้าน"ตัวเลข"อย่างน่าทึ่งและเหลือเชื่อ เอามาเล่ากันได้ทั้งปีไม่มีหมด เพียงแต่เล่ามากไปก็เหมือนโม้ เล่าแค่ท้วมๆก็พอ

 

ปิดตอบกระทู้ช่วงเช้า
ด้วยธรรมะ ชำระใจ

ท่านหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง หนองคาย...

จิตต้องฝึก.......ถึกต้องเฆี่ยน
อบรมเวียน.......เพียรละเว้น
ชำระจิต...........พิชิตเวร
ปราบไอ้เถร......เกณฑ์"ภาวนา"!

 

@wanwi สงสัยเพราะมุกำลังจะเดินทางไปปฏิบัติธรรมค่ะ เลยเนื้อหอมกว่าปรกติ ฮา ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะคุณลุง สมัยเด็กๆ เคยมีผู้ใหญ่พูดแบบคุณลุงค่ะ สอนเกร็ดความรู้ วิิธีกรวดน้ำ วิธีการภาวนา พระคาถาสำคัญ เวลากลับจากงานศพ และสอนมุว่า สังสารวัฏนั้นน่ากลัวที่สุด มุเลยรักษาความเชื่อโบราณที่ผู้ใหญ่สอนไว้อยู่บ้าง

อีกอย่างต้นเดือนเป็นช่วงที่มุต้องไปปฏิบัติธรรมหรือทวนการภาวนาค่ะ หากโชคดีพระอาจารย์เดินทางมากรุงเทพ ก็จะมีโอกาสได้ทบทวนการภาวนาด้วย หลวงตาเองพึ่งโทรมาถามเมื่อวานและสอนธรรมะสั้นๆ ท่านบอกว่าแค่คิดจะบวช ก็เป็นบุญอันยิ่งใหญ่แล้ว ไม่ว่าจะศีลอุโบสถ ศีลสิบ หรืออะไรก็ตาม ไปจังหวัดไหน อาตมาขออวยพรให้โยมเจริญในธรรมยิ่งขึ้น ก่อนวางหูไป

ต้นมะละกอนี้คุณแม่มุปลูกกับมือ ที่บ้านได้กินผลไปก็หลายรอบอยู่ หากถูกหวยจะมาป่าวประกาศค่ะ ฮา

 

สาธุ
ขอกุศลที่พี่ wanwi ได้นำบุญ พร้อมความสุข
มาให้น้อง ๆ ช่วยให้พี่ มีสุขภาพที่ดี นำสุข
ให้น้อง ๆ ตลอดไป นะครับ
( ขอปูเสื่อรอแถวหน้าเหมือนเดิมขอรับ)

 

สวัสดีคุณอา wanwi และ FC เรื่องเล่านักขุดกรุทุกท่านครับ
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา แวะเที่ยวทำบุญในภาคกลางครับ
นำรูปมาฝาก
วัดสะแก กราบหลวงปู่ดู่

 

วัดไชโยวรวิหาร หรือ วัดเกศไชโย
กราบหลวงพ่อโต ที่สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) สร้างไว้ ทำบุญหยอดตู้ร่วมบุญต่างๆหน้าองค์พระใหญ่ครับ

 

วัดพิกุลทอง สักการะสังขาร หลวงพ่อแพ เขมังกโร
ร่วมบุญซื้อที่ดินถวายวัด

 

กราบสรีระ หลวงพ่อกวย ชุตินฺธโร
ทำบุญร่วมบูรณะวัดโฆสิตาราม

 

กราบสรีระ หลวงปู่เย็น ทานรโต วัดสระเปรียญ จ.ชัยนาท
หยอดตู้ร่วมบุญสร้างอุโบสถ

 

เข้าเว็ปแค่ตั้งท่าเขียน เอ้า แขกมาอีกยก
ไล่กลับหมดแล้ว ร่ายกวีให้น้องมากิดีกว่า...

ตะวันเด่น.......เล่นสีฉาน
ดุจอวตาล.......ทรงกลดแสง
เปลวรังสี........ฉายร้อนแรง
วารีแปลง.......แรงลดรา!

 

ทักน้องปรายตรงวัน ตอบตรงวัน

 

น้องไทยฯไม่ทักเปล่า มีกลอนดี
ศรีพรประเสริฐพ่วงมาด้วยเรียบร้อย
ปล่อยคำ"ขอบคุณ"กลับคืนไปอย่างยินดี

 

น้องเมษพักนี้ ภาพวิวกระท่อนกระแท่น
สงสัยมุมถ่ายเริ่มขาดแคลน...เขียนไป

คลื่นเย้าหยอก......บอกคิดถึง
หวนคำนึง.........ถึงปลายฟ้า
สบเพียงน้ำ.......เวิ้งว้างตา
โน่นเมฆา.......ว้าเหว่เหงา!

 

ทั้งพระ-มาลัยมวลไม้-พรดี บินด่วน
ข้ามขอบฟ้า ลัดมาเติมอังคารชมพู
ดูดีมีโชคชัย อำนวยพรแด่ทุกท่าน
ขอบคุณน้ำใจไมตรีท่านชัยวัฒน์

 

ทุกอย่างที่หนูมุร่ายมา ก็ว่าไปตามนั้น เว้นแต่เรื่องหวย อย่าคิดประกาศล่วงหน้า ต้องเฉยไว้ คิดทีไร เจ้ามือยิ้มแก้มฉีกทู้กที-ฮ่า

 

ขอบคุณ ท่านศรีฯสำหรับการอวยพรเรื่องสุขภาพ ขอให้เป็นไปตามนั้นรวมทั้งท่านผู้อ่าน สมาชิกทุกคน

---ท่านศรีฯอุตส่าห์ปูเสื่อแล้ว ต้องอย่าทำผิดหวัง งานบุญ2-3โพสท์ของคุณคณิต ไว้ค่อยเขียนกลอนม้วนเดียวจบให้

---ไปเข้าป่ากันก่อนเถอะ ประเดี๋ยวเย็นย่ำค่ำมืด เสือสางรอท่าอยู่...รอการจิ้มชั่วครู่จ้า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ลุงพรานเฒ่าฉีกยิ้มเหงือกแดง..."มันผ่านไปสักชั่วโมงแล้ว...นาย"!!!
====================

คำตอบสมิงเฒ่าส่งความเงียบปกคลุมหมู่คณะชั่วอึดใจ!

ตะวันเบื้องหลังกำลังคล้อยหย่อน ดวงสีส้มกลมโตใกล้ดังจะเอื้อมมือคว้า สาดแสงสีส้มเหลืองทอง อาบทั่วท้องทุ่งประหนึ่งฉาบทาด้วยทองคำให้กลายเป็นทุ่งรวงทอง เมื่อบวกกับสายลมพริ้วผ่านยอดหญ้าไหวสะบัดระริก ภาพธรรมชาติตรงหน้าช่างพิสุทธิ์ สุดงามชวนตะลึงแล

เสียดาย...ไม่มีเวลาดื่มด่ำความงามของป่าบริสุทธิ์ ที่มองมุมไหนล้วนตรึงใจ โน่น ...เบื้องหน้าลิบ ๆ คือเป้าหมาย แต่นกป่ากลุ่มใหญ่ที่บินพรูขึ้นจากดงหญ้ายาวห่างไปสัก 3-400 หลา ชวนให้หนักใจ...

นกเตือนภัยที่ชาวป่า นักเดินป่า โดยเฉพาะพรานเจนสังเวียนอย่างลุงรู้ดี มีบางอย่างไม่ชอบมาพากลป้วนเปี้ยนแถวนั้น ถ้าจะวินิจฉัยลงไปตรง ๆ ก็ต้องชี้ว่า ไอ้เจ้าของรอยเท้าชามเปลที่เราเห็นเป็นตัวการ

"ไป...ลุง มันคงล่าได้แล้วไม่เกี่ยวกับเรา"

ทุกคนคว้าสัมภาระอาวุธลุกขั้น ลุงพรานขยับซอยขาช่วงสั้นเร็วจี๋ บักสมรี่ตามหลัง คุณนงตามไม่ห่างมาก ผมปิดท้ายขบวนมีคุณชาติโขยกอย่างทรหดให้คอยดูแล

ลมกรรโชกใส่ทุ่งหญ้าอื้ออึง ลุงคอยแหวกหญ้าที่บางตอนท่วมหัว บักสมต้องสะพายไอ้ปืนโต คว้ามีดหัวตัด สะบัดซ้าย-ขวา แหวกทางเป็นช่องให้คนข้างหลังมุดตาม ใบหญ้าคมบาดเนื้อเถือหนังได้เลือดซิบ แสบตัว คอยระวังอย่าให้มันกรีดหน้ากับแทงตาเท่านั้น

"อุ้บส์...โอ๊ย สม...ระ..."

จังหวะหนึ่ง ลุงพรานอุทานอย่างตระหนก ผมเบรคกึกมองข้างหน้า ร่างเล็กแกร่ง ผอมเกร็งหายไปจากสายตา

ใจหายวาบ ลุงโดนเสือตะปบไปแล้วหรือนี่? รีบร้อง...

"หมอบ คุณนง คุณชาติ อยู่กับที่อย่าเคลื่อนไหว"

ขายาวกระโจนพรวดเดียวถึงตัวบักสม ดึงแขนพุ่งไปด้วยกัน เป้าหมายคือจุดที่ลุงหายวับไปจากจักษุเหมือนถูกผีบังหรือเล่นกล...

"ลุง ลุง "...ผมกับบักสมตะโกนไม่ออมเสียง ป่าแตก เสือตื่นก็ช่างหัวมัน

ขายาวของผมล้ำหน้าบักสมไปก่อน เหยียบพรวดเข้ากับอากาศ ใจหายอีกรอบ ไม่ใช่พื้นดิน หญ้าปกคลุมพรางตาไว้ เป็นหลุม เหว หรือบ่ออะไรสักอย่าง!?

ผมหัวคะมำทิ่มลงรูดใบหญ้าสวบสาบ หญ้าลู่เป็นทาง มีบักสมร้องโวยวายตามหลังมาติดๆ

"พี่หลบ ผมจะเหยียบหัว"!

วินาทีเป็นตาย ผมตะแคงตัวม้วนกับยอดหญ้าไหลพรืดลงถึงพื้น แหงนหน้ามองจุดที่ตกลงมา มันสูงสักท่วมหัวคนตัวยาวอย่างผม บักสมหล่นแผละลงข้างตัว เบื้องหน้าลุงพรานกำลังคลานสะเปะสะปะ

เราตกลงมาในบ่อหญ้า ไม่เชิงเป็นบ่อ มันน่าเป็นอดีตบึงหรือสระใหญ่ที่แห้งขอด แล้วหญ้ายาวเข้ามาทดแทน เป็นหลุมพรางตามธรรมชาติ ตกไม่เจ็บเพราะหญ้ารองรับไว้

"คุณชาติ คุณนง พวกเราอยู่นี่"...ผมป้องปากตะโกนเรียกคู่หมั้นชาวกรุง เพราะรู้ว่าอยู่ไม่ไกลกัน สักพัก ใบหน้าชาย-หญิงก็โผล่มาปากหลุม ทั้งคู่คุกเข่าก้มมอง หน้าตาเป็นห่วงเป็นใย...

"มีใครเป็นอะไรหรือเปล่า?"

ผมโบกมือทำนองไม่ต้องห่วง บอกให้ทั้งคู่หาทางไต่ลงมา ถึงยังไงพวกเราก็ต้องตัดข้ามบ่อหญ้านี้ไปอยู่แล้ว

เสียงตะโกน...เสียงดังของกลุ่มเราเพิ่งจบ ลุงพรานที่กำลังขะเย้อเขย่งหาทางมุดดงหญ้า พลันร้องโวยวาย ปลุกความอลหม่านป่าหญ้าแทบแตก...

"เสือ เสือ ระวัง"!

"โฮก ฮึ่มม"...คำรามป่าหญ้าสะเทือนไหวไปทั้งพงรก ร่างเหลืองดำโผนขึ้นเหนือยอดหญ้า ผมกับบักสมตาค้างมองตามร้องไม่ออก มันกระโจนแรงและเร็วมากไปทิศทางฝั่งตรงข้ามกับเรา แสงสีส้มของตะวันสาดจับลายเหลืองกับสีดำที่หางสะบัดควั่บเหมือนแส้ก่อนหายลับตา

ไอ้ลายใหญ่ แมวยักษ์นักล่าจ้าวพงไพรอยู่ในบ่อหญ้าร่วมกับเรา...มันทำอะไร? ไม่โจมตี แต่ดันผละหนี?!

คำตอบอยู่ข้างหน้าอีกสิบหรือยี่สิบก้าว เมื่อพวกเรากัดฟันระงับความกลัว มุดไปต่อเงียบๆ ไม่ออกเสียง ตระเตรียมอาวุธพร้อม...

บ่อหญ้ากว้างใหญ่เบื้องหน้า หญ้าราบลู่เป็นแนว ตรงที่ราบเป็นวงกว้าง กวางตัวเขื่องนอนเนื้อแดงตรงรอยแทะหน้าท้อง เลือดบางส่วนเปรอะเปื้อนหญ้าเป็นหย่อม

เจ้าลายกำลังเพลินกับมื้อเย็น ตกใจเสียงพวกเราพอ ๆ กับที่เราตระหนกหูตาแหกเมื่อมันกระโจนหนี อาหารสดโอชะมื้อนี้เพิ่งขึ้นโต๊ะเสิร์ฟไม่กี่อึดใจ ผมกับลุงและบักสม ปรี่เข้าไปจับตัวกวาง มันยังอุ่นอยู่หน่อยๆ

เรามองหน้ากันแล้วฉีกยิ้ม ไม่กล้าหัวเราะเสียงดัง...แต่นี่คือการพลิกวิกฤติเป็นโอกาส

"มื้อค่ำโว้ย...สม..จัดการ"!

 

ธรรมมะสวัสดียามค่ำคืนนี้ครับ



คนที่ไม่มีโรคทางกายนับว่าประเสริฐ
แต่คนที่ไม่มีโรคทางใจ
คือ กิเลสประเสริฐยิ่งกว่า

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ