การตีความศีลข้อ 3 ในศีล 5 และความทุกข์ของผม

ผมมีความสงสัยและกำลังฝึกตนด้วยการรักษาศีล 5 ข้อ
ว่าด้วยข้อศีลข้อ 3 มีองค์ประกอบ 4 อย่าง
1. หญิงต้องห้าม
2. มีจิตคิดจะเสพ
3. พยายามทำการเสพ
4. เสพ
เงื่อนไขข้อที่ 4 ผมพยายามค้นคว้า มีหลายคนบอกว่า
มรรคจรดกันบ้าง
สอดใส่เข้า 1 องคุลีบ้าง
ผมเลยไปอ่านในพระวินัยปิฏกในพระไตรปิฏกว่าด้วยเรื่องการปาราชิกข้อที่ 1
ผมอ่านผ่านๆจับใจความว่าเข้าไป 1 เมล็ดงา
ผมเลยไม่รู้จะตีความยังไง เพราะผมปฎิญาณตนไว้ว่าจะไม่ผิดศีลข้อ 3 ใน 5 ข้อต่อหน้าพระ แต่ล่าสุดผมกะแฟนเรามีอะไรกันแบบไม่สอดใส่ มรรคถูกันข้างนอกอย่างเดียว เลยอย่างทราบว่าศีลข้อ 3 ขาดทะลุรึยัง ส่วนผมก็จะกระทำการเริ่มใหม่ และคุยกะแฟนในการหามาตรการห้ามสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นอีก ผมพ่ายแพ้กิเลสแล้วในวันนี้ แต่ผมหยุดเรื่องพวกนี้มาสักพักแล้ว หยุดหมกหมุนมาสักพักแล้ว แต่น้ำมันกะไฟ มันใกล้กันเลยพลาด ผมควรทำอย่างไรครับ บารมียังอ่อน อินทรี 5 ยังอ่อน แต่ก็ไม่อยากลุศีลอีก เพราะเหมือนก้อนหินตกไปในน้ำไม่มีก้น จิตดำลงไปเรื่อยๆ อาจทำผิดใหญ่ๆได้

 

ทำไมถือศีลแล้วลำบากขนาดนี้? ปุถุชนคนธรรมดาศีล 5 นี่ก็ไม่นาจะเป็นปัญหากับชีวิตนะคะ ก็แค่ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เบียดเบียนผู้อื่น1 ไม่เอาของคนอื่นมาเป็นของตัวเองไม่ว่าวิธีใดๆ1 ไม่ผิดลูกเมียของคนอื่น1 ไม่พูดจาโป้ปดมดเท็จ เพ้อเจ้อไร้สาระ1 ไม่เสพสุราเมรัย ยาเสพติดและอบายทุกอย่าง1 แค่นี้เอง..ที่คุณเล่ามาเป็นศีลของพระสงฆ์หรือเปล่า? มันคนละส่วนกันนะ...อ้อ!! น่าหาฉากมากั้นหน่อยก็ได้นะ

 

อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับผิดถูกอย่างไรก็ขออภัยด้วย
ศิลอันนี้ก็มีความหยาบละเอียดต่างกัน(ฆราวาส๑/พระสงฆ์๒/พระอริยสงฆ์๓)
ถ้าเป็นระดับ๑ ก็ห้ามประพฤติผิดในกาม / คือความหมายโดยนัยก็คือห้ามผิดลูก/ผิดเมียคนอื่นเขา ผิดลูกก็ความหมายย่อๆคือ ยังไม่ได้แต่งงาน(บิดา/มารดาร/หรือผู้ปกครอง/ผู้ดูแล) เขายังไม่เต็มใจยกให้/หรือยังไม่ยกให้(ชิงสุกก่อนห่าม)...........ผิดเมียความหมายที่เข้าใจกันทั่วไป ทั้งฝ่ายชายหรือฝ่ายหญิง ความหมายหยาบๆคือ การรักษากาย
ฆราวาส ที่เป็นโสดาบัน ในครั้งพุทธกาลก็มี เพราะยังติดในรูป รส กลิ่นเสียง สัมผัสอยู่ ก็ไม่ขาดจากศิลแต่อย่างใด////////ส่วนที่ยกมา ผมมีความสงสัยและกำลังฝึกตนด้วยการรักษาศีล 5 ข้อ
ว่าด้วยข้อศีลข้อ 3 มีองค์ประกอบ 4 อย่าง
1. หญิงต้องห้าม
2. มีจิตคิดจะเสพ
3. พยายามทำการเสพ
4. เสพ
""""""""""""""องค์ 4 กาเมสุมิจฉาจาร คือ...
๑) อคมนิยวตฺถุ วัตถุนั้นเป็นวัตถุไม่ควรถึง(บุคคลที่ต้องห้ามทั้งหลาย)
๒) ตสฺมึ เสวนจิตฺตํ จิตคิดจะเสพในอคมนิวัตถุนั้น
๓) เสวนปฺปโยโค ประโยคซึ่งให้สำเร็จเสวนกิจ(ทำความเพียรพยายามเพื่อจะเสพ)
๔) มคฺเคน มคฺคปฏิปตฺติธิวาสนํ ความยินดีในอันถึงเฉพาะซึ่งมรรคด้วยมรรค
เคยมีเหตุการณ์แบบนี้ เล่าแบบคราวๆ เกิดขี้นในสมัยพุทธกาล พระภิกษุ(อรหันต์) ภรรยาเดิมก่อนที่ท่านจะออกบวช อยากมีลูกเลยมาขอกับท่าน แต่ท่านทำให้ไม่ได้ นางจึงรบเร้าท่านอยู่นาน จนท่านสงสารจึงต้องเสพกามกับนางถ้าปัจจุบันก็ร่วมประเวณีด้วย จนนางได้บุตร เรื่องดังกล่าวถึง พระพุทธองค์ ๆ ก็ตรัสตามพระภิกษุรูปนั้น ว่ามีความยินดีในการเสพกามนั้นหรือไม่ ภิกษุรูปนั้นก็ทูลตอบ ว่ามีได้มีความยินดีเลย ก็ไม่เป็นปาราชิก แต่อย่างใดเพราะขาดองค์ประกอบ หนึ่งในสี่ข้อ สำหรับความเห็นผมไม่คิดว่าผิดลุศิลแต่อย่างไร แต่ไม่สมควรอย่างยิ่งต่อหน้าพระ(อ้างจากเจ้าของกระทู้) ถ้าหลีกเลียงไม่ได้จริงๆ ให้หาที่กั้นหิ่งพระหรือห้องพระแยกเป็นส่วนจาก ที่ๆเรานอน เพราะบางที่ไม่ได้มีแค่เรามาไหว้พระ ผมว่าเคยมีพระธรรมเทศนาขององค์หลวงตามหาบัวนะเรื่องนี้ แต่จำวันที่ไม่ได้ อย่างไรเสียก็รับฟังไว้อีกความเห็นหนึ่งก็แล้วกัน รอท่านผู้รู้มาตอบอีกที่ ผมแนะนำให้รักษาที่ใจนะถ้าวันหนึ่งๆ มีเวลาว่างกูลองดูว่า มันคิดอะไรในวันหนึ่ง
....................ยกเอาพระพุทธองค์ บิดา มารดาร เป็นที่พึ่งสุดท้ายเถิด....สาธุ

 

ละเมิด ญ อันมีคนปกครอง ข้อ 3 ขาดครับ - ถึงได้มีการขอขมาเวลาไปสู่ขอ ญ ที่ร่วมหลับนอนกันแล้วแต่ปัจจุบันไม่ได้ใส่ใจกับข้อนี้

#นับถือในความพยายามและฝึกจิตของ จขท มากครับยิ่งในยุคปัจจุบันแล้วหาได้ยากยิ่ง ถ้าทุกข์ใจมากก็น่าที่จะไปสู่ขอให้เรียบร้อยนะครับ

 

ขอบคุณค่ะที่ให้ความรู้เพิ่มเติม

 

กระจายไปแล้วครับคุณน้อง
แต่อย่าวิตกมากไป รู้ว่าระงับไม่ไหว ก็ห่างๆกันไว้ อย่าอยู่ด้วยกันสองคนในที่ลับมาก มันจะคุมไม่อยู่ ถึงเวลาก็สู่ขอตามประเพณี อย่าลืมขอขมาพ่อแม่เขาก่อน ในประเพณีไทยทุกภาคจะมีขั้นตอนนี้ เรื่องศีลนี้ อย่างอาจารย์ ท่านว่าไว้ "พลาดก็สมาทานเริ่มใหม่ แพ้บ้าง ชนะบ้าง เดี๋ยวเราก็ชนะหมด" อย่าเอาจิตเข้าไปในอกุศล ตามกฏการประกาศศาสนา "สจิตต ปริโยทปันนัง - ทำจิตให้ผ่องใส"

แต่ว่าทำไมคุณน้องไปดู อาบัติปาราชิก เปนพระรึครับ หรือไปดูแค่เกณฑ์ ไม่ต้องไปขนาดนั้นหรอกครับ แค่คุณน้องคิด ลงมือทำก็ไปแล้วค่อนตัวครับ ไม่ต้องไปดูเกณฑ์ให้เสียเวลา "เจตนาหัง ภิกเข กรรมมัง วันทามิ - ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่าเจตนานั้นแลเปนตัวกรรม"

 

เหตเกิดแต่ ภายใน ใจดวงจิต วิปริต คิดไป ในสังสาร ปุถุชน เอาศีลา ของสมภาร มาเป็นงาน ไม่ควร ในตนเอง อันศิลห้า ละเพียง สิ่งห้าอย่าง ควรปล่อยวาง ว่างเว้น ตามคำสอน ด้วยอุตริ ยิ่งอยาก ยิ่งอาวร ค่อยๆผ่อน ค่อยๆวาง ทางสายกลาง

 

ฝึกมันต้องฝึก เจอความทุกข์ที่ได้จากความรักสิแล้วเดี๋ยวมันจะเบื่อ เข้าใจโลกและคำสอนว่าเหตุใดต้องมีศีลข้อ3 ซึ้งเลยละทีนี้

 

ผิดแล้วไม่ทำซำ้ ผิดอันนั้นคือธรรม ผิดแล้วทำซำ้อีก ผิดอันนั้นก็คือวัฏฏะวังวน...