เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

น่าน...ออเจ้ามากิหนับหนุนอย่างแรงทั้ง
ภาพประกอบ สุดหล่อจากในเรื่อง เข้าข่าย
"แฟนพันธ์ุแท้"เห็นปุ้บรู้เลย เพราะส่งแต่
"พระ"...ไม่มี"นาง"-ฮ่า!

 

จริงของท่านสุวิน-นักเขียนฝรั่งเยอะแยะ โด่งดังทะลุฟ้าในวัย 70 เศษ (ขี้เกียจยกชื่อกับหนังสือมาเขียนเล่า)... การเขียนหนังสือ เขียนได้ยันแก่ตาย ตราบสมองไม่เลอะเลือน ข้อเขียนหรือเรื่องราวมีโอกาส"โดน"ตอนช่วงอายุไหนก็ได้

มีบางเรื่องดังเมื่อคนเขียนตาย เหมือนศิลปินภาพวาดระดับโลกมากมาย อย่างแวนโก๊ะ ,แรมบลังค์, โมเน่ต์ ฯ(เขียนชื่อเพี้ยนบ้างต้องขออภัย ไม่ใช่ภาษาพ่อแม่เรา)

เพียงแต่ดังตอนหนุ่ม-สาวดีกว่า เพราะมีโอกาสเสพย์สุขความสำเร็จนานหน่อย

 

เก็บสิบกว่าโพสท์เกลี้ยงเกลา ยังพอมีเวลาจิ้ม โฉบเข้าตะนาวศรีสักเล็กน้อย พอไม่ให้หงอยเหงาในวันหยุด...อย่าเพิ่งเก็บเสื่อครับ

 

เสื่อยังอยู่ครับผมปูเตรียมรออยู่สักพักแล้ว..HA HA

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...สุดทางข้างบนนั้นคือ...ภูนมโต!
===================

คณะเดนตายทำเวลาเร็วไวเกินคาด ผีสางนางโกง เทวาเจ้าป่าเจ้าเขา จตุบาทมาดร้าย เสือ ช้าง จระเข้ งูใหญ่ หลบหลีกได้สิ้น อันตรายไม่กรายกล้ำ

จุดเริ่มต้นแห่งกำเนิดเรื่องราวทั้งปวง อยู่บนเหนือหัวนี่เอง พวกเรากำลังจะปีนขึ้นไป เพื่อทำให้มันเดินทางไปสู่จุดจบบทอวสานเต็มรูปแบบ!

ไม่น่าเชื่อ...ช่วงเวลาโลกแค่หนึ่งรอบจันทรคติ จันทร์เพ็ญเต็มดวงล่วงสู่คืนจันทร์ดับที่รออยู่ข้างหน้าในอีกไม่กี่ชั่วโมง มีเรื่องราวก่อเกิดมหาศาล ทั้งอัศจรรย์พันลึก เกินความคิดนึกในชีวิตมนุษย์วันนี้และวันข้างหน้า

15 วันยาวนานปาน 15 ปี มีครบทุกรสชาติ อาจมากกว่าหนังไทยสมัยนั้นที่ชอบโม้...บู๊ โหด มันฮา เศร้าเคล้าน้ำตารันทดทรวงที่เรียกคนดูวิกแตก!

ลุงพรานเริ่มปีนคนแรก ทิ้งช่วงห่างกว่าหนึ่งช่วงตัวบักสมสะพายปืนโตไต่ตามคล่องแคล่วเยี่ยงวานรน้อย

คุณนงเป็นคนที่สาม คุณชาติไม่ยอมทิ้งไม้เท้าคู่กาย พยายามตะกายตามต้วมเตี้ยม...

"อยู่บนโน้นต้องใช้อยู่ดี"...เหตุผลนี้ชัดเจน ไม่มีคนเถียงชนะ

ผมรั้งท้ายระวังหลังให้ทุกคน แต่ตามองมักมองเลยแผ่นหลังกับก้นหนุ่มข้างหน้า ไพล่ขึ้นไปหาบั้นท้ายกลมกลึงถัดไปทุกที กล้ามเนื้อรัดรึงเคร่งครัดแข็งแรงของ "สะโพกดินระเบิด" นั้น ขยับอย่างมีชีวิตชีวา มือคว้าตีนยันไม่ผิดพลาด แถมคอยเหลียวหลังเตือนคู่หมั้นอย่างห่วงใย ให้จับตรงโน้น เหนี่ยวตรงนี้ อย่าจับกิ่งนั้น มันผุ...

หลายครั้งดวงตาคมปลาบคู่นั้นแลเลยข้ามหัวคู่หมั้นที่ก้มหน้าระวังจังหวะปีน...ตาหวานซึ้งยิงมาที่ผม ใบหน้าอันชุ่มเหงื่อแต่ประกายตางามระยิบส่งยิ้มเติมพลังใจ แค่นั้นผมก็รู้สึกเป็นพระคุณล้นอก...

เราผ่อนปรนชู้ทางกาย ลดเหลือเพียงชู้ทางใจ ไม่ช้าบาดแผลในวัยหนุ่มสาวฉกรรจ์ ย่อมเยียวยารักษาตัวมันเองด้วยกาลเวลาผู้พิชิตและชนะทุกสรรพสิ่ง

ถึงตอนนี้ จิตใจผมเบิกบานยิ่ง หวนคำนึงถึงอมตะวาจาองค์ปู่...

"ก้าวข้ามบาปศีลข้อ 3 สำเร็จ ก็ข้ามฝั่งมาถึงที่นี่ได้ชั่วคราว"!!!

ฟากฝั่งมหานทีสีทันดรสุดขอบจักรวาลใต้มหาสมุทรล้ำลึกไม่มีอยู่จริงบนปฐพีมนุษย์นั้น...ผมใคร่กลับไปเยือนอีกสักคราและอีกครา จิตโหยหามิรู้เบื่อ...เพื่อสัมผัสมหัศจรรย์หนึ่งเดียวในชีวิตไม่รู้จบ

"ฮึ่บ...โฮ้ย ถึงแล้ว ไอ้สมโว้ย ยื่นมือมา"...

เสียงลุงพรานแว่วเบื้องบน ทำลายฝันกลางเวหาของผม เหลียวมองข้างหลัง ร่างห้อยอยู่กลางอากาศสูงพอแรง ขืนขาดสติเหยียบพลาด ไม่คอย่นตายก็ต้องมีแข้งขาหัก

รวมสติร้องบอกคนข้างหน้า..."อีกนิดเดียว คุณชาติอย่ารีบ"...

เสียงตอบอืออาปนหอบเหนื่อยจากหนุ่มทรหดชาวกรุง อีกพักใหญ่ 5 ชีวิตก็ขึ้นไปนั่งพักเหนื่อยบนขอบผา ผมมองเวลาเพิ่งจะ 9 โมงเช้าเล็กน้อย ยังต้องเดินแหวกป่าย้อนไปหาถ้ำทางขวามือ เราไม่เร่งร้อนทำเสียงดังเผื่อพรรคพวกรู้ตัว ตกลงกันว่าอยากทำให้ 4 ชีวิตในถ้ำเซอร์ไพรซ์

ฟ้าใสครามเบื้องบนแลงามตา ผมสูดอากาศบริสุทธิ์เต็มปอด ลุงพรานบอกจิบน้ำกันก่อน ค่อยเดินหน้าก้าวสุดท้าย!

ฉับพลัน...นภาที่แจ่มกระจ่างไร้เมฆา กลับวูบสลัวทันควัน เมฆดำก้อนโตเคลื่อนมาจากไหน เข้าบดบังสุริยเทพ เงาดำห่มคลุมป่าริมผาที่พวกเรานั่งพัก มืดครึ้มวังเวง

ลมเย็นระรื่นชื่นใจ เปลี่ยนเป็นกระแทกตูมตามอื้ออึง

เอาเข้าแล้วไง...จิ๊กโก๋ปากซอยเจ้าถิ่นทักทายผู้มาเยือนด้วยไม้แข็ง!!!

--------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

ธรรมมะสวัสดียามค่ำคืนนี้ครับ
ฝันดีราตรีสวัสดิ์ทุกท่านครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่านครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

สวัสดียามเช้าวันจันทร์ครับคุณอา Wanwi และทุกท่าน

 

อรุณสวัสครับคุณอา และทุกท่าน

 

กราบสวัสดีอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
อากาศร้อนรักษาสุขภาพด้วยนะครับ วันหยุดได้ลิ้มรสวรรณกรรมที่ถ่ายทอดวีรกรรมของลุงเอกซ์
สองสามท่อนพอคลายร้อน ขอบคุณอาจารย์ครับ มั่งมีศรีสุข พบเจอแต่สิ่งดีๆ ไม่มีทุกข์ครับผม

 

เป็นการปูเสื่อข้ามทวีปที่ต้องรีบเขียนให้อ่าน
วันนี้จะต่อเติมเสริมตอนอย่างหนำใจแฟนๆ
แต่ตอนนี้เก็บเสื่อก่อน หิมะตกอีกแย้ว-ฮ่า

 

อ้าาวจริง ร้อนจังน้องน้อต วันหยุดอยู่บ้านก็ค่อยยังชั่ว เปิดงานวันนี้เห็นใจผู้ตะกายฝ่าลมร้อนไปทำงานด้วยรถเมล์ ขับรถมีน้ำใจแบ่งปัน ให้ผู้ด้อยกว่าไปก่อน อย่าเร่งร้อนเอาสะดวกใส่ตนอย่างเดียว สังคมร้อนรุ่มก็ผ่อนคลาย พออยู่กันได้

---ขอบคุณคำพร อ่านแล้วหายร้อน

 

ขยับธรรมะผ่อนปรนจิต
คิดดี-ทำดี-พูดดี ลพ.จรัญ...

คิดพูดดี.......มีที่ตน
บังคับคน......ได้ไฉน
ใฝ่ทำดี........รี่สร้างไป
พึงตรึกใจ.....ให้ทำเอง!

 

วิวคลายร้อนน้องมากิ
เขียนผ่อนปรนอบอ้าว...

หนูขี่ฟาง.......ต่างม้าแกะ
หรือตัวแพะ.....ชวนฉงน
ทุ่งลอมฟาง.....สรรสร้างดล
มีหรือจน.........คนกินข้าว!

 

จากวิวน้ำต่อด้วยวิวทุ่ง
น้องเมษส่งมางามๆ...

เรือเรียงราย.......คล้ายกองทัพ
เตรียมสำหรับ.....จับมัจฉา
คิมหันต์ร้อน.......อ่อนกายา
เหลือนำ้-ฟ้า.......อิงอาศัย!

 

สวัสดีเช้าแรกที่ทักมาน้องไฟนอล
มีความสุขกับการงานต้นสัปดาห์ครับ

 

ทักจากเหนือน้องไทยฯ ไม่บอกว่าร้อนรึเย็น
ก็สันนิษฐานว่าเหงื่อหยดพอกับภาคอื่นๆ

 

อีกหนึ่งทักปจว.น้องปราย จิ้มตอบแล้วรีบเผ่นเข้าสนง.วันนี้งานรอเซ็นเป็นเข่ง สวัสดีช่วงเช้าทุกท่าน พบกันบ่ายตามปกติ ทำงานอย่างมีความสุขทุกท่าน

===งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข!===

---คำขวัญยุคพระเจ้าเหา เอามาใช้ได้ยันโลกแตก