เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ใช่-ช้าหมด อดแน่น้องไพเรทฯ
ร่วมโมทนาก็แล้วกัน บุญได้จริง

 

ขออภัย-ข้ามชื่อน้องเมษฯไปจึ้งนึง
ประสาสว. ตาลายง่ายอย่าถือสากัน
น้องเมษฯลำดับถัดจากท่านบก.ใหญ่

 

ลำดับตารางบุญที่สมบูรณ์ 18 ท่าน
เพิ่มคุณพัฒนาเป็นผู้บริจาครายที่19
ขอบคุณ-น้องต้อดครับ

 

โพสท์นี้ สำมะคัญเป็นโพสท์สุดยอดของคุณพ่อมือใหม่ น้องบาสฯหนึ่งในสมาชิกที่เหนียวแน่นของกระทู้ หายไปนานเดือนที่แท้เตรียมตัวเป็นคุณพ่อป้ายแดงนี่เอง

---ไม่มีอะไรเหนือกว่า ขอให้บารมีคุณพระรัตนตรัยและหลวงปู่ดู่คุ้มครอง หนูน้อยณิชา สมาชิกอายุน้อยที่สุดของกระทู้นี้ มีสุขภาพแข็งแรง ปลอดภัยตลอดไป ให้คุณแม่มือใหม่หัดขับสุขภาพดีอย่ามีอุปสรรคขัดข้องใดๆในการดูแลน้องณิชาด้วย

ผมเห็นด้วยกับท่านบก.ว่า น้องณิชา ช่างคิ้วดำ แก้มแดง-หน้าแดงยังกับกวนอู เป็นเด็กน่าชังเสียนี่กระไร บุญรักษา สาธุ

 

ทุกพรที่น้องบาสฯมอบมา สนองกลับ
ไปหาทั้งครอบครัวอันอบอุ่นอย่ารีรอ

 

แม่นแล้วน้องไทยฯ สมาชิกใหม่
ในช่วงปีใหม่-เป็นพรอันประเสริฐ

 

หนูชุฯในฐานะคุณแม่มือเก่า อวยพรงดงาม
น้องบาสฯก็อยู่ไม่ไกลแถวนั้น ติดขัดอันใด
ก็ปรึกษาหนูชุฯมืออาชีพได้

 

ยินดีคุณพัฒน์ มอบพระมาให้สมาชิก
ได้ทำบุญมากมาย เรื่องแค่นี้ เล็กน้อย

 

น้องปรายฯจองช้าเกือบตกรถ
ดีว่ามีที่นั่งเสริมสุดท้าย แต่โอนไว
วันจันทร์จะทะยอยส่งพระให้สมาชิก

 

ท่านบก.ช่างสังเกต แถมทายยาวไปไกล-ฮ่า

 

ที่สุดแล้ว คุณพัฒน์ก็ไม่ยอมตกรถบุญต้นน้ำ
ขอบคุณและโมทนาบุญครับ

 

เป็นความชื่นใจ โชคใหญ่ โชคดีเช่นที่น้องมากิว่า

---ผมอยากตั้งข้อสังเกตนิดนึงว่า หนุ่ม-สาวไทยสมัยนี้ที่มีฐานะ พอดูแลตัวเองได้ มักไม่ค่อยอยากมีลูก อ้างสารพัดว่า...เด็กสมัยนี้เลี้ยงยาก...กลัวลูกลำบาก...กลัวสังคมอันตราย ปัญหาวัยรุ่น-ยาเสพติด...หรือ มีลูกเป็นห่วงผูกคอ เพราะสมัยใหม่รักง่าย หน่ายเร็ว เลิกกันง่าย ทะเลาะแล้วแยกทางสะดวก...ฯลฯ

ผมว่าคนที่คิดแบบนั้น มีส่วนไม่ช่วยชาติ เพราะอนาคตอีกสัก 5-60 ปีข้างหน้า ประเทศจะเต็มไปด้วย"ลูกหลานต่างด้าว"...ลูกคนไทยไม่ยอมเกิด อีกสัก 100 ปีก็จบกัน พม่ายึดเมืองไทยโดยไม่ต้องใช้อาวุธให้ล้มตายเป็นเบือเช่นสมัยโบราณ

ฝากเป็นข้อคิดเล็กๆ สำหรับหนุ่ม-สาวในวัยสร้างครอบครัว มีฝาละมี หรือมี ภรรยาแล้ว ต้องมีลูกนะ อย่าลืม อย่าให้ถึงกับต้อง"จ้างมีลูก"เหมือนญี่ปุ่น กับ สิงคโปร์

 

โมทนาบุญต้นน้ำครับท่านบก.
วันจันทร์จัดส่ง ที่เก่า เวลาเดิม

 

โมทนาบุญต้นน้ำกับน้องเมษฯ
ทั้งพรดีที่มอบครอบครัวน้องบาสฯ

 

ขอบคุณและโมทนาบุญท่านพุทธฯ
เจริญในธรรม สมนามยูสเซอร์เทอญ

 

อือ-อ่านตรงนี้ เข้าใจความรู้สึกของการเป็นคุณพ่อป้ายแดงที่มากท่านในนี้ก็คงผ่านสถานะนั้นมาแล้ว อยากบอกน้องบาสฯว่า ใจเย็น ช่วยน้องแหนเลี้ยงน้องณิชาไปสัก3 เดือน-6 เดือนแล้วจะรู้ว่า ความรัก ความห่วงใย ลูกเต้าครอบครัว กับหน้าที่การงาน เดี๋ยวมันก็จัดสรรเวลา แบ่งแยกให้ลงตัวจนได้ โดยไม่ต้องเริ่มต้นทำงานอื่นใหม่ เหมือนเริ่มต้นนับ1ซึ่งจะทำชีวิตยุ่งกว่าเดิมอีกมาก

 

เรียนคุณรุ่งฉวี... หลวงพ่อทองอยู่ผมรับปากแล้ว ต้องจัดให้แน่นอน แต่จะเป็นเที่ยวหน้าในปลายสัปดาห์นี้ กับ"กลาง-คชสีห์" ซึ่งเป็นลำดับสุดท้ายของพระดี ทุกภาคทั่วไทย

---ข่าวดีอีกอย่างคือ สมเด็จที่หักนั้น หักส่วนฐานไม่เกี่ยวข้ององค์พระเลย ผมจะไม่ต่อให้ ให้เอาไปติดกาวต่อเอง หรือให้ช่างมีฝีมือซ่อมไม่เห็นรอยก็ตามสะดวก ราคาก็คิดเพียง พระพุทธ-พระธรรม-พระสงฆ์ ให้ทำบุญกับเว็ป

 

โมทนาบุญครับคุณเอ
วันจันทร์ส่งพระ ถ้าให้ดี
ส่งชื่อ-ที่อยู่ไว้อีกทีก็ได้
เผื่อการจัดเก็บรายชื่อตกหล่น

พักเที่ยงแล้ว เจอกันช่วงบ่าย
หากมีแรงเหลือไปเที่ยวป่ากัน
ถ้าหมดแรงจิ้ม ก็เป็นพรุ่งนี้

 

สวัสดียามเที่ยงคุณอาและเพื่อนสมาชิกนักขุดฯ แสนน่ารักทุกท่านค่ะ
ก่อนอื่นขออนุโมทนากุศลกับทุกท่านที่ร่วมบุญกันอย่างคึกครื้นรื่นรมย์สมอุรา และยินดีต้อนรับสมาชิกคนล่าสุดอย่างน้องณิชาด้วย ขอขอบคุณหลายท่านที่ชื่นชอบเรื่องเล่าจากเด็กน้อยยุค 80 และยินดีจัดให้ค่ะ

สุรินทร์สมัยโน้นมีเรื่องราวระทึกขวัญมากมายสำหรับชาวบ้านตามแนวตะเข็บชายแดน อันเนื่องมาจากสงครามภายในของประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งส่งผลกระทบมาถึงชาวบ้านฝั่งไทยด้วย
แม้ว่าบ้านอยู่ในเขต อ.เมือง อยู่ห่างจากชายแดนค่อนข้างไกล ก็ยังได้ยินเสียงปืนใหญ่ดังมาเป็นระยะค่อนข้างชัดเจน และมักจะได้ยินผู้ใหญ่จับกลุ่มคุยกัน ว่าหมู่บ้านนั้น หมู่บ้านนี้โดนลูกหลงปืนใหญ่บ้าง ระเบิดบ้าง เกือบทุกวัน

มีเพื่อนร่วมห้องสมัย ป.ตรี คนหนึ่ง พ่อเพื่อนคนนี้เป็น ต.ช.ด. พ่อเพื่อนต้องไปรบเพื่อป้องกันอาณาเขตไทย และแม่เพื่อนก็อาศัยอยู่บ้านพักของ ต.ช.ด.กับพ่อเพื่อนด้วย แม่เล่าว่า ตอนนั้นแม่พึ่งจะคลอดเพื่อนออกมาได้ 1 เดือนกว่า เป็นเด็กที่งอแงมาก ร้องไห้แทบจะตลอดเวลาทั้งวันทั้งคืน ทำยังไงก็ไม่หยุดร้องใครๆ เขาก็เอือมระอา เมื่อเสียงนกหวีดเตือนดังขึ้น ทุกคนที่เป็นครอบครัวของเหล่า ต.ช.ด.และชาวบ้านละแวกนั้น ก็จะรีบวิ่งลงหลบในหลุมบังเกอร์ให้เร็วที่สุด ซึ่งมีอยู่หลายหลุม แม่ก็พาเพื่อนลงไปหลบในหลุมหนึ่ง แต่เพื่อนมันดันแหกปากร้องเสียงดังไม่หยุด คนอื่นก็มักจะไล่ให้แม่ไปอีกหลุม พอแม่ไปหลบอีกหลุม คนในหลุมนั้นก็ไล่แม่ไปอีก เป็นอย่างนี้เสมอๆ แม่บอกว่าลำบากลำบนมาก ถ้าแม่โยนทิ้งได้แม่จะโยนทิ้งตั้งนานแล้ว ฮา
เพื่อนคนนี้โตขึ้นมาเรียนเก่งมาก จบป.ตรีตั้งแต่อายุ 19 พร้อมเกียรตินิยมอันดับ 1 อายุน้อยสุดในห้องและเป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัยตั้งแต่อายุ 20 (สมัยนั้น อ.มหา'ลัย จบโทอัพ ยกเว้นสาขาที่ขาดแคลนจะรับป.ตรี) ถ้าแม่โยนมันทิ้งตอนนั้นคนที่เสียใจที่สุดก็แม่นั่นแหละ ฮา

ลุงซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกันกับพ่อ บ้านของลุงมีอาณาเขตที่ดินติดกันกับอาณาเขตของปู่ ลุงเป็นทหารต้องไปรบที่ชายแดนเหมือนกัน ผู้ใหญ่มักจะเล่าให้เด็กฟังว่า เวลาลุงไปรบลุงลำบากมาก ต้องเอาถ่านก้นหม้อมาทาหน้าดำ เอาโคลนมาพอกทั้งตัว เวลานอนต้องผูกเปลร่มของทหารกับต้นไม้นอน และอื่นๆ ที่เด็กอย่างเราฟังแล้วมันน่าทึ่งทั้งนั้น มีช่วงหนึ่งที่ลุงได้เปลี่ยนเวรพักรบมาบ้าน ลุงก็หอบเอาปลากระป๋องกับบะหมี่แห้งจากฐานมาแจกให้เยอะมาก ปลากระป๋องลักษณะเป็นกระป๋องแบนๆ หน่อย กระป๋องเปลือยไม่มีสลากใดๆ ติด หน้าตาไม่เหมือนที่มีขายตามท้องตลาดทั่วไป ไม่มีซอสมะเขือเทศ สีซีดๆ ไม่น่ากินเลยสักนิด นอกจากหน้าตาจะดูไม่ดีเอาเสียเลย รสชาดก็ยังห่วยถึงขีดสุดอีกด้วย ส่วนบะหมี่ตอนนั้นเราเรียกว่ามาม่า ไม่ว่าจะยี่ห้อไหนก็เรียกมาม่า(ฮา) มาม่าทหารนอกจากรสชาดจะจืดสนิทอย่างกะกินแป้งเปล่าๆ แล้ว แถมยังไม่มีเครื่องปรุงมาในซองอีกด้วย

ลุงหอบมาให้โดยให้เหตุผลว่ามันเหลืออยู่ที่ฐานเยอะ เอาไว้นานจะหมดอายุ เสียดาย ลุงว่าอย่างนั้น
มีต่อ

 

โอนร่วมบุญแล้วครับคุณอา ขอบคุณที่นำของดีมาแบ่งปันให้ร่วมบุญครับ