เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

บ้านฝัน..

ภาพต่อมาฝันว่า..สามีบอกจะพาฉันไปเที่ยวพักผ่อนในที่แห่งหนึ่งแต่ไม่ยอมบอกว่าที่ไหน จนกระทั่งฉันมายืนอยู่บริเวณชายคาบ้านไม้ยกพื้นสูงซี่งฉาบสีโทนน้ำตาลอ่อนแต่ดูเย็นตาเป็นหลังกระทัดรัดน่าอยู่ดูอบอุ่น จิตรับรู้เองแน่ชัดโดยสามีไม่จำเป็นต้องบอกแล้ว รู้ว่าบ้านหลังนี้ตั้งอยู่ในหมู่บ้านห่างไกลในต่างจังหวัดแห่งหนึ่งของประเทศญี่ปุ่น มันเป็นยามเช้าอากาศสดชื่นหมอกจาง ๆ ซี่งมองออกไปจากชายคาบ้านมีละแวกเพื่อนบ้านตั้งอาศัยอยู่กันอย่างไม่ต้องการสิ่งใดมากไปกว่าความเป็นอยู่แสนเรียบง่ายและรักสงบจริง ๆ ไม่มีใครมารบกวนใครให้มากความ เมื่อละสายตากลับมาจากที่มองอยู่โน้น และเดินช้า ๆ แหงนดูที่ที่ชายคาบ้านมีโคมไฟกระดาษบางขนาดเล็กทรงสี่เหลี่ยมสีเดียวกันกับสีของบ้านแขวนไว้ตามจุดรอบสี่ทิศ ไม่แต่เท่านั้นรอบ ๆ ตัวบ้านยังเลี้ยงเป็ดซึ่งเป็นลูกเป็ดตัวน้อย ๆ จำนวนมากลอยอยู่บนน้ำซึ่งล้อมรอบบ้านขยายเป็นวงกลมกว้างออกไปถึงรั้วกั้นซึ่งสร้างด้วยอิฐทึบสีขาวกันน้ำให้อยู่ในบริเวณที่ต้องการได้ มันจึงเป็นเสมือนบ้านกลางน้ำที่แสนวิเศษซึ่งตัวบ้านหมุนได้รอบสามร้อยหกสิบองศาคือหมุนได้รอบทิศอีกต่างหาก ไม่ต้องเดินตามดูเป็ดลอยน้ำซึ่งฉันไม่ได้ขยับไปไหนบ้านมันก็ค่อย ๆ หมุนตามให้รื่นรมย์สำราญชมเป็ดน้อยเหล่านั้นลอยเล่นน้ำเรียงกันเป็นแถวเดียวไปตามวงรอบของน้ำล้อมบ้าน สามีฉันเขาก็กำลังนั่งสบายอารมณ์อยู่ในห้องจากบานหน้าต่างซึ่งไม่ห่างจากที่ฉันยืนอยู่อย่างเบิกบานใจกับธรรมชาติของสัตว์น่ารัก ๆ ไปพร้อม ๆ ด้วยกัน อยากจะบรรยายมากกว่านี้ถ้าไม่มีเสียงกดกริ่งว่ามีคนมา สามีรีบพูดและกำชับห้ามเปิดประตูต้อนรับไม่ว่าใครทั้งนั้นนี่เป็นเวลาพักผ่อนส่วนตัวของเรา ถึงไม่บอกฉันก็ไม่เปิดรับอยู่แล้วและก็ไม่รู้ว่าใครมาหาโดยไม่ได้บอกให้รู้ล่วงหน้าอีกด้วย./<O</O
<O</O
จากฝันนี้ขอแบ่งปันอารมณ์และความรู้สึกให้แก่เพื่อนสมาชิกและผู้อ่านค่ะ<O</O

wideheart<O</O​

 

กำลังใจ.. <O</O

เมื่อคืนหลับฝันว่า..ภายในห้องสี่เหลี่ยมติดกระจกใสรอบด้านบนอาคารแห่งหนึ่งร่างชายหญิงที่นอนเคียงคู่กันนั้นดูเหมือนป่วยเป็นโรคอะไรก็ไม่แน่ชัด ฉันผู้สังเกตุการณ์อยากรู้ว่าร่างที่นอนแบบนั้นเป็นใคร เลยกำหนดจิตขอรู้แน่นอนว่าใครที่กำลังนอนป่วยอยู่เอาผู้หญิงก่อนใบหน้าสวยจับจิตฉันเลยทีเดียว ดวงตานั้นฉายแววคมซ่านซึ้งบาดอารมณ์(นี่ขนาดฉันเป็นผู้หญิงนะนี่)ทั้งที่เธอดูป่วยเป็นโรคที่ต้องนอนบนเบาะนุ่มที่ดูสบายจริงแล้วยังมีเพื่อน ๆ ที่เป็นดาราหลายคนมาคอยให้กำลังใจหญิงผู้ป่วยคนนี้คือดารานักแสดงชื่อ...จึงรู้ต่อไปว่าโรคนี้รักษาให้หายได้ด้วยต้องมีคนรับช่วงต่อไปซึ่งคนป่วยจะต้องจ้องมองตาของคนใดคนหนึ่งแล้วจึงจะหาย(เอมันจะใช่โรคตาแดงหรือเปล่านะแต่ฝันก็คือฝันอ่ะค่ะเล่าต่อ)แล้วเธอผู้เลอโฉมพยามลุกขึ้นนั่งซึ่งมีคนดูแลช่วยประคองใบหน้าซึ่งดูระโหยแต่ก็ยังดูอ่อนหวานแม้ป่วยยิ้มน้อยที่มุมปาก ขยับริมฝีปากเพียงนิดพูดด้วยเสียงแผ่วเบามากจนแทบไม่รู้ว่าเธอพูดอะไร แต่ก็พอรู้กันว่าเธอขอบคุณเพื่อนทุกคนที่เป็นห่วงและมาให้กำลังใจน่ะ เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มดารานักแสดงด้วยกันถามเธอว่าจะเลือกใครให้ป่วยแทนล่ะ คนป่วยนิ่งสักครู่แล้วค่อย ๆ กวาดสายตาไปที่ดาราหญิงคนหนึ่งซึ่งอ่อนวัยกว่าชื่อ..สวยไม่แพ้กันเฉือนกันจมูกเท่านั้นคือเปรียบเทียบน่ะ แล้วดวงตาคู่งามของคนทั้งคู่ก็ประสานกันอย่างได้จังหวะได้ถ่ายเทไปให้กับเพื่อนผู้รับด้วยใจรักอย่างน่าชื่นชม..ส่วนดาราชายเป็นดาราพิธีกรชื่อ..เป็นโรคอย่างเดียวกันกับเขาที่นอนเคียงคู่แต่เขาไม่ได้ลุกขึ้นมานั่งอย่างคุณ..แต่ยังไม่จบภาพถัดมาฉันกลับไปสนใจแหงนหน้ามองผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งยืนถือไมค์โครโฟนอยู่บนเวทีด้วยลีลาท่าทางดูสนุกจังแล้วหล่อนก็พูดผ่านไมค์ว่าโรคนี้ไม่ใช่เป็นโรคที่ร้ายแรงอะไรเลยเพียงอยากต้องการช่วยเหลือใครก็อาสาให้คนป่วยมองตาเท่านั้นก็ถือว่ามีน้ำใจดีที่สุดแล้ว แล้วโฆษกสาวคิดว่าเธอก็คงไม่เป็นโรคอะไรหรอกหล่อนมองลงมาที่ฉันแล้วจ้องตาฉัน ๆ จ้องตาเธอเหมือนเธอพยายามอย่างที่สุดจะถ่ายเทพลังบางอย่างมาให้ฉันแต่ทำอย่างไร ๆ เธอก็ไม่สามารถที่จะถ่ายพลังที่ว่านั้นให้กับฉันได้เพราะขณะที่ฉันจ้องตาหล่อนอยู่ข้างล่างนั้นฉันเห็นดวงดาวสว่างสุกใสดวงหนึ่งบนท้องฟ้าเหมือนกำลังจ้องดูฉันอย่างเอ็นดูอย่างที่ฉันรู้สึกได้./<O</O

รัก..รัก..ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนสมาชิกและผู้อ่านอย่างจริงใจค่ะ<O</O
wideheart<O</O​

 

ภาพถัดมา ฉันอยู่บนถนนแห่งหนึ่งกำลังโบกมือเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้าน แท็กซี่หลายคันผ่านไปไม่จอดรับจนมีรถสามล้อคันใหญ่คันหนึ่งซึ่งเป็นรถสามล้อรุ่นใหม่ที่มีวิ่งกันบนถนน มีที่นั่งกว้างสบายมากกว่ารถสามล้อรุ่นเก่าแต่จะมีมากหรือน้อยไม่ทราบเหมือนกันในปัจจุบัน แล่นมาจอดตรงหน้าถามว่าจะให้ไปส่งที่ไหนฉันบอกว่าให้ไปส่งที่ฝั่งธนเขาบอกคิดเก้าสิบสามบาท ฉันบอกว่าแพงไม่ไปหรอกคนขับมองหน้าคงนึกว่าใยนี่ถูกอย่างนี้แล้วยังบอกว่าแพงอีก ฉันก็เดินไปเรื่อยบนถนนเส้นเดิมไปอีกหน่อยเห็นวินมอเตอร์โซด์รับจ้างจอดอยู่มากมายหลายคัน เด็กวินแต่แก่แล้วเข้ามาถามว่าจะไปไหนครับฉันบอกให้ไปส่งที่ฝั่งธนให้หน่อย แล้วเขาก็ส่งฉันไปให้กับเด็กหนุ่มที่จะต้องออกรถเป็นรายต่อไป ฉันเดินตามเด็กหนุ่มไปยังรถมอเตอร์จอดอยู่หลายคันแต่เขาก็เลยผ่านไปฉันก็เดินตามหลังอยู่แปลกใจว่าทำไมเอารถมอเตอร์ไซดให้ฉันนั่งและขับไป อดใจไม่ได้ถามตามหลังว่าทำไมเอารถคันที่เดินผ่านไปส่งล่ะ เขาหันมาตอบว่ารถมอเตอร์ไซด์จอดอยู่บนโน่น ขณะที่ถามตอบกันอยู่นี้เดินอยู่ในซอยไม่ใช่เป็นช่องแคบขนาบด้วยเนินดินแห้งสูงมีต้นไม้ต้นหญ้าเล็กแซมอยู่ในผนังดินแห้งนั้น ผ่านช่วงนี้ขึ้นไปยืนอยู่บนพื้นดินที่มีบ้านเก่า ๆ หลายหลังปลูกติด ๆ กันมันดูเงียบจังที่หลังบ้านพวกนี้มีสุ่มเล้าไก่แต่ไม่เห็นมีไก่สักตัวบรรยากาศทึม ๆ เห็นรถจอดอยู่แต่ไม่ใช่รถมอเตอร์ไซด์ที่จะให้ไปส่งมันคือรถจักรยาน ฉันพูดว่าไหนบอกเป็นรถมอเตอร์โซด์ไงล่ะคุณนี่โกหกฉัน เขาพูดกลับว่าจักรยานหรือมอเตอร์ไซด์ก็ไปส่งถึงเหมือนกัน แล้วเขาก็โชว์จักรยานที่ดูครังแรกเป็นคันธรรมดาเหมือนที่เห็นกันอยู่ แต่มันกลับมีที่นั่งข้างหน้าเป็นเบาะยาวสองตอนจะนอนจะนั่งก็ได้ทั้งนั้นถ้าจะเปรียบก็เหมือนเตียงนอนชั้นบนกับชั้นล่างน่ะเองแต่นี่เป็นรถจักรยานที่เขาบอกว่าเขาดัดแปลงขึ้นมาเองเพื่อให้ผู้โดยสารให้นั่งนอนได้ตามใจชอบ ฉันก็เออว่ะดีโกหกเพื่อให้เราเซอร์ไพรซ์มั้ง กำลังจะทดลองนั่งหรือนอนซักหน่อยพอดีพี่แกเกิดปวดท้องหนักขึ้นมา ทำท่าจะอดกลั้นไว้ไปส่งฉันก่อนแล้วก็ไม่ตกลงราคงราคาอะไรเลยจะไปส่งฉันท่าเดียว ฉันก็หัวเราะบอกไปทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยก่อนก็ได้แล้วค่อยมาใหม่ เขาก็เดินออกไปอย่างว่าง่าย แต่ฉันก็ไม่รอแล้วล่ะถึงจะเป็นรถจักรยานที่น่าสนใจเพราะที่นี่มันเปลี่ยวไม่น่าไว้ใจ ออกจากตรงนี้ก็ไปที่ถนนที่ใหม่ที่มีรถวิ่งเยอะเรียกรถแท็กซี่ให้ไปส่งถามราคาคนขับบอกว่าแปดร้อยบาท ถามกี่คันกี่คันก็บอกแปดร้อยบาทเหมือนกันหมด โห!ยิ่งแพงหนักเข้าไปไม่รู้กี่เท่าอะไรจะปานนั้น./ ยังไม่จบเรื่องรถมีเรื่องติดต่อกันอีกยาวเหมือนกันขอจบแบบนี้ไปก่อนละกันนะขออภัย แล้วก็ยังฝันไปอีกสองเรื่องอ่ะค่ะเยอะจัง<O</O

 

ปุ่ม อนุโมทนา หายอีกแล้ว....เลยไม่ได้ มาร์คเลย ว่าอันไหนอ่านแล้ว...อิอิ
แต่อ่านทุกอัน นะคะ

เมื่อคืน หลังจากนั่งสมาธิ เพื่อโลกแล้ว ก็มานอนสมาธิต่อ
ช่วงนี้สนุกกับการทำสมาธิมาก กำลังนอนสมาธิ
พอลมปราณ เริ่มวิ่งปรู๊ดปร๊าด วิ่งขึ้นวิ่งลง ซักพัก ก็หมุนอีกแระ
จากนั้น รู้สึกตัวเองเริ่มควงๆ แล้วกำลังก้าวเข้าสู่ความฝัน เริ่มมีฉากเกิดขึ้น
เริ่มเกิดตัวแสดง ว่าตัวเอง กำลังจะไปทำอะไร
....อ้าว!!! ได้ยินเสียงอะไรซักอย่าง เลยพยายามฟัง
....อ้าว!!! กรนอีกแล้วนี่หว่า ว๊ายๆๆ ต๊ายตาย!!!... นอนกรนด้วย
เลยฟังไปซักพัก ตอนนั้น รู้สึกตัวว่า เรากำลังนอนอยู่ เผยอปากเล็กน้อย มันเลยกรน
พอทำความรู้สึกตัวเต็มที่ เลยตื่นเลย ออกจากความฝันเลย

เมื่อก่อนก็เคยเป็นแบบนี้ แต่ไม่รู้ คิดว่าเสียงอะไรหว่า ใครกรน เนี่ย...?????
แต่พอระลึกได้ว่า เอ..นอนอยู่คนเดียวนี่นา.. เลยตกใจตื่น ทุกที แต่ตื่นแบบงงๆ
แต่เมื่อคืนไม่งง เรื่องได้ยินเสียงตัวเองกรน เพราะเข้าใจแล้ว แต่กลับไม่ปล่อย
มาสังเกตุอยู่นั่นแหล่ะ

เลยทำให้คิดไปว่า เมื่อเวลาจิตวิญญาณ เปลี่ยนวิถีการจดจ่อ แบบมีสติพอ
จะรับรู้ได้เพียงเรื่องใด เรื่องหนึ่งเท่านั้น
พี่นักเขียน เคยบอกว่า การเปลี่ยนวิถีการจดจ่อของจิตวิญญาณ มันเป็นอยู่ตลอดเวลา
แต่เรามักตามไม่ทัน เราเลยไม่สามารถตามรอยต่อมันได้ แล้วปนไปหมด สารพัดเรื่อง
(หุหุ...และ เป็นที่มาของ ความฟุ้งซ่าน นั่นเอง)

แต่เมื่อใดที่เรา จดจ่อกับมิติใด มิติหนึ่ง อย่างเข้มข้นพอ
จิตวิญญาณ ก็จะก้าวไปสู่เส้นทางอีกมิติหนึ่งทันที และชัดเจน อย่างรู้สึกตัวด้วย
เมื่อคืน ถ้าเดรดไม่พะวง กับการมาดูตัวเองนอนกรนอยู่ คงก้าวเข้าความฝันไปเลย
แล้วมันคงจะชัดมากๆ เสียดายที่มัวแต่สงสัย คราวหน้าเอาใหม่

มิน่า พี่นักเขียน ถึงเน้นให้ทำสมาธิก่อนนอน แล้วประคองจนเข้าสู่กายหลับ
เพราะ เมื่อยามที่กายหลับ จิตตื่น สติ มันคมชัดอย่างนี้ นี่เอง...สนุกจริงๆ

ไม่ทราบว่า ข้าพเจ้าเข้าใจถูกต้อง หรือเปล่า???....นะ
ใครรู้ตัวว่า เคยเปลี่ยนมิติบ้าง ....ยกมือขึ้น...

: "@#$!%^&*$#@^*+|฿#$@< ....อิอิอิ"

 

คุณเดรดที่รัก..จะบอกให้ทราบค่ะการที่ได้ยินเสียงกรนตัวเองเวลาหลับนั้น มันเกิดขึ้นกับตัวของไวด์ฮาร์ทสองคืนติด ๆกันเมื่อประมาณต้นเดือนมิถุนานี้เองน่ะค่ะได้ไปเล่าให้อาจารย์สอนคอมฯ ส่วนตัวฟัง แต่ไม่คิดว่าจะมีเพื่อนสมาชิกคนใดมีประสบการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับตนเองบ้างหรือยัง เลยไม่ได้จังหวะเอามาเล่าบอกกล่าวกัน แต่วันนี้ดีใจสุด ๆ ที่มีเพื่อนสมาชิกก็คือคุณเดรดนี่เองได้เล่ามานี้นั้น มันเหมือนกันไม่มีผิดเลยแหละค่ะ..จะต่างกันนิดก็ตรงไวด์ฮาร์ทรู้ตัวตลอดสติมันจับเสียงกรนไปเรื่อย ๆ มันเพราะดีออก..อิอิ..จนกระทั่งมันเปลี่ยนวิถีมันเองเข้าสู่ฝันเรื่องราวได้อย่างแม่นยำและภาพชัดเจนอีกต่างหากเหมือนดูหนังเลย <O</O
คุณเดรดคะ..ขอเอาใจช่วยถ้ามีเต็มล้านขอให้คุณประสบสู่ฝันสำเร็จที่ไม่อาจนับว่าได้ว่ากี่ล้าน... ล้านนนน.... <O</O

 

คุณ wideheart ไม่เคยทำให้เดรด ผิดหวังเลย...แจ่ม แจ๋ว แหวว ไปเลยค่ะ
อยากให้ ลองอ่านนี่ดูนะคะ...

จากหนังสือ ความฝันและวิถีแห่งจิตวิญญาณ
บทที่ ๕ ความฝัน-การจดจำความฝัน
หน้าที่ 68

"เธอจะไม่เชื่อว่าสิ่งที่ฉันบอกเป็นความจริงจนกว่าเธอจะเผชิญ กับมันและพิสูจน์ได้ด้วยตัวเอง
ความเป็นจริงทั้งหลายเป็นสิ่งที่ตระหนักได้ด้วยสติสัมปชัญญะแห่งจิตวิญญาณหรือสติปัญญาเท่านั้น

ความรู้ด้วยความเป็นจริงด้วยสติสัมปชัญญะ
แห่งจิตวิญญาณ
คือแก่นแท้ของจิตวิญญาณ​

ความรู้ที่แท้จริงย่อมได้จากประสบการณ์
การบันทึกความฝันแต่เพียงอย่างเดียวยังไม่พอเพียง
การศึกษาผลลัพท์ทางจิตวิทยาเกี่ยวกับความฝันก็ยังไม่พอ
นักจิตวิทยาทั้งหลายไม่สามารถหยั่งถึงโครงสร้างของจักรวาลในโลกของความฝันได้
พวกเขาจึงตีความหมายของความฝันด้วยโครงสร้างของโลกทางกายภาพที่เขารู้จักเพียงมิติเดียวเท่านั้น

เธอจะเข้าใจความฝันของเธอได้ก็ต่อเมื่อเธอมีสติสัมปชัญญะที่ระแวดระวัง
และรับรู้สภาวะแวดล้อมตามความเป็นจริงในโลกของความฝัน-เช่นเดียวกันกับ
ที่เธอมีสติสัมปชัญญะที่จะระแวดระวังและรับรู้สภาวะแวดล้อมในยามตื่น

เธอสามารถเริ่มต้นได้ด้วยการทบทวนความฝัน สำรวจความฝัน
และใช้ความฝันให้เป็นประโยชน์ต่อชีวิตประจำวัน
ก่อนเข้านอน-เธอจะต้องตั้งจิตปรารถนาที่จะจดจำความฝัน
การตั้งจิตเปรียบเสมือนการนำกล้องถ่ายรูปติดตัวไป ....."

หน้าที่ 70 ย่อหน้าที่ สอง

"เมื่อจิตวิญญาณเป็นอิสระจากจังหวะต่างๆ อันเป็นเครื่องพรางที่จัดระบบและระเบียบของจักรวาล
จิตวิญญาณจึงสามารถรับรู้สภาวะอื่น โลกอื่น มิติ อื่นภพภูมิอื่น กาลเวลาอื่นๆได้
แต่การรับรู้นี้ยังคงอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ระเบียบและระบบของจักรวาล
จิตวิญญาณจะแปลงสภาวะไปในคุณสมบัติจำเพาะที่จะสนับสนุนให้การรับรู้-เรียนรู้ในโลก มิติ ภพภูมิ
หรือกาลเวลาหนึ่งๆ เป็นไปได้จิตวิญญาณไม่ได้มีสภาวะคงที่เสมือนโทรทัศน์รับภาพ
จากสถานีท้องถิ่นได้เท่านั้น แต่บางขณะจิตวิญญาณมีสภาวะที่ผันแปรหรือแปลงสภาพไป
จิตวิญญาณจะเปรียบเสมือนเครื่องรับโทรทัศน์ที่มีจานดาวเทียม และอุปกรณ์ต่างๆเพิ่มขึ้นมา
ทำให้รับภาพและข่าวสารจากสถานีต่างประเทศ-ต่างโลก-ต่างมิติ ได้แตกต่างไป

หน้าที่ 71-72

" ในความฝัน-จิตวิญญาณเธอตระเวณไป"ชะโงกดู"ละครของชาติภพเหล่านั้น ก่อนนอน
ความฝันของเธอจึงไม่ปะติดปะต่อเป็นเรื่องเดียวแต่เป็นเกล็ดย่อยของละครหลายชาติภพ หลายบทบาท
เมื่อเธอไม่ได้"ตั้งจิตปรารถนา"ที่จะดูละครของชาติภพใดเป็นการจำเพาะ
จิตวิญญาณก็ชะโงกดูละครหลากหลายเรื่อง หลากเวที จนเธอไม่สามารถจะจดจำหรือเอาสาระกับมันได้
เมื่อเธอตื่นขึ้น จิตวิญญาณจำเป็นต้องสำรวจดูละครต่างชาติภพอยู่ทุกเมื่อเชื่อคืน
เพื่อเรียนรู้เป้าหมายของการพัฒนาในชาติภพต่างๆและเติมเต็มช่องว่างประสบการณ์ให้สมบูรณ์ที่สุด
พร้อมกับสร้างสรรค์ช่องว่างแห่งประสบการณ์ใหม่ๆต่อไปอีกอย่างไม่มีวันจบสิ้น"

ในเมื่อคุณ wideheart ของเดรด เก่งซะ ขนาดนี้
การมาเล่าความฝัน ไปเรื่อยๆ...เสียดายอะ ข้อมูลทั้งนั้นเลย

มาตั้งโจทย์ ขอฝันกันดีกว่าค่ะ....เอาอะไร ดีเอ่ย???
เอาอย่างนี้มั๊ย?...มาขอฝันถึงพี่นักเขียน ดีกว่า....

มาทำการทดลอง อะไรสนุกๆ กันดีกว่า ค่ะ คุณ wideheart (smile)

 

หน้าที่ 71-72

" ในความฝัน-จิตวิญญาณเธอตระเวณไป"ชะโงกดู"ละครของชาติภพเหล่านั้น ก่อนนอน
ความฝันของเธอจึงไม่ปะติดปะต่อเป็นเรื่องเดียวแต่เป็นเกล็ดย่อยของละครหลายชาติภพ หลายบทบาท
เมื่อเธอไม่ได้"ตั้งจิตปรารถนา"ที่จะดูละครของชาติภพใดเป็นการจำเพาะ
จิตวิญญาณก็ชะโงกดูละครหลากหลายเรื่อง หลากเวที จนเธอไม่สามารถจะจดจำหรือเอาสาระกับมันได้
เมื่อเธอตื่นขึ้น จิตวิญญาณจำเป็นต้องสำรวจดูละครต่างชาติภพอยู่ทุกเมื่อเชื่อคืน
เพื่อเรียนรู้เป้าหมายของการพัฒนาในชาติภพต่างๆและเติมเต็มช่องว่างประสบการณ์ให้สมบูรณ์ที่สุด
พร้อมกับสร้างสรรค์ช่องว่างแห่งประสบการณ์ใหม่ๆต่อไปอีกอย่างไม่มีวันจบสิ้น"

ข้อความตรงนี้น่าสนใจทีเดียวคุณเดรด ใช่ว่าไวด์ฮาร์ทจะเห็นองค์ประกอบไปซะทั้งหมดก็หาไม่ บางครั้งอาจเห็นใบหน้าคนชัดเจนแต่แบคกราวด์มันคลุมเครือเพราะเราไม่ได้ตั้งใจฝันในเรื่องที่เราอยากฝันมันก็อาจจะสมบูรณ์เพียงการจับประเด็นว่าใครทำอะไรที่ไหนแต่ในการบรรยาหรืออธิบายองค์ประกอบให้เข้ากับเนื้อหาที่เราทราบแน่ชัดแล้วมันยังทำไม่ได้เลยค่ะ ในทางกลับกันบางทีเราเห็นองค์ประกอบชัดเจนแต่หน้าคนไม่ยักเห็น ที่กล่าวอย่างนี้ทั้งหมดบางครั้งมันก็เป็นเรื่องยากหรือเป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะพยายามสานต่อให้ได้ภาพหรือองค์ประกอบรวมกันเข้าให้ถึงจุดของเรื่องนั้นๆในฝันให้เพอร์เฟคได้ ดังเช่นขอเป็นการคุยกันในลักษณะที่ไวด์ฮาร์ทฝันเรื่องนี้แล้วเอามาจับประเด็นคุยกันหรือช่วยเหลือกันชี้แนะว่ามันทำไมถึงเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ดีกว่าเนอะคุณเดรด..ก็รู้สึกเสียดายขึ้นมาอย่างที่คุณกล่าวถ้าไม่เล่าข้อมูลสำคัญมากจะเสียไป เอามาเป็นประโยชน์ในภายหลังได้.. เมื่อคืนวานนี้ไวด์ฮาร์ทฝันเกี่ยวกับไปรับลูก ๆ ของเพื่อนที่สถานฝึกหัดว่ายน้ำซึ่งรับรู้เองว่าเป็นลูกสาวสามคนและลูกชายหนึ่งคนไม่ทราบอายุของเด็กทั้งหมดและก็มองไม่เห็นพวกเขาเหล่านั้นเลย แล้วอยู่ ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามือถือไวด์ฮาร์ทเป็นเสียงผู้ชายบอกว่าให้รีบโทรหาเพื่อนแม่ของเด็กพวกนี้ด่วนแล้วบอกเบอร์โทรศัพท์มา ไวด์ฮาร์ทยังงง ๆอยู่จับประเด็นไม่ได้เพราะสัญญาณมันขาด ๆ หาย ๆว่าให้โทรไปเรื่องอะไร มันก็เลยขาดตอน ผ่านมาตอนเขาบอกเบอร์โทรศัพท์แล้ว มันก็ยังฟังไม่ชัดเอาเสียเลย แล้วฝันมันกำลังจะผ่านไป แต่คุณเดรดเชื่อไหมคะ ถึงตรงนี้ไวด์ฮาร์ทใช้จิตบังคับให้มันฟังชัดโดยสั่งว่าต้องฟังให้ได้เบอร์ทั้งหมดและก็ขยับมือถือให้ตรงกับหูตัวเอง แล้วเขาก็พูดช้า ๆ บอกทีละตัวและก็ชัดด้วยเหมือนเราคุยนอกฝันนี่แหละจดได้ถึงสิบตัวครบหมดแต่ตัวที่สองของเบอร์มือถือไม่ใช่เลขแปดค่ะมันจดได้อย่างนี้ค่ะคือ 0712335579 ดูซิไวด์ฮาร์ทเอาจนได้ทำท่าฝันมันจะล่ม.. ทำให้คิดว่าหากเราใช้จิตกับสติสองตัวนี้เข้าเกื้อกูลซึ่งกันและกันก็สามารถได้ข้อมูลที่เราต้องการได้เหมือนกับที่เราไม่ได้ฝันก็พอจะใกล้เคียงกันได้ คุณเดรดคิดเห็นอย่างไรบ้างคะเกี่ยวกับการบังคับฝันของไวด์ฮาร์ท และขอขอบคุณคุณเดรดมาก ๆที่บอกเสียดายข้อมูลหากไม่ได้เล่า ช่วยให้เกิดไอเดียแลกเปลี่ยนทัศนะซึ่งกันและกันเป็นประโยชน์ใช่แต่เราสองอาจมีเพื่อนสมาชิกท่านอื่นๆอยากจะพูดคุยกันก็ยิ่งดีใหญ่เลยใช่ไหมคะ..คุณเดรดยอดรักของไวด์ฮาร์ทเช่นกัน และไม่นานคงจะได้ยินได้ฟังคุณเดรดมาเล่าฝันว่าได้เหยียบก้อนเมฆสีขาวนิ่มยิ่งกว่าปุยนุ่นในฝันอันแสนบรรเจิดของคุณนะคะ<O</O
<O</O

 

...ดั่งที่อาจารย์ อนาลัย กล่าวไว้ในหนังสือ ไงคะ ที่ว่า เรา"ชะโงก"ไปตามชาติภพ และมิติต่างๆ
แบบแว่บไป แว่บมา จึงมีเหตุการณ์ และเรื่องราวมากมาย เข้ามาในความฝัน

สติสัมปชัญญะที่คมชัดจึงจำเป็นมาก การจดจำความฝัน
สาระไม่ได้อยู่ที่เหตุการณ์ หรือสัญญลักษณ์ ที่ปรากฎมาเป็นรูปเป็นร่าง ชัดเจน
ทุกอย่างในความฝัน แม้จะคมชัด และชัดเจนเพียงไร
แต่ก็ไม่สามารถ บันทึกลงความทรงจำ ได้อย่างบันทึกลง เทป วิดิโอ

ดังนั้น การตีความความฝัน จึงต้องตีความผ่าน อารมณ์ และความรู้สึกเท่านั้น
มิได้ตีความไปตามรูปธรรม ที่มาเป็นกายภาพนั้นๆ
เนื่องจากองค์ประกอบต่างๆ ที่เข้ามาเป็นสัญญลักษณ์ ประกอบขึ้นเป็นเรื่องราว
บางทีไม่ต่อเนื่องกันเลย กระโดดไปมา
การพยายามที่จะจดจำรายละเอียดเล็กๆน้อยๆนี้ จึงค่อนข้าง ไม่ปะติดปะต่อ และไม่ค่อยได้ประโยชน์นัก

แต่การตีความจากอารมณ์ และความรู้สึก จะลุ่มลึกกว่า
เวลาเดรดฝัน สัญญลักษณ์ เดรดน้อยมากค่ะ เรื่องราวก็จะสั้นๆไม่ค่อยมีรายละเอียดมาก
บางทีในฝันชัดเจน แต่ตื่นมากลับลางเลือน แต่สิ่งหนึ่งทึ่คงเหลืออยู่คือ อารมณ์ ความรู้สึก
การจับอารมณ์ ช่วงใกล้ตื่น จะสำคัญมาก เพราะจะโยงไปถึงสิ่งที่ฝันมาทั้งหมด

สองวันที่แล้วเดรดฝันว่า
มีคนนำก้อนความเป็นไปได้ มาให้ สองก้อน ก้อนเหล่านั้น เดรดบอกไม่ถูกหรอกค่ะว่าหน้าตาเป็นไง
แต่ความรู้สึกขณะนั้น บอกแต่เพียงว่า มันเป็นกลุ่มพลังงานอะไรซักอย่าง
ก้อนแรก-จินตนาการ ความฝัน-ความปรารถนา
ก้อนสอง-สิ่งที่เป็นอยู่จริง

คนที่นำมา บอกว่า คนเรามักอยากได้อยากมีในก้อนแรก แต่มักไม่ได้
และปฏิเสธ ก้อนที่สอง แต่มักต้องเผชิญ

เดรดบอกเค้าว่าเดรดขอแต่ก้อนความจริงได้มั๊ย เค้าบอกเดรดว่า
อย่าเพิ่งรีบปฎิเสธ เราสามารถปรับเปลี่ยนจาก หนึ่งมาสองได้
และเปลี่ยนจากสอง ไปเป็นหนึ่งเช่นกัน ให้ลองหมุนดูจนมันรวมกัน และจะเข้าใจ

นี่แหล่ะค่ะ ฝันอันบรรเจิด ที่ไม่ใช่แค่เพียง ได้เหยียบปุยก้อนเมฆสีขาว
แต่....สามารถสร้างก้อนเมฆ สีขาว ขึ้นมาได้เอง ทุกเมื่อ ดั่งใจปรารถนา

ไม่มีสัญญลักษณ์ และเรื่องราวใดๆ ชัดเจนเลย แต่ทำไมเดรดว่ามันบรรเจิด
จากความรู้สึกค่ะ ทั้งตอนฝัน และยามตื่น
พี่นักเขียนบอกว่า เมื่อใดก็ตามที่เรา รู้สึกว่าเรารู้ สิ่งนั้นจะไม่มีข้อโต้แย้งใดทั้งสิ้นค่ะ

ปล.เป็นความเห็นของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว...

 

เมื่อคืนนอนตีสี่กว่าแล้วตั้งใจปรารถนาไปถึงคุณเดรดขอให้ได้ฝันว่าไปเหยียบก้อนเมฆตามที่ไวด์ฮาร์ทตั้งจิตถึงแล้วก็หลับไปฝันว่า..ภายในห้องเรียนชั้นประถมตอนปลายที่โรงเรียนแรกเริ่มที่ฉันเรียนนั้น กำลังรอคอยคุณครูท่านต่อไปจะมาสอนในวิชาที่แสนน่าเบื่อคือวิชาให้แต่จด ๆ ๆ แล้วครูที่สอนวิชานี้ก็ก้าวเดินเข้ามาในห้องเขาเป็นคุณครูรูปร่างล่ำเตี้ยผิวดำสวมใส่ชุดเสื้อกับกางเกงสีกรมท่าผมหวีเรียบร้อย เข้ามาถึงก็พูดว่าชั่วโมงนี้เราจะเรียนรู้กันในหัวข้อเรื่อง ถานพอน ฉันก็คิดว่าไอ้คำมันนี้สะกดอย่างไงนะคุณครูพูดซะคำสูง ๆ แบบนี้ให้นักเรียนชั้นประถมฟังกันใครมันจะเข้าใจก่อนที่ฉันจะนึกว่าครูในใจต่อซึ่งเหมือนคุณครูจะรู้ว่าฉันคิดแบบนั้น เขาก็พูดใหม่ว่าคำนี้ขึ้นต้นพยัญชนะตัว ฐ สระอา..น หนู.. เป็นคำหนึ่งอ่าน ฐาน และ พ พาน อ อ่าง ล ลิง อ่านว่า พอล อ่านรวมกันเป็น ฐานพอล อย่างนี้อ่านให้ฟังเสร็จแล้วคุณครูก็พูดอธิบายไปเรื่อยฉันฟังมั่งไม่ฟังมั่ง บางทีเวลาครูเผลอฉันแอบเขาขนมที่ซ่อนในโต๊ะออกมากิน ฮิฮิ..แล้วก่อนที่ครูจะหันหลังไปเขียนบนกระดานดำอีกก็บอกให้นักเรียนทุกคนจดตาม แต่ฉันไม่จดมองตัวหนังสือบนกระดานไม่ชัดเพราะสายตาฉันสั้น ถ้าไม่จดก็ไม่ได้เดี๊ยวคุณครูเดินมาตรวจสมุดที่ฉันแต่ก็ได้จดตามไปบ้างแล้วตอนที่คุณครูพูดอธิบาย และดูเหมือนสมุดจดเล่มบางมันหมดหน้าสุดท้ายแล้วเพราะฉันเขียนหนังสือตัวโตและยาว ๆ ข้ามบรรทัดให้มันดูว่าสนใจเขียนซะเต็มสมุดจนไม่มีแผ่นให้จดแล้ว พอคุณครูเดินมาตรวจมองที่สมุดฉันเดินไปถึงหลังห้องแล้วเดินกลับมาฉันอีกรอบเอามือเขย่าหัวฉันเบา ๆ ผ่านเลยไป(ความรู้สึกฉันที่เขาทำนั้นเหมือนดูใส่ใจและเมตตาอารีต่อฉันเป็นอย่างมาก)ที่โต๊ะนักเรียนคนอื่นซึ่งนั่งเยื้อง ๆ ไปทางข้างหน้าขวามือฉัน ครูก็รู้ว่าฉันไม่ค่อยชอบวิชานี้ของครู เขาพยายามเน้นพูดย้ำข้อความในสมุดจดเพื่อนคนนั้นซึ่งมองไม่เห็นครูบังอยู่ แล้วย้ำอีกคล้ายกับจะบอกว่าตรงนี้จะออกข้อสอบนะให้จำไว้ขณะที่คุณครูกำลังยืนยืนก้มหลังอธิบายให้นักเรียนคนที่สงสัยดังกล่าวไม่เข้าใจฟังอยู่พูดไปแล้วก็หันสายตามองมาที่ฉันออกแน่ข้อสอบไม่ต้องสงสัยจะทำให้เธอสอบวิชานี้ผ่าน เพราะครูรู้ว่าฉันมันอ่อนไปซะทุกวิชา ครูอธิบายให้เพื่อนนักเรียนนั่นจนเข้าใจจึงเดินไปที่กระดานดำแล้วก็เขียนอีกยาวยืด ฉันไม่มีสมุดจะจดแล้วเพื่อนฉันคนหนึ่งชื่อนงลักษณ์เพือนที่ฉันสนิทมากที่สุดในห้องแทนที่จะนั่งโต๊ะเรียนเหมือน ๆ คนอื่น ๆ แต่กลับไปนั่งห่างจากเพื่อน ๆ นั่งอยู่บนเก้าที่ที่เข้าพับขาตั้งเพื่อใช้ยืนทำอะไรในที่สูง ๆ นั่งสูงเด่นเป็นคุณหญิงเชียวนะเธอฉันนึก แล้วก็พูดกับเธอว่าเมื่อจดบนกระดานเสร็จแล้วฉันขอยืมกลับบ้านไปลอกหน่อยนะ ฉันคิดว่าเพื่อนคงให้ยืมอยู่แล้วเพราะเราสนิทกัน แต่เปล่าเธออิดออดบอกว่าก็จดยังไปไม่ได้เท่าไหร่อย่ามายืมเลย แล้วเธอก็ไม่มองฉัน ๆ รู้สึกเสียใจนิด ๆ แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะฉันไม่ชอบวิชานี้อยู่แล้ว หันกลับมาก็ต้องเอะใจว่าทำไมมีเด็กเล็กตัวผอมยาวใส่ชุดคล้ายชาวเขามานอนยาวอยู่บนโต๊ะเลื่อนได้กลิ้งตัวกลับไปกลับมาใกล้ ๆฉันแต่มีพ่อของเด็กเล็กคนนี้รู้สึกว่านั่งอยู่ข้างฉันด้วยแต่ไม่ได้หันไปมองดูซึ่งคอยดูแลลูกที่ซนของเขาเพื่อกันไม่ให้มากวนฉันเรียนหนังสืออยู่แต่ภาพก็ตัดมาที่แห่งใหม่ มีเพียงฉันครูและเด็กซนลูกชาวเขามั้งกันแค่สามคนนี้เองยืนอยู่บนพื้นที่เรียบกว้างบนเนินดินเขาสูงที่ค่อย ๆ ลาดลงไปข้างล่างมองจากบนเนินลงไปประมาณสักสี่ห้าเมตรที่กำลังวิ่งขึ้นวิ่งลงเล่นกันอยู่สองคน ส่วนคุณครูยืนดูเราเล่นคอยระวังกันอุบัติเหตุเพราะยังเด็กทั้งคู่ เล่นกันจนเหนื่อยแดดชัดร้อนแล้วทันใดฉันก็ตกใจเสียงของเด็กซนเขาหล่นลงไปข้างล่างนิ่งเงียบไม่มีเสียง ฉันรีบลงไปอุ้มเด็กกอดไว้ในอกพูดกับครูว่าเขาจะตายไหม ครูเข้ามาจับดูบอกว่าไม่เป็นไรหรอกเป็นลมแดด อุ้มไปวางที่ร่ม ๆ ก่อน แล้วฉันก็พูดกับครูว่า ครูแดดมันร้อนจัดมากไปแล้วแต่เดี๋ยวคอยดูหนูนะ หนูจะทำให้ฝนตก ดูท่าเขาไม่เชื่อฉันแต่ก็ไม่พูด และฉันก็รู้ว่าครูคิดว่าฉันในใจพูดอะไรเพ้อเจ้อ ฉันมันไม่สนใจหรอกว่าครูจะคิดอย่างไง ฉันมองไปที่ท้องฟ้าอย่างตั้งจิตกำหนด แล้วกางมือออกไปข้างหน้าพูดออกมาด้วยเสียงอันดังก้องว่า ฝนจงตกเดี๋ยวนี้สามครั้งทันใดเมฆจับตัวกันเป็นก้อนดำใหญ่ท้องฟ้ามืดลมพัดหวนแล้วไม่นานฝนก็เทลงมาจากทั่วท้องฟ้าหนาเม็ดจนในบริเวณที่นี่ชุ่มฉ่ำไปด้วยสายฝน ฉันหันหน้าไปดูครูที่ยืนอยู่ข้าง ๆ คุณครูยิ้มใหญ่เลยแล้วพูดว่าเธอทำได้ไง ฉันไม่ตอบก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะ แต่ฉันนึกขึ้นได้ว่าเด็กซนไปสบายต้องเปียกฝนแน่ยิ่งจะแย่เข้าไปใหญ่ฉุกคิดได้ดังนั้นรีบเข้าไปอุ้มไว้แนบอกซึ่งตอนนี้เสื้อไม่ใส่เหลือแต่นุ่งกางเกง เด็กตัวเย็นเฉียบฉันบอกครูแย่แล้วเขาตายอยู่ในอกฉัน ครูทำยังไงดีเนี่ยครูรีบบอกฉันให้อุ้มพาเข้าไปในที่พักใกล้ ๆ นี่เร็วเข้า ระหว่างนี้ฉันก็เอามือจับที่อกเด็กว่าตายหรือเปล่าหัวใจยังเต้นอยู่แต่อ่อนมาก ฉันเอาเด็กวางนอนบนแคร่ครูก็ช่วยหาผ้าห่มมาห่มคลุมให้เด็กอบอุ่นไปช่วงหนึ่งก่อนที่ฉันจะตื่น.<O</O
<O</O
ไวด์ฮาร์ทฝันอย่างนี้คงเป็นเพราะอารมณ์จดจ่อถึงคุณเดรดมาก ๆ ในเรื่องดังกล่าวแน่ ๆ คิดว่านะ

 

ว่าจะเอา case ที่ฝึกตีความฝัน ที่คุณ zip ตั้งโจทย์ ให้เพื่อนๆฝึกฝันกัน
ถ้าจะเอามาฝึกอีกครั้งจะดีมั๊ยครับ

ps.หา post ไม่เจอครับ ไม่รู้อยู่ตรงไหน :z6

 

เอ..จะใช่ข้อความข้างล่างนี้รึเปล่าครับ K Cell ?
ถ้าไม่ใช่ก็ตั้งโจทยตามที่คุณเดรดบอกก็ได้นะครับ
ทดลองฝันถึงพี่นักเขียนฯกันดูครับ อาจจะมีข่าวสารบางอย่างถึงพวกเราก็ได้
คุณเดรดฝันนำล่วงหน้าไปเยอะแล้ว..หากมีข้อมูลดีๆที่เผยได้ก็นำมาลงนะครับ
การจอจ่อขอฝันในหัวข้อเดียวกันจากมุมมองของพวกเราแต่ละคนจะเป็นยังไง..
มีโจทยของคุณเดรดมาให้แล้ว วันนี้ลองดูกันนะครับ


มีผู้ตามอ่านกระทู้หลายคนอาจสงสัยครับว่า ช่วงนี้พี่นักเขียนหายไปไหน ?
เท่าที่รู้ตอนนี้พี่เค้ากำลังทำภาระกจที่สำคัญบางอย่างอยู่ครับ
ก็ขอส่งใจและลุ้น project ดีๆของพี่นักเขียนให้สำเร็จในที่สุดด้วยครับ


B_with_U

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ zipper


ช่วงนี้ดูเหมือนจะเข้าใจหน่อยๆ ว่า ที่พี่นักเขียนให้เพ่งความตั้งใจไปยังสิ่งที่เราจะเป็น แล้วจะมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นคือจะเกิดกับความนึกคิดของเราใช่ไหมครับ

แต่ก่อนเคยนึกว่า ถ้าตั้งใจว่าจะให้สุขภาพดีขึ้น สุขภาพเราก็จะค่อยๆ ดีขึ้นเองเหมือนร่างกายมันฟื้นฟูเอง แต่จริงๆ แล้วสิ่งที่เปลี่ยนคือ ความคิด, มุมมอง, การใช้ชีวิตของเราใช่หรือเปล่าครับ คือจะเปลี่ยนไปใช้ชีวิตในแนวที่จะให้ผลกับสิ่งนั้น คิอว่าอยากให้สุขภาพดี ก็อาจจะเกิดความรู้สึกอยากออกกำลังกาย เกิดความรู้สึกอยากดูแลสุขภาพตัวเอง แล้วมันก็เหมือนกับลูกโซ่ไปกระตุ้นให้ทำสิ่งอื่นๆ (อันที่จริงเรื่องนี้ไม่น่าจะเข้าใจยากนะเนี่ย)

ส่วนอีกเรื่องนึง ตอนนี้มีความคิดว่า อยากจะฝึกฝันและตีความฝัน โดยที่คิดไว้คือ จะฝันถึงเรื่องๆ นึง แล้วก็จะขอให้พี่นักเขียนฝันถึงเรื่องเดียวกัน แล้วก็ลองเอามาตีความเทียบกันดู ดูว่าเหมือนหรือแตกต่างกันตรงไหน ถ้าตรงไหนเป็นเรื่องที่เราตีความผิด ก็จะรู้ด้วยว่ามันต้องตีความไปยังไง

ก็มีเรื่องที่อยากจะรู้เหมือนกัน เอาไว้ถ้าฝันถึงเรื่องนี้เมื่อไหร่แล้ว จะขอให้พี่นักเขียนฝันถึงเรื่องนี้ละกันนะ


</TD></TR></TBODY></TABLE>

(good)

 

............................................................................................

"โดยปกติแล้วจิตใต้สำนึกของเธอจะรับข้อมูลที่เป็นอนาคตและตีความหมายได้
เธอมักจะโต้ตอบข้อมูลเหล่านี้โดยไม่ผ่านความเห็นชอบหรือความรู้ของจิตสำนึก
ในทุกกรณีเธอจะรับข้อมูลในอนาคตได้ก็ต่อเมื่อเธอมีอารมณ์ผูกพันซึ่งดึงดูดข้อมูลเหล่านี้

อารมณ์ผูกพันเป็นปัจจัยสำคัญที่ยอมรับให้การถ่ายทอดข้อมูลเหล่านี้เป็นไปได้"

จากหนังสือ ความฝันและวิธีจิตวิญญาณ
บทที่ ๗ ความฝันกับการรู้เห็นอนาคต หน้าที่ 92
โดย โนวา อนาลัย

............................................................................................

ขออภัย ค่ะ มาช้า...ช่วงนี้ ออกสนามบ่อย ไม่ค่อยมีเวลานั่งแช่ นานๆ

 

คุณ mead เก่ง แฮะ สุดยอดมนุษย์ข้อมูลข่าวสาร ขออะราย ได้ตาหลอด...อิอิ
เดรดก็หาไม่เจอ จ้าคุณเซลล์ มึนเหมือนกัน...

ที่ฝันถึงพี่นักเขียน เพราะเดรดจดจ่อมาก (ขนาดไม่ได้ตั้งจิตขอนะเนี่ย)ข้อมูลเลยมาเพียบ...
พวกเราลองทำการทดลองนี้กันก่อน เดี๋ยวเดรดจะตั้งจิตขอฝันใหม่
ดูซิว่า ข้อมูลที่ได้จะตรงกันไหม....

...........................................................................................

ขออนุญาติยกข้อความนี้มาให้อ่าน ก่อนเราจะทำการทดลองนี้นะคะ
เพื่อสร้างความเชื่อมั่น ว่าเราทำได้จริง
...........................................................................................

"การรู้เห็นอนาคตกับความฝันของส่วนรวม
ความฝันของส่วนรวมมีหลายประเภทด้วยกัน
ณ จุดนี้ฉันจะกล่าวถึงความฝันของส่วนรวมที่มีคุณลักษณะตามธรรมชาติเป็นของกลาง
ซึ่งหมายถึงความฝันที่คนจำนวนมากในโลกมนุษย์ร่วมกันฝัน

ความฝันชนิดนี้เกี่ยวกับการแก้ปัญหาจำเพาะบางอย่างในโลกทางกายภาพ
ความฝันชนิดนี้มักไม่ใช่ความฝันที่รู้เห็นอนาคต แม้ว่ามันอาจปรากฎเสมือนว่าเป็นอนาคต
เพราะเหตุการณ์ ในฝันมักปรากฎเป็นจริงในภายหลัง
อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ความฝันที่รู้เห็นอนาคต แต่มันเป็นเหตุที่ทำให้เกิดผลในอนาคต

ความฝันชนิดนี้เกิดขึ้นในระดับจิตใต้สำนึกที่เป็นส่วนรวมของกลุ่มชน
หากเธอสามรถปรับวิถีการจดจ่อของจิตวิญญาณด้วยสติสัมปชัญญะข้าสู่ความฝันชนิดนี้
เธอจะเห็นความคิดที่ก่อขึ้นและกำลังจะเป็นความจริง
ความฝันชนิดนี้มักเกี่ยวพันกับเหตุการณ์สำคัญซึ่งส่งผลกระทบต่อประเทศชาติ
มันสะท้อนให้เห็นถึงความตั้งใจอันมุ่งมั่น ความปรารถนาและวัตถุประสงค์ของคนหมู่มาก
บ่อยครั้งความฝันชนิดนี้ก่อให้เกิดพลังมหาศาล
ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงชนิดที่ทำให้โลกสั่นสะเทือน
ซึ่งเป็นไปได้ทั้งการเปลี่ยนแปลงในทางสร้างสรรค์ และทำลายล้าง

เธอเพียงหนึ่งคนมีความสำคัญมากมายมหาศาลเกินกว่าที่เธอจะคาดถึง
ความตั้งใจและความรุนแรงของความปรารถนาเป็นสิ่งที่สำคัญยิ่ง
คนหนึ่งคนสามารถทำให้คนจำนวนร้อยจำนวนพันขาดความสมดุลย์ได้
ผู้นำเกิดขึ้นได้ในความฝัน และทำให้ตัวตนของเขาเป็นที่รู้จักต่อคนหมู่มากได้ในความฝัน
ประชาชนจะรู้จักเขาจากความฝันของส่วนรวมก่อนหน้าที่เขาจะเป็นที่รู้จักทางโลกกายภาพ"

จากหนังสือ ความฝันและวิธีจิตวิญญาณ
บทที่ ๗ ความฝันกับการรู้เห็นอนาคต หน้าที่ 102-103
โดย โนวา อนาลัย
...........................................................................................

ดังนั้น ถ้าเราตั้งโจทย์ร่วมกัน จดจ่อไปในทิศทางเดียวกัน ย่อมดึงดูดข้อมูลได้เช่นกัน
และมันอาจจะเหมือนๆกันก็ได้นะ
วิธีนี้ เราทำเพื่อ save the world ก็ได้นะ
กลุ่มอื่นๆ เขาก็มีวิธีรณรงค์ กันไปต่างๆต่างๆ ที่จะพยายามดูแล ปกป้องโลกของเรา
พวกเราชาวห้องความฝัน ก็มาทำในสิ่งที่เราถนัด
และถือเป็นการพัฒนาจิตวิญญาณไปด้วยในตัว...ได้ประโยชน์ 2 เด้ง...อิอิอิ

 

ขอบคุณครับ อับดุล mead (good)
แม่นแล้วครับ เป็นข้อมูลตรงนี้ที่เราเคยทดลองกันเป็นจริงเป็นจังครั้งแรก

ถ้าลองฝันร่วมกันบ่อยๆ จะช่วยให้เราเข้าใจ ประสาทสัมผัสภายในได้มากขึ้น รวมทั้งร่วมกันพิสูจน์ความเป็นจริงจากหนังสือร่วมกัน ผ่านประสบการณ์ตรงภายในของแต่ละคน

ยก 2 มือ ร่วมด้วยช่วยกันครับ
เพื่อนๆมีไอเดีย มีหัวข้อว่าอย่างไรบ้าง เสนอมาได้เลยครับ wel lcome_dog

ps.คุณเดรด ท่าจะออกสนามจริง แต่วนเวียนๆอยู่ งึกๆงักๆไม่เข้ามาซะที ทั้งๆที่อยากเข้ามา ---- ข้อมูลจากฝันครับ อย่าคิดมาก อิอิ..

 

ได้สองเด้งเลยครับคุณเดรด
ก่อนเข้านอนก็พร้อมกันทำสมาธตามถนัด นั่งสบายๆผ่อนคลาย
กำหนดนึกถึงพลังงานด้านบวกและช่วยกันส่งพลังที่ดีให้กับโลก
ช่วยกันส่งพลังแผ่ออกไปสู่แผ่นดินเบื้องล่าง-แผ่นฟ้าเบื้องบน-รอบๆบรเวณทุกทศทุกทางทุกๆมตครับ
ทำให้ธาตุต่างๆที่แปรกปรวนของโลกกลับสมดุลยขึ้น ที่หนักก็เป็นเบา
ด้วยความรักที่เรามอบให้กับโลกใบนี้ครับ
ถ้าผู้คนจำนวนมากช่วยๆกันทำก็จะได้พลังงานที่เข้มข้นเป็นทวีคูณครับ

จากนั้นก็จดจ่อไปสู่เร่องราวที่เราต้องจะฝันต่อไป..
ก็จะได้ทั้งประสบการณและเร่องราวอันน่าสนใจให้เรียนรู้ครับ

ถ้าการทดลองนี้เราอาจกำหนดจิตก่อนนอนแบบที่พี่นักเขียนแนะนำไว้ได้เลย
ถ้าเราตั้งโจทย์ได้ชัดเจน...คำตอบก็จะแคบลงมาครับ
ว่าแต่จะเจาะจงเร่องไหนกันดีครับ

ตัวอย่าง...การขอฝันจากพี่นักเขียนฯ
--------------------------------------------------------------------

1.ขอรู้เห็นปัญหาที่แท้จริงและความเป็นไป อันเกิดจากภาวะจิต ของ (.......)ในขณะนี้ ?
2.ขอรู้เห็นอนาคตบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ ที่จะถูกเหนี่ยวนำมาสู่ความเป็นจริงในชาติภพนี้
อันเกิดจากภาวะจิตหรือการจดจ่อของ (.......) ณ ปัจจุบัน ?

***
การตั้งจิตขอรู้เห็นอนาคต-อันเกิดจากภาวะจิตของผู้ใด เปรียบเสมือนสวมจิตวิญญาณของเขา รู้เห็นแบบพิมพ์เขียวที่จะก่อเกิดประสบการณ์ของเขาต่อไป พี่นักเขียนขอให้พวกเราลองศึกษาการตั้งจิตและการรับข้อมูลเหล่านี้ดู

ธรรมชาติความเป็นจริงของภาวะจิต การก่อเกิดเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ ตลอดจนอนาคต เป็นสิ่งที่ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้เสมอๆว่า เป็นสิ่งที่หลากหลาย-เป็นอนันต์-คาดการณ์ไม่ได้ พี่นักเขียนจึงมักปฏิเสธที่จะดูอนาคตอันยาวไกลให้ใครๆในความฝัน เพราะตระหนักดีว่า ความเชื่อของเขาอาจทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ ทำให้เส้นทางแห่งความเป็นไปได้นั้นๆปราศจากความหมายหรือความเป็นจริงไปโดยปริยาย

เมื่อคุณ zip นำโจทย์มาให้ พวกเราจะได้มีกรอบที่จะนำไปใช้ได้บ้างว่า เราจะตั้งจิตด้วยการขอรู้เห็นอะไร เพื่อให้จิตวิญญาณของเราเปลี่ยนวิถีการจดจ่อไปสวมจิตวิญญาณของคุณ zip และรู้เห็นข้อมูลส่วนนั้นๆได้ ผ่านดวงตาของคุณ zip หรือผ่านความรู้สึกของคุณ zip

 

<<<..........คนนี้ สุดเยี่ยม

<<<..........คนนี้ ก็สุดยอด

หูยยยย!!!!.....Super Heroes in my mind.....
ไปแระ....สมุนเรียกใช้แระ_heart+love_

 

อ๊ะๆๆ เล่นชมกับแบบนี้
อยากทานอะไรที่ไหน กระzip ได้นะครับ
เราทุกคนต่างก็เป็นคนพเศษทั้งนั้นครับ มาทำภาระกจอันน่าทึ่งบนโลกด้วยกัน
เป็นทั้งสสารและพลังงานที่ถ่ายทอดไปมา โบกไม้โบกมอ ร้องเพลง สร้างสรรคอย่างไม่โดดเดี่ยวครับ
เธอเป็นเรา-เราก็เป็นเธอ เธอเป็นส่งที่ฉันเป็น-ฉันก็เป็นส่งที่เธอเป็น (พูดเองงงเอง..)
ทำงานให้มีความสุขนะครับ

อ้อ..keyบอรด มีปัญหาหน่อย..พรุ่งนี้ถ้าไม่หายคงต้องหาใหม่ (อ่านยากดีมั๊ยล่ะครับ)

 

ฝันตอนนึงของเมื่อคืน ต้องเข้าหอประชุมไปร้องเพลง แต่เข้าไปไม่ได้ เพราะเหตุผลบางอย่าง แต่ก็หาทางแอบเข้าไปจนได้ อิอิ

โลกในความฝัน เป็นแรงบันดาลใจให้โลกยามตื่น
โลกยามตื่น เป็นแรงบันดาลใจให้โลกความฝัน
ทั้งสองยามตื่น และยามฝัน เดินไปด้วยกันอย่างเป็นปัจจุบัน

มาแผ่ความรัก ความเมตตาให้โลก ที่เป็นหนึ่งเดียวกันกับเราครับ อย่างที่หัวหน้า mead เราบอกไว้ครับ

<EMBED src=http://www.youtube.com/v/jzw6GiqZyD0&hl=en&fs=1& width=425 height=344 type=application/x-shockwave-flash allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always">

ps.ว่าแต่จะตั้งหัวข้อฝันร่วมกันเรื่องอะไรดีครับ (||)​

</EMBED>

 

โหย...โดน speed cell ปาดหน้า
ว่าจะเข้ามาโพส เพลง We are the world.เหมือนกันนะเนี่ย

สืบเนื่องจากฝัน เมื่อคืน เช่นกัน ข้าพเจ้าตั้งจิตขอฝันถึง กิจกรรมของห้องความฝัน
ฝันไปว่า... มีผู้คนมากหน้าหลายตา ทั้งคนที่ยังอยู่ และที่จากไป
ทั้งเพื่อนเล่นสมัยเด็ก ญาติที่ห่างหายกันไป เพื่อนที่ทำงานเก่า
เพื่อนในกลุ่มปัจจุบัน เพื่อนในเวบ เพื่อนสนิท และไม่สนิทฯลฯ

คำตอบเฉลยแล้ว...
พวกเราทุกคนผูกพันกัน และเชื่อมโยงกันตลอดเวลา ผ่านเครือข่ายของจิตวิญญาณ
ประสาน สอดคล้อง เป็นหนึ่งเดียวกัน แม้กระทั่ง กับโลกที่เราอยู่
ด้วยการสื่อสาร กิจกรรม การดำรงอยู่ ทุกอย่าง เกี่ยวข้องกันหมดเลย
มาเก็ท ตอนเห็นโพส ของคุณ mead และ คุณ เซลล์ นี่เอง เลยนึกถึงเพลงนี้
....อืมม์ เกิดการถ่ายเท ข้อมูล อีกแระ
ps.ว่าแต่จะตั้งหัวข้อฝันร่วมกันเรื่องอะไรดีครับ..เอ้ย คะ??? (||)