เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สมพรปากน้องเรย์

 

พรพระโพธิสัตว์ข้ามฟ้า
เทวาจงอำนวยพรตาม
คำสอนหลวงปู่

 

คุณพุทธฯเป็นนักสะสมมีวิธีเก็บวัตถุมงคลใช้ได้
ขอให้ได้พระดีเข้ารังอยู่เรื่อยๆ โมทนาบุญครับ

 

ตรุษจีนปีนี้ อยู่ในวาระมงคลหลายบวก
พรดีที่น้องคัมภีร์ส่งมา ก็ขอให้ย้อนกลับ
เป็นทวิน แอ็็คชั่น ทั้งตัวน้องกับครอบครัว
มีความสุขสดชื่นสมหวังทุกประการตามนั้น

 

ได้ร่วมทำบุญห้องน้ำกับหลวงตาตามอัตภาพโดยการแนะนำหนูมุก็โอเค ...ส่วนความฝันถ้าว่าอย่างนักตีตัวเลขที่ผมฟังๆมา ฝันเห็นพระก็เลข 8 เห็นดวงแก้ว ก็เลข9 หรือ 0 กลมๆ รวมแล้ง 809

---ฟังไว้พอเพลินๆ เจริญเรื่องราว แต่จะแม่นยำหรือเปล่า ต้องยกให้หนูมุผู้เป็นเจ้าของความฝัน ผมเพียงไขไปตามลายแทง

 

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวกไช้
สวัสดีปีใหม่จ้า

 

วันนี้วันไหว้ ขอให้หนูชุรับพรดีๆ
จากเทพเทวาทุกชั้นฟ้ากลับไป
มีแต่ความสุขทั้งครอบครัว

 

น้องเสฯอวยพรดีมาก

 

สุดยอดแห่งพรหลวงพ่อกวย
ที่ไม่ต้องมีสิ่งใดต่อเติมเสริมแต่ง
คำอวยพรบทนี้ศิษย์ทั้งปวงรับรู้ สถิต
อยู่ในดวงใจยาวนาน-สาธุครับ

 

ปีใหม่ไทยก็ผ่านแล้ว ตรุษจีนยืนเคาะประตูอยู่หน้าบ้าน อีกไม่กี่อึดใจ ปีใหม่จีนก็เป็นวันวาน สมดังคำว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

ด้วยเหตุนี้ เราอย่าเสียเวลา เชิญเข้าป่าให้รื่นเริงใจดีกว่า...ปูเสื่อรอได้เลยครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...คืนนี้ผมจะปีนขึ้นไปรับลมชมวิวรัตีิกาล เขม้นมองแสงดาวระยิบนับล้านดวงบนนั้น หากน้ำค้างไม่พร่างพรมจนหนาวเหน็บ ที่บนนั้นเหมาะยิ่งนักต่อการอยู่ยาม ทุกองศาเปิดกว้างเห็นทุกอันตรายที่จะดอดเข้ามาเยือน!!!
====================

อากาศเย็นกำลังสบาย ผมนั่งหันหลังให้หมู่คณะเบื้องล่าง ตาจับจ้องผ่านม่านดำมืด ไฟฉายเหน็บเอวใกล้มือซ้าย ไอ้ห้านัดเพื่อนยากวางข้างกายด้านขวา พร้อมคว้ายิงไม่ต้องเสียเวลาเล็ง

บุหรี่รสฉุนจัด ขจัดความเหนื่อยล้าแลง่วงเหงาหาวนอน พับผ้าขาวม้าสำรองต่างหมอน ผมเอนตัวนอนหงาย ปลดปล่อยสายตาพุ่งปะทะหมู่ดาวดารดาษผืนฟ้า ทำให้ห้วงนภาราวโดนโปรยปรายด้วยกากเพชร ดูครั้งไหนก็ชวนตื่นตาตื่นใจ

ความเย็นยะเยือกยังไม่เป็นอุปสรรค ผิวกายนี้เริ่มกร้านเกินกว่าอากาศโหดบนภูผาจะชอนไชบดขยี้ให้สะท้าน

บุหรี่หมดมวน ผมอัดอึกสุดท้ายเข้าปอดแล้วขยี้ดับกับพื้นหิน ตาเริ่มหรี่ ใจล่องลอยเข้าสู่ภวังค์ แสงดาวในดวงตาเลื่อนเข้ามาเห็นด้วยหน้าต่างดวงใจ...

"แกร็กกก"!

ผมผวาคว้าปืน พลิกตัวคว่ำในท่าพร้อมยิง ด้านล่างตรงหัวนอนปรากฏเงาตะคุ่ม แต่ความมืดทำให้ตาพร่า เห็นไม่ถนัด

"ชู่วว์ จุ๊ย์ จุ๊ย์ นงเองค่ะ"!!!

อ้าว...เธอยังไม่หลับไม่นอนพักผ่อน มาทำอะไรในที่โจ่งแจ้ง สุ่มเสี่ยงกับทุกสายตา ทุกข้อครหา

"คุณนง"...

ผมกระซิบอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ปากแห้งผากน้ำลายเหนียวหนึบ ติดอ่างพูดไม่ออก เงาดำเคลื่อนเก้ๆ กังๆ ขึ้นมา ในอ้อมแขนเธอมีผ้าผืนหนึ่ง ที่แท้เธอกลัวผมหนาว เปลี่ยวดำเล่นงาน

ตื้นตันในอก จุกพูดไม่ออก เธอยื่นผ้าผืนหนาอบอุ่นให้ผมเงียบๆ ผมจ้องหน้าในความมืดสลัวลางเลือนมีแต่แสงดาวเป็นเพื่อน ขอบฟ้ากว้างไกลโพ้นดั่งมีดาว 2 ดวงเลื่อนเข้ามาใกล้

อา...ประกายดาวในดวงตาเธอ!

นาทีนี้ีความกระจ่างของแผ่นฟ้ากับแสงแห่งหมู่ดาว สะท้อนเห็นเสี้ยวหน้าเธอรำไร...

"มานี่"...ผมดึงแขนเธอเข้ามาหาตัว ร่างกลมกลึงเอนตามมือง่ายดาย ผมคลี่ผ้าห่มคลุมตัวเธอไว้ เท่ากับเรานั่งคลุมโปง ผนึกร่างอยู่ในผ้าห่มแค่คอด้วยกัน

ไออุ่นสองร่างพวยพุ่งออกมาประสานกลมเกลียว กลิ่นไอสาวแตะจมูก...กลิ่นละมุนแสนคุ้น ยิ่งวันแม้นอยู่ใกล้แต่เหมือนไกลสุดขอบฟ้า

แปลก...ความใคร่ในภาวะตื้นตันล้นทรวงไม่บังเกิด ความเหนื่อยบวกประหลาดใจจู่โจม และกฏเหล็กนักเดินป่า ห้ามทำอุบาทว์บัดสีบัดเถลิงกลางดินหินทราย หน่วงห้ามไว้

ไม่เหมือนนาทีเผชิญหน้ากองทัพหมาป่าที่รอฉีกกะชากเนื้อเบื้องล่างใต้ต้นไม้ใหญ่ในป่าหฤโหด บนต้นไม้หว่างคาคบ ดำฤษณาผมพลุ่งพล่านต้องสะกดทับสุดชีวิต ปวดมวนท้องน้อยยังกับโดนมืออสุรกายแห่งความใคร่บิดกล้ามเนื้อแถวหัวเหน่าทั้งคืน!

"คุณชาติละครับ?"...ที่สุดก็อดกระซิบถาม ผ่านมุ่นมวยผมสลวยที่ผมก้มหน้าฝังอย่างรัญจวนใจไม่ได้...

==========(ยังมีต่อ)==========

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย***

 

ปีนี้เปิดเน็ตเค้าว่าเทพเจ้าไฉ่ชิงเอี้ย จะมาเวลาห้าทุ่มของวันที่15-เวลาตี3ของวันที่16นะค่ะ. ส่วนที่นี้จุดประทัดจุดพลุกันตั้งแต่เมื่อก่อนเที่ยงคืนนิดหน่อยยาวจนตีสาม. ไม่ต้องถามหาอากาศบริสุทธิ์กันเลยทีเดียว. ส่วนวันนี้ตอนบ่ายก็จุดตั้งแต่บ่ายโมงถึงบ่ายสาม. และคงได้ยินติดต่อกันไปอีกหลายวันเพราะแต่ละหมู่บ้านเค้าจะมีเวลาฉลองปีใหม่ไม่เหมือนกัน.
ขอให้ปีนี้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง การงานก้าวหน้าค่ะ

 

(ต่อ)..."เหล็กไหล"ฯ
~~~~~~~~~~~~

"ให้ยานอนหลับกับแก้ไข้ไปค่ะ"...

สำเนียงเธออู้อี้เพราะศีรษะและใบหน้าซบกลางหว่างอก ตาหลับพริ้ม ผมสูดกลิ่นหอมจากเส้นผมนุ่มราวใยไหมไม่รู้เบื่อ...

ความรักช่างเหมือนสายน้ำ มันถะถั่งหลากหลั่ง ไหลไม่เคยหยุด บางตอนสายธารขอดแห้ง แต่เมื่อได้รับการเติมน้ำจากฟากฟ้า มันก็เอ่อล้นไหลต่อไป

ผมได้แต่พิศวงว่า รักต้องห้ามระหว่างสองเรา จะดำเนินไปสุดสิ้นที่สถานีปลายทางเมื่อใด เส้นทางวันเวย์ไร้ตั๋วเที่ยวกลับ ไปแล้วไปลับ...

จะเป็นเมื่อตอนที่เราเดินทางกลับถึงเหมือง หรือวินาทีที่คุณชาติสิ้นสุดความสะกดกลั้น ระเบิดออกมาคาดคั้นหาความจริงกับผมเยี่ยงลูกผู้ชาย...

บางทีรักนี้ถึงกาลอวสาน เช่นผีเสื้อที่บินว่อนในฤดูใบไม้ผลิ ฤดูแสนสวยแต่แสนสั้น แล้วมันก็เลือนสลายไปเมื่อดินฟ้าเปลี่ยนฤดูกาล

คืนนี้อาจเป็นคืนสุดท้ายที่เรามีโอกาสอยู่แนบชิด?...

คุณนงคงครุ่นคิดแบบเดียวกัน เธอจึงตัดสินใจไม่แคร์สายตาลุงพรานกับบักสมที่คงยังไม่หลับ ต่อให้หลับแล้วก็เป็นพรานระแวงไพร สามารถตื่นรับรู้ สดับสำเนียงเสียงเคลื่อนไหวฝีเท้าที่ย่องผ่านได้เสมอ

ผมกระชับอ้อมแขนแน่นเข้าอีกนิด ถ่ายเทความอบอุ่นให้เธอมากขึ้นอีกหน่อย หัวใจเต้นตึกตักประสานเสียงได้ยินผ่านทรวงในความเงียบ เหนือโขดหินเปลี่ยว กาลเวลาถดถอยห่าง ไม่รับรู้การมีอยู่ของเวลา นาฬิกาเดินเร็วช้าใครเล่าสน!?

ความรัก ความทรงจำงดงามที่มีต่อเธอ ให้ความรู้สึกที่รื่นรมย์...แปลกพิลึกเหลือดี ที่ผมไม่มีความรู้สึกเลยว่ากำลังจะสูญเสียเธอไป...

ถึงวันหนึ่งเราก็ต้องจากพรากกันอยู่ดี ผมสมควรเก็บความทรงจำแสนล้ำค่านี้ไว้ ดีกว่าหมองเศร้าอย่างไร้ประโยชน์กับมัน

มีไอ้บ้าคนหนึ่งเขียนไว้เฉียบขาด ให้สติปัญญาเฉียบแหลม ให้รู้จักตักตวงความสุขใส่ชีวิตเหมือนเดินไปบนสายรุ้ง ดีกว่านำหัวใจจมดิ่งสู่อเวจีแห่งความทุกข์ระทม

ข้อเขียนบอกไว้ง่ายนิดเดียวว่า...

"คุุณจะสูญเสียได้อย่างไร ในเมื่อคุณไม่ได้เป็นเจ้าของ"!!!

แค่คิดตรงนี้ น้ำตาแห่งความสุขก็เอ่อล้น!

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

ข้อเขียนบอกไว้ง่ายนิดเดียวว่า...

"คุุณจะสูญเสียได้อย่างไร ในเมื่อคุณไม่ได้เป็นเจ้าของ"!!!

แม้แต่ร่างกาย ยามตายมาถึงก็เอาไปไม่ได้......

 

ตรุษจีนนี้ขอให้รวยๆๆๆกันทุกๆท่านด้วยครับ ลูกสาวสองคนยังไม่ได้ทวงอั่งเปาจากผมเลย..อิอิ

 

ความรักหนอความรัก วันวาเลนไทน์ เพิ่งผ่านไป กระแสแห่งความรักของพรานเอ็กซ์กับคุณนง. ลอยอบอวนในหน้ากระทู้นักขุดกรุเลยครับอา.

 

น้อมกราบส่งหลวงพ่อครับ

 

ขอให้ทุกท่านโชคดีมีความสุขตลอดปีตลอดไปครับ

กราบขอบคุณ คุณน้า Wanwi กับสองท่อนที่ส่งมาให้คลายเหงาครับ

กราบลาหลวงปู่เปลี่ยน ครับ

สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ ขอกราบแลอัญเชิญพุทธดำรัสมาแสดงดังนี้

ดูกรภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ เราขอเตือนพวกเธอว่า
“วยธมฺมา สงฺยารา อปฺปมาเทน สมฺปาเทถ” แปลว่า
“สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา พวกเธอจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด ฯ”

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒ ทีฆนิกาย มหาวรรค ในบท “มหาปรินิพพานสูตร ”

 

สวัสดีปีใหม่ตรุษจีนเฮงๆรวยๆครับ พี่วันและ fc ทุกท่าน

ผมได้รับพระแล้วครับ อารมณ์แรกที่รู้สึกอิ่มครับอิ่มเอมใจบอกไม่ถูกแม้ยังไม่ได้เปิดกล่องเลยครับ

กราบถวายความอาลัยและน้อมกราบถวายสักการะหลวงพ่อเปลี่ยน พระผู้เป็นเนื้อนาบุญของโลก พุทธบุตรของพระชินศรีสู่แดนแก้วอันเกษมพระนฤพานเทอญ

 

ช่วง 2 วันที่ผ่านมา เห็นแต่ละท่านเล่าเรื่องราวของสัตว์เลี้ยงซึ่งได้อ่านแล้ว ทำให้นึกเห็นภาพเลย ส่วนผมเรื่องบรรยายด้วยตัวอักษรไม่เอาไหน จึงต้องใช้ภาพเป็นตัวช่วยให้เล่าเรื่องราวแทน

เมื่อวานนี้ผมได้มีโอกาสไปทำงานทาง อ.ปะทิว ซึ่งต้องผ่านทางเข้าบ้านสวนคุณสารภี เสร็จจากงานขากลับก็เลยแวะเยี่ยมทั้งคนทั้งตูบ ก็พบว่าสมาชิกที่พิการ 2 ตัวคือเจ้าสามแก้วและน้ำว้านั้น ได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดี น้ำว้าน่าสงสารที่สุด มีแผลกดทับที่ขาอยู่บ้าง แววตาเขาดูเศร้ามาก เดินไม่ได้ ต้องใช้แผ่นผ้ารองซับ มีมุ้งครอบกันยุงให้ในตอนกลางคืน



ส่วนเจ้าสามแก้ว ผมไม่ได้ถ่ายรูปมา เนื่องจากเวลาใครเดินเข้าไปถ้าผิดกลิ่นที่ไม่ใช่คนเลี้ยง เขาจะตื่นกลัวมาก เลยยืนดูอยู่ห่าง ๆ เมื่อก่อนเขาเอาไว้ในกรง แต่ตอนนี้เขายอมไม่อยู่กรงแล้ว จึงได้ล่ามโซ่เอาไว้ ให้เดินเล่นได้เป็นบริเวณกว้าง คนเลี้ยงจะจูงพาไปเดินเป็นเวลา เพื่อให้เขาได้ไปขับถ่ายและเดินเล่นคลายเครียด

นอกจากที่นี่จะสงเคราะห์หมาจร หมาที่เขาเอามาทิ้ง หมาพิการ หมาป่วย และหมาที่คนเขาไม่ต้องการแล้ว ยังได้สงเคราะห์แมวไว้อีกประมาณ 20 ตัว โดยได้ปลูกโรงเรือนไว้อีกฟากหนึ่งของลำธาร ซี่งห่างจากบริเวณบ้านออกไปหน่อย ผมขอเรียกว่าคอกแมวก็แล้วกันนะครับ เนื่องจากสร้างขึ้นง่าย ๆ กั้นฝาด้วยไม้ไผ่กันไม่ให้แมวออกมาข้างนอก เคยมีแมวหลุดออกมา แล้วถูกหมารุมกัดตายไป ไม่มีใครสามารถห้ามได้ทันเพราะหมาหลายตัวรุมกัดกัน กว่าคนเลี้ยงจะออกถึงได้ก็ต้องใช้เวลา เพราะคอกแมวอยู่ห่างจากบ้าน



แมวที่นี่ก็เหมือนหมา คือแมวจร แมวที่บาดเจ็บ แมวที่คนเอามาปล่อย คนที่บ้านสวนฯ ไปพบเจอเข้า ก็จะเก็บเอามาเลี้ยงไว้ที่นี่ ผมไม่ได้เดินเข้าไปใกล้คอกแมวนะครับ เนื่องจากพอมีคนแปลกหน้าเข้าไป เขาจะตกใจกลัว และจะหาทางมุดหนีออกจากคอก เพราะสภาพคอกตอนนี้ไม่ค่อยแข็งแรง ฝากั้นทำด้วยไม้ไผ่ที่ผ่านกาลเวลามานาน บางส่วนก็จะผุ เกรงว่าถ้าแมวหลุดออกมาก็จะถูกหมารุมกันเอาได้

นอกจากหมา แมว แล้วอย่าคิดว่าหมดเพียงเท่านี้นะครับ เพราะที่นี่ก็มีวัวอยู่ด้วยอีก 3 ตัว ทางบ้านสวนไปไถ่ชีวิตมา รอดจากการถูกฆ่าชำแหละขายเนื้อ วัวทุกตัวอ้วนท้วนสมบูรณ์ดี ไม่ได้ปล่อยให้กินแต่หญ้า แต่เขาจะไปขอเปลือกสับปะรดจากแม่ค้าขายผลไม้ เอามาให้กินอยู่บ่อย ๆ





คิดว่าคงจะหมดเท่านี้ แต่เดี๋ยวก่อนนะครับ ยังมีไก่ซึ่งบินลงมาจากป่าบนเขา เข้ามาในบริเวณบ้าน แล้วถูกหมารุมกัดเอาจนขนหลุดไปเกือบหมด กว่าที่เจ้าของบ้านจะออกไปช่วยไล่หมาออกไปได้ ไก่ก็นอนนิ่งไปซะแล้ว เขาจึงได้อุ้มเอาไก่มาไว้ในบ้าน ช่วยปฐมพยาบาลให้ จนมันฟื้น จึงได้เลี้ยงมันไว้ในกรงตลอดไม่กล้าปล่อยออกไป ด้วยกลัวว่าจะถูกหมารุมกัดเอาอีก จากไก่ป่ากลายเป็นไก่กรงไปซะแล้ว



ลองสังเกตเดือยไก่ดูนะครับว่ายาวขนาดไหน



จากการที่ได้คุยกันในวันนี้ ทำให้ได้รู้ว่า การเลี้ยงหมาที่นี่นั้นต้องใช้ข้าวสารวันละไม่ต่ำกว่า 5 ถัง แล้ววันถัดไปก็จะใช้ไม่ต่ำกว่า 6 ถัง คือเอาไปให้หมาในป่าบนเขาด้วยวันเว้นวัน กล่าวคือถ้าเมื่อวานหุง 5 ถัง วันนี้ก็จะหุง 6 ถัง พรุ่งนี้ก็หุง 5 ถัง วันถัดไปก็หุง 6 ถัง สรุปคือหมาข้างนอกที่อยู่ในป่า (หมาที่เกิดจากคนงานกรีดยางชาวพม่านำมาเลี้ยงไว้ พอเจ้าของสวนตัดต้นยางขายไม้หมด คนงานพม่าก็จะย้ายไปอยู่ที่อื่น ทิ้งหมาให้ออกลูกไว้เป็นจำนวนมาก) พวกนี้จะได้กินกัน 2 วันครั้ง หรือวันเว้นวันนั่นเอง

ในการเอาข้าวไปให้หมา ก็จะใช้วิธีผสมกับอาหารเม็ดบ้าง เนื้อไก้ต้มบ้าง ซี่โครงไก้ต้มจนเปื่อยผสมบ้าง รวมเฉพาะค่าไก่อย่างเดียววันละไม่ต่ำกว่า 2,000 บาท ตอนนี้เป็นหนี้แม่ค้าไก่อยู่ราว ๆ สองหมื่นกว่าบาท ซึ่งเป็นหนี้เก่าก่อนที่พวกเราจะเข้ามาช่วยเหลือเรื่องข้าวสาร

การให้อาหารหมาที่นี่ถ้าให้ข้างนอกด้วยจะเริ่มให้ตั้งแต่ตีหนึ่งกลางดึก เนื่องจากผู้คนหลับกันหมดไม่มีใครเห็น เพราะการให้อาหารหมาจรมีบางคนจะต่อต้าน แล้วเขาจะคอยสังเกตดูว่าได้กินกันครบมั้ย ตัวไหนไม่กินก็ต้องดูต่อว่าป่วยมั้ย หมาเด็กก็ต้องคอยดูไม่ให้หมาใหญ่มาแย่งกิน กว่าจะแล้วเสร็จบางวันถึงตีสี่เลยก็มี ใครที่ไปหาคนที่บ้านนี้ควรจะไปในช่วงเวลาหลังเที่ยงไปแล้วจะดีที่สุด

สิ่งที่คนบ้านสวนทำอยู่นี้ สำหรับผมนับว่าเป็นสิ่งที่หนักหนาสาหัสเอาการเลย สำหรับบ้านที่มีแต่ผู้หญิง 3 คน ไหนจะดูแลหมาที่ป่วยอีก ทั้งแมว วัว ไก่ หรือว่านี่เป็นภาระหน้าที่ที่พวกเขาต้องกระทำ หรือเป็นวิบากกรรมที่พวกเขาต้องชดใช้ หรือเป็นผู้มีเมตตาในพรหมวิหารสี่กันแน่หนอ ใครก็ได้ช่วยบอกผมที